สองข้างทางระหว่างผ่านลานทุ่งกว้าง
ยังรกร้างรุงรังกำบังหญ้า
ตัดกับสีครามทองผ่องอ่อนฟ้า
ไอหมอกลาโรยลับกับปลายใบ
อารมณ์ค่อยปล่อยวางอย่างสุขุม
ไออ่อนนุ่มนานาพาผ่องใส
ความหม่นหมองมึนมัวตามหัวใจ
ห่างหายได้ด้วยนี้ดีเพียงไร
พอยานเทียบเลียบข้างทางเส้นน้อย
นิสิตค่อยกรูกราวสาวเท้าไว้
หนุ่มสาวเรียงแถวลงตรงบันได
จนหมดใครใคร่ลงยานจงลา
อยู่ตรงที่หน้าบ้านใหญ่รายล้อมด้วย
พันธ์ไม้สวยสรรสร้างช่างสรรหา
ดอกช่องามตามประดับติดประดา
ห้อยระย้าเย้ายวนชวนให้มอง
ตามโคนไม้ใต้ต้นคนยืนนิ่ง
รูปั้นพิงอิงซบข้างทางทั้งสอง
หอยทากไต่ก่ายเกาะขอจับจอง
เป็นเจ้าของปองอาศัยได้พักพิง
ตะไคร้น้ำพร่ำบอกบ่มเวลา
ข้ามผ่านมาชั่วตาปีนี้นานยิ่ง
ตากฝนพรมชมลมหนาวทุกสรรพ์สิ่ง
ไม่ประวิงนิ่งเฉยมิเคยกลัว
26 ตุลาคม 2545 18:59 น. - comment id 91381
มาอ่านต่อน่ะครับ

26 ตุลาคม 2545 20:39 น. - comment id 91410
มาไม่ทัน 11 อีกและ แพ้จนได้
แต่งเยี่ยมมากเลยค่ะ

27 ตุลาคม 2545 13:10 น. - comment id 91533
ครับหลับตาเห็นภาพเลยครับ

27 ตุลาคม 2545 18:53 น. - comment id 91620
ขอบคุณนะค่ะที่มาให้กำลังใจกัน
