ทิวากรร่อนพ้น เมฆา ปวงหมู่สกุณัส ร่ำร้อง เสียงศัพท์แห่งนภา ขับกล่อม ปางป่าขับร้องก้อง ถิ่นเนา น้ำตกไหลย่อมย้อย หลั่งริน ณ เถื่อนแดนถิ่นเรา ที่นั้น สราญทั่วธานิน บ่สร่าง ดุจดั่งอินทรสร้างดั้น กึ่งจริง ระยับระย่างเย้า มณี สรรพสิ่งเกือ้กอดอิง ก่อไว้ ต่างตนต่างไมตรี หยิบยื่น เพื่อกอบเพื่อเกื้อให้ รุ่งเรือง เย็นเยียบเมื่อตื่นต้อง ธารา ยามจะย่างระคายเคือง จึ่งสิ้น สวยสดชื่นแช่มพา ฉ่ำชุ่ม เปรียบดั่งฝันร้อยรุ้ง ที่ใด
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน 8 พ.ค. 2545 19:06 น. - ID 14777 
691
3
0
9 พฤษภาคม 2545 22:35 น. - comment id 48579
พี่ทะเลชอบของแต่งบ้านโบราณค่ะ มันให้ความล้ำลึกทางใจดี แต่ชอบคนที่มีความคิดสมัยใหม่ นะคะ
9 พฤษภาคม 2545 22:45 น. - comment id 48581
โอ๋ๆๆ...แต่ช้าแต่...อย่าเพิ่งน้อยใจสิจ๊ะ คนที่เข้ามาอ่านแล้วไม่ได้โพสฝากอะไรไว้ใช่ว่าจะไม่สนใจน๊า เป็นตัวของตัวเองดีที่สุดแล้วจ๊ะ อย่าหวั่นไหว...เป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่าน โคลง และเชื่อว่ามีคนอีกเยอะเลยที่ชอบอ่านเหมือนกัน เพราะงั้นเขียนโคลงมาให้ได้อ่านเรื่อยๆนะจ๊ะ อย่าเพิ่งวางมือเสียล่ะ เพราะคนอ่านมีมากกว่าคนเขียน ยังไงก็จะเป็นกำลังใจให้ต่อไปจ้า สู้ๆ \(^___^)/
10 พฤษภาคม 2545 19:49 น. - comment id 48789
ขอบพระคุณครับ โคลงนี้มิใช่โคลงสี่สุภาพ หากอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ นี่เรียกโคลงดั้นบาทกุญชรครับ
12 พฤษภาคม 2545 18:05 น. - comment id 49029
แหม๋ศิษย์รักไม่ได้เจอนานนะเหมือนกันแหละไม่ได้แต่งลง ...โอ๋ลืมไปอย่างหนึ่ง โคลงเวลาแต่งหลายๆบทต้องร้อยโคลงด้วยน๊า...อย่าลืมล่ะกิ้วๆๆ
21 พฤษภาคม 2545 13:11 น. - comment id 50865
เมื่อไหร่ได้เจอกันบ้างน้า จารย์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
