วัฒนธรรมพึ่งพิง

จันทร์ดำ วราคุณ

น้ำนาป่าเขียว                      กุมเกี้ยวกอดบ้าน
ชื่นฉ่ำสำราญ                       ทั่วลานพนา
ปลูกเฮือนตามเชิง                เป็นเพิงหญ้าคา
อยู่ตามชายป่า                      ประสาชาวดอย
ทำไร่ไถนา                          สู้ฟ้าบ่ถอย
ได้ข้าวเพียงน้อย                 ก็คอยแบ่งปัน
ถึงยากตรากตรำ                  แต่ฉำสัมพันธ์
ก้าวไปด้วยกัน                    ไม่หวั่นไม่เกลง
กอดคอเคียงคู่                     ร้องกู่บทเพลง
ฟ้อนเกี้ยวบรรเลง               ครื้นเครงคักแท้
อ้านบ่าวสาวน้อย                 เกี่ยวก้อยกันแจ
กระเช้าเหย้าแหย่               สุขแท้ป่าไพร
ยึดรีตฮีตธรรม                    เหนี่ยวนำตัวไว้
มิให้หลงไหล                       กับไฟมายา
ธรรมะธรรมโม                    พุทโธศีลห้า
เฝ้าคอยรักษา                      ศรัทธาเปรียบเกิน
ต่างแต่นกหงห์                     อยู่ดงหงห์เหิร
เล่นลมชมเพลิน                   บ้านเผิ่นเมืองตน
แบ่งแยกแตกสี                    เปรมปรีอวดขน
จิตทิพย์ดาลดล                     เสริมขนบารมี
อ้างเอาธรรมสูง                    จะจูงธรรมดี
เบี้ยเงินคำภีร์                      ช่วยชี้สัจธรรม (หรือไร)