(กลอนเจ็ด)
แม่น้อยผกผินบินลัดฟ้า
ตัดผ่านเมฆาหน้าคิมหันต์
บินข้ามสิงขรตอนสายัณห์
โฉบลงไพรสัณห์เข้ากันทร
จิ๊บจิ๊บเจื้อยแจ่วแน่แล้วลูก
เห็นถูกเข้ามาอ้าปากป้อน
ลูกนกเห็นแท้แม่แน่นอน
จิกหนอนจากปากลากมากิน
6 กันยายน 2545 21:46 น. - comment id 73927
หายหน้าไปนานเลย..... คิดถึงจ้า

7 กันยายน 2545 00:38 น. - comment id 73997
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ...คคนัมพร

7 กันยายน 2545 08:41 น. - comment id 74072
แง้ว ทำมัยเป็นแม่น้อย ผกผินอะ อ่านแล้วแปลกๆ แต่ก็เพราะดีค่ะ

9 กันยายน 2545 10:34 น. - comment id 74690
^*^
^*^
^*^........ตามมาแอบอ่านจ้า...
......... .ซึ้งดีจังเลย..........^*^
.....................................

9 กันยายน 2545 10:34 น. - comment id 74691
^*^
^*^
^*^........ตามมาแอบอ่านจ้า...
......... .ซึ้งดีจังเลย..........^*^
.....................................

9 กันยายน 2545 10:34 น. - comment id 74692
^*^
^*^
^*^........ตามมาแอบอ่านจ้า...
......... .ซึ้งดีจังเลย..........^*^
.....................................

17 กันยายน 2545 17:18 น. - comment id 77306
.... กลอนยังเพราะเหมือนเดิมนะครับ ....
