มันกลืนกิน โค้งฟ้า นภาใส มันลุกไล่ แสงวาม รามสูร มันทดแทน สวยสง่า อย่างอาดูร มันพอกพูน ม่านเมฆ เสกพลัง มันพัดโหม โจมจู่ อยู่อึงอล มันโหมหน แห่แหน แสนบ้าคลั่ง มันเหือดหด แห้งหาย สายฝนหลั่ง มันโยธา โพยมยั้ง ตั้งเค้าคอย บัดดล พายุ ก็เกี้ยวกราด พัดสาด กระหน่ำหนุน พิรุณร้อย เปรี้ยงปร้างปน โปรยปราย สายฝนปรอย เมฆาลอย ลงต่ำ ดำทะมึน เหมือนร่างเงา ไพร่พล สกลราบ เหมือนกองทัพ แปรปราบ กระหนาบตื่น ใช้วาโยเป็น ไพร่แสน นักแม่นปืน ใช้ฝนชื่น ชุ่มสะอาด เป็นศาสตรา มันก่อกอง ทัพใหญ่ ไล่คิมหันต์ ทัพกำแหง แห่งวสันต์ อันเกริกกล้า มันเกรียวกราว ปนตระหนก เมื่อยกมา เป็นอาณัติ แสดงว่า หน้าฝนเยือน จึงโห่ร้อง รับฝน บนผืนนา จึงส่งเสียง เจรจา มาลั่นเลื่อน กบเขียดปาด ดาษดา กถากระเทือน ราวเอ่ยเอื้อน ต้อนรับ ทัพเมฆินทร์ (ม้าก้านกล้วย)
ม้าก้านกล้วย 7 พ.ค. 2545 07:36 น. - ID 14703 
620
0
0
7 พฤษภาคม 2545 13:17 น. - comment id 48150
Vow ! such an impressive poem again. You portray the picture so clear.
8 พฤษภาคม 2545 17:35 น. - comment id 48349
ยอดเยี่ยม.... .ฝีมือพี่ท่านช่างไร้เทียมทานนัก....เป็นมุมมองหนึ่งที่มีต่อ ฝน ที่ถ่ายทอดออกมาได้อย่างน่าทึ่ง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
