คนมากมายแต่ไร้ใครรู้จัก ไกลนักที่ต้องฝ่าหาจุดหมาย ยังไม่เห็นหนทางที่ข้างปลาย จึงได้แต่ก้าวย่างอย่างระวัง อยากหยุดยืนอยู่รู้ว่าขลาด แต่มิอาจเคลื่อนคล้อยเพื่อถอยหลัง แม้ทดท้อเพียงไรไร้พลัง แต่ก็ยังถัดเท้าเพื่อก้าวไป ขาดคนเคียงคู่มาอยู่ข้าง มองสายตาแตกต่างอย่างหวั่นไหว สะอื้นบ้างพลางระทก ตกหทัย เหลียวแลหากำลังใจ ไม่เห็นมี จะเดินต่อท้อนักอยากพักบ้าง สองข้างทางรกเรื้อมิเหลือที่ ไร้ร่มเงา ไร้ศาลา ล้าเต็มที ไม่แม้มี น้ำใสใส ให้ลูบล้าง คนร่วมเดินทางไปไม่รู้จัก คนรักที่รู้ใจ ก็ไกลห่าง คนที่กล่อมขวัญใจให้เจือจาง ก็เดินคน ละเส้นทาง แตกต่างไป จึงมิเหลือสักผู้ที่อยู่เคียง แม้เสียง คุยลั่น สนั่นไหว แต่ไม่มีสักเรื่องราวที่เข้าใจ ไม่เหลือใคร ไม่คุ้นเคย เลยเงียบเหงา
ม้าก้านกล้วย 22 มี.ค. 2550 22:00 น. - ID 100228 
2584
6
0
22 มีนาคม 2550 22:23 น. - comment id 675134
ความเหงาเปล่าเปลี่ยวในฝูงคนบรรยากาศเหมือนใน ม. รามคำแหง ไม่ผิดเพี้ยน
22 มีนาคม 2550 22:29 น. - comment id 675140
((คนมากมายแต่ไร้ใครรู้จัก)) ชอบประโยคแรกๆเลย บรรยากาศแบบนี้เป็นเหมือนๆกันเลยค่ะ
22 มีนาคม 2550 22:40 น. - comment id 675150
++++++ขาดคนเคียงคู่มาอยู่ข้าง มองสายตาแตกต่างอย่างหวั่นไหว สะอื้นบ้างพลางระทก ตกหทัย เหลียวแลหากำลังใจ ไม่เห็นมี++++++ ชอบบทนี้มากค่ะ
22 มีนาคม 2550 22:50 น. - comment id 675163
ท่ามมากมายผู้คนบนโลกกว้าง กลับเคว้งคว้างเงียบเหงาโอ้เราเอ๋ย ต่างจากเขาให้อดสูไร้ชู้เชย คนก่ายเกยข้างกายมองไม่มี ใครต่อใครสดชื่นดาษดื่นรัก เราจมปลักเดียวดายในวิถี คืออย่างไรกันหนอความพอดี คนอื่นมีแต่เราขาดอนาจจัง
23 มีนาคม 2550 09:08 น. - comment id 675275
ยอดเยี่ยมเลยครับ
23 มีนาคม 2550 12:06 น. - comment id 675398
ม้า..หายไปมา..นานจัง บทกวียังยอดเยี่ยมนะคะ วันนี้มาในแนวสะเทือนใจหวั่นไหวจังเลย อ่านแล้วอินจนงง ว่าแท้แล้วม้าผู้มีหัวใจและมัคนชิดใกล้อบอุ่น ไยจักหนาวใจเช่นเฉกนี้ละคะ คิดถึงมากมายนะ จาก เพื่อนเก่านานเนาหลายปี ที่ยังจงรักภักดี ในร่มเรือนใจเรือนไทยแห่งนี้ แม้น.. มากคนกวีกระวาด.. ผู้คนที่พานพบ จะจบจากพรากลาไป จากถนนสายบรรณพิภพ สายดวงดอกไม้งาม สายนิยามมายาฝัน ที่แสนจรรโลงโลกย์ ให้ลบลืมโลกจริง ที่นับวันจะแล้งไร้ สิ้นไร้น้ำใจ แลจิตวิญญาณดวงให้ มากเมตตากรุณา เอื้อโอบแก่กันและกันค่ะม้า
ด้วยรักห่วงใยเสมอมานะ
23 มีนาคม 2550 21:21 น. - comment id 675744
มากคนรู้จัก แต่น้อยคนนักที่จะรู้ใจค่ะ
1 มกราคม 2551 10:16 น. - comment id 806340
ฝนยังอยู่ทั้งคนไม่เห็นเหรอคะ...
คิดถึงนะคะ...ม้าก้านกล้วย...สวัสดีปีใหม่ ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะคะ
ปล. ทำไมฝนไม่เคยเห็นบทกลอนนี้นะ...ฮือ
1 กุมภาพันธ์ 2551 23:42 น. - comment id 818264
สวัสดีค่ะ คุณม้าก้านกล้วยแวะเวียนมาบ้างหรือเปล่าคะ เสี้ยวแวะมาบ้าง บางครั้งที่มีกลอนจะเขียน เข้ามาเยี่ยมคุณม้าก้านกล้วย ปรากฎว่าเขียนกลอนครั้งสุดท้ายตั้งเกือบปีมาแล้ว ถ้าแวะเวียนเข้ามาก็มารับคำกล่าวสวัสดีของเสี้ยวด้วยนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
