ยามมาเยือน

พรระวี

เกล็ดน้ำค้างแผ่ชื้นปกผืนหญ้า
เหมือนน้ำตาโลมร่วงจากห้วงหาว
ใสสะเก็ดเม็ดแก้วเลื่อมแพรวพราว
ทุ่งหญ้าวาวแววพ้อล้ออรุณ
แสนพิสุทธิ์ดุจสวรรค์เสกสรรส่ง
แต้มบรรจงคราอุทัยรับไออุ่น
สายลมเช้าแผ่วผ่อนอ่อนละมุน
และภาพแห่งความคุ้นก็กรุ่นมา
กลิ่นไอข้าวผ่าวหอมย้อมทุ่งกว้าง
บึงและบางแลลิบกระพริบพร่า
แพเมฆบางพราวพรายสุดสายตา
สกุณาเริงร่อนว่อนทุ่งทอง
ยามมาเยือนถิ่นเก่าของเรานั้น
แดนฝั่งฝันสดใสไร้ความหมอง
คงสักวันดอกหนาจะมาครอง
ปกและป้องความชื่นแห่งผืนนา.				
comments powered by Disqus
  • พรระวี

    30 ตุลาคม 2545 22:07 น. - comment id 92651

    ขออนุญาติท่านปีกฟ้าครับผม
      ขอเรียนแจ้งเพื่อนๆกรณีนกขมิ้น มีเพื่อนๆส่งไปร่วมสนุก 20 กว่าท่านครับ ผมให้เพื่อนในกลุ่มนักกลอนกวีลุ่มตาปี ช่วยกันเลือก เขาเลือกของท่านเวทย์ครับ สละสลวยทีเดียว ผมได้ส่ง Kit Internet เวลาประมาณ 90 ชั่วโมง มูลค่า
    600 บาทไปให้ท่านเวทย์ทางปณ.แล้ว
     เอาใหม่ครับ ผมโพสต์นิทานในหน้าเรื่องสั้นของไทยโพฯ หัวข้อ มารยาหญิง เป็นกระทู้
    ที่ 382 ในนั้นจะมีการแก้ปัญหา หากการแก้ปํญหาเฉพาะหน้าได้ตรงจุดหรือใกล้เคียง จะมีรางวัลให้อีกครับ เชิญเพื่อนๆนะครับ มีข้อแม้ว่าส่งคำอธิบาย วิธีแก้ปัญหาไปให้ผมทางเมล์  ทั้งนี้เพื่อเป็นการป้องกันการเลียนแบบ เชิญทุกท่านครับ.
    
      ขออนุญาติท่านปีกฟ้าอีกครั้งครับ
  • วรรณกาญจน์

    30 ตุลาคม 2545 22:26 น. - comment id 92657

    กลอนท่านวีชมชื่นรื่นธรรมชาติ
    ดุจภาพวาดสวยงามยามได้อ่าน
    คล้ายฝันเพลินเดินอยู่ในไพรนาน
    ภิรมย์ผ่านด้วยใจใด้อิ่มเอม
    
    ธรรมชาติคงร่างสร้างดวงจิต
    หรือนิมิตคิดพรให้ใจเกษม
    เป็นของท่านพรระวีกวีเปรมดิ์
    ผู้ลิ้มเล็มนำพามาเป็นกลอน
    
    แหะๆ สรุปคือชื่นชมในบทกลอนท่าน และอิจฉาเล็กๆที่อยุ่ท่ามกลางธรรมชาติอันสวยงามนั้น
    ~^_^~
    
    
  • สาวบ้านนา

    30 ตุลาคม 2545 23:23 น. - comment id 92673

    เป็นนักอยากจะเขียนที่สาวบ้านนาชื่นชมศรัทธาและรักงานงามแบบนี้มาแต่ต้น ทุกครั้งที่อ่านงานพรระวี จะมีความสุขสงบในใจจนบอกไม่ถูก ฝากถึงดวงใจของพรระวีที่พรระวีแสนรักนะคะ น่าจะไปเยือนถิ่นตาปีนี้สักครั้งแล้วคงไม่อยากกลับมาเมืองกรุงอีกเลย.......
    
  • rain..

    31 ตุลาคม 2545 06:06 น. - comment id 92697

     เรนชอบ..
          ทุ่งหญ้าวาวแวว..พ้อล้ออรุณ
           แสนพิสุทธิ์ดุจสวรรค์..เสกสรรส่ง..
               มองภาพ...
         ที่เรน..แทบจาม่ายด้ายสัมผัส..
          เปนบทกลอน..ที่ทำให้เรน..อยากไปนอกเมืองจังค่ะ...
            
    
  • เวทย์

    31 ตุลาคม 2545 08:48 น. - comment id 92707

    ไม่ทราบว่าคุณพรระวีพิมพ์วรรคสองบทแรกตกไปหรือเปล่า เพราะน่าจะเป็น
    เหมือนน้ำตาชโลมร่วงจากห้วงหาว
    เนื่องจาก  โลม  มีความหมายไม่สอดคล้องในที่นี้เท่าใดนัก  ต่างจาก ชโลม
    ขอบคุณสำหรับของกำนัล แม้ตอนนี้จะยังไม่ถึงมือ
  • อัลมิตรา

    31 ตุลาคม 2545 09:34 น. - comment id 92713

    มาเยือน ..ยามสาย...แล้วจะลองตอบปัญหาในนิทานดู ..
  • r-u-n

    31 ตุลาคม 2545 10:09 น. - comment id 92726

    ไพเราะมากค่ะ ไม่รู้จะบอกว่ายังไง ชอบมากๆๆ
  • ปลาทูสามเข่ง

    31 ตุลาคม 2545 18:17 น. - comment id 92814

    อะโห ...จรัสรุ่ง ประแสงสี ดังนิลมณี ..(แหะๆ ไปนู่นน ..และ) ..กลอนนี้ ...!! งดงามมากๆคะ เยี่ยมๆๆๆๆ ...!!
  • ติตรากร

    1 พฤศจิกายน 2545 14:42 น. - comment id 92928

    อบอุ่นในความรู้สึกจังครับ...
  • idaho

    1 พฤศจิกายน 2545 15:11 น. - comment id 92935

    ชื่นชม

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน