ฟ้าเดียวเปลี่ยวเหงาเศร้าในจิต ไร้คู่คิดชวนชื่นระรื่นหา ใจอ้างว้างคอยเฝ้าคำสัญญา รักหวนหาอาลัยใจเลื่อนลอย เฝ้ารอคอยเวลาตะวันลับ มานั่งนับดวงดาวพราวท้องฟ้า เหมือนกำมะหยี่คลี่คลุมกลางนภา เหมือนนางฟ้าโปรยแสงแห่งดวงใจ ดาวสุกใสผ่อนคลายใจเงียบเหงา ให้หายเศร้าคืนนี้ก่อนหลับไหล ดาวดั่งเนตรนวลน้องผุดผ่องใจ งามจนใคร่เอื้อมคว้ามาครอบครอง..
2 กุมภาพันธ์ 2546 08:57 น. - comment id 107198
ตะวัน..ลับฟ้า..
..ดวงดารา..เริ่ม.ทอแสง..
..ทุกสิ่ง..ล้วนเปลี่ยนแปลง..
ตะวัน.แสง..หายไป..ไกลพลบค่ำ..
..นั่งเหงา..
รอ..ลมเฝ้า..ฝากดวงดาว..
ช่วยพัดทวน..อย่ารวน..ให้ปวดร้าว..
ทุกคราว..ที่นั่งเหงา..ขอลมเจ้า..อยู่เปนเพื่อน..
...เรน..ขออนุญาต..
ขอบคุณค่ะ..
บทกวี...ไพเราะ..
ให้..ความหมาย..กับอารมณ์..ที่เงียบๆ..

2 กุมภาพันธ์ 2546 10:07 น. - comment id 107201
ว่าจะนั่งเป็นเพื่อนแต่พอดีเช้าแล้ว...

2 กุมภาพันธ์ 2546 21:21 น. - comment id 107266
ดาวยังพรายร่ายมนต์ราตรีนี้ ดอกราตรียังเศร้าราวเสียขวัญ ดอกเสน่หามาพรากจากไกลกัน ให้โศกศัลย์กับวันคืนเคยชื่นใจ ฟ้ายังสวยด้วยมนต์ฝันในวันนี้ ถามคนดีที่รักเธออยู่ไหน ทิ้งฉันเศร้าให้รานร้าวระทมใจ โลกไฉนไยตอกย้ำให้คร่ำครวญ..อยู่ดายเดียวไม่เหลียวมอง..

5 กุมภาพันธ์ 2546 14:43 น. - comment id 107605
ดาวประกายผ่องใสบริสุทธิ์ เปรียบประดุจประทีปที่ส่องแสง ส่องทะลุเข้าจิตยามหมดแรง ทุกแขนงต่างมองหาประกายดาว.......
