กัลปพฤกษ์ชูช่อล้อลมพลิ้ว
จะลับลิ่วแรมร้างห่างบุปผา
เคยชื่นชมดมดอกสุคนธา
หวิววิญญาณ์หวาดหวั่นถึงวันจร
ม่วงกับขาวพราวพรั่งยังฝังจิต
เคยเชยชิดติดเสน่ห์แห่งเกสร
ยามนิราศร้างลาสุดอาวรณ์
เกรงภมรเล่นลิ้นลอบลิ้มโลม
ฝากน้ำค้างพร่างพรมฝากลมล่อง
ฝากสายรุ้งไออองประคองโฉม
สุรีย์ฉายสายธารม่านโพยม
อย่าให้โน้มกิ่งน้อมมาดอมดิน
ช่วยรักษามาลีศรีสวัสดิ์
หากพรายพลัดคงเศร้าเฝ้าถวิล
จงปกป้องบุปผาอย่าราคิน
ภุมรินอย่าล้ำมากล้ำกราย
ถึงเหมันต์วันหน้าจักมาชื่น
ให้เป็นอื่นร้างลานั่นอย่าหมาย
บุปผชาติสวาสดิ์เลือนก็เหมือนตาย
ชีวาวายขอมอบตอบมาลี
กัลปพฤกษ์นึกน่าน้ำตาร่วง
ช่อขาวม่วงกำสรดหมดราศี
เรียมจำจากแลลับนับแรมปี
จูมขจีขาวม่วงอย่าร่วงโรย
(ธันวาคม ๒๕๒๙)
4521
5
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
