ธรรมชาติกับบทกลอน

เด็กหญิงคนเดิม

ตะวันสาดส่องแสงเพียงอ่อนอ่อน
เขียนบทกลอนใต้เงาร่มไม้ใหญ่
มีกระแสสายน้ำอยู่ไม่ไกล
ทำให้ใจเพลิดเพลินเจริญตา
   เสียงนกร้องขับขานแว่วแจ้วแจ้วเจื้อย
สายน้ำไหลไปเรื่อยเอื่อยเอื่อยหนา
ฉันเขยิบไปนั่งใกล้สายธารา
รอเธอมาอยู่เคียงข้างกับเรา				
comments powered by Disqus
  • พุดพัดชา

    15 มิถุนายน 2546 02:07 น. - comment id 147154

    ธรรมชาติวาดเวิ้งฝันในวันเหงา
    สะท้อนเงาในลำธารหวานกว่าหวาน
    เด็กหญิงน้อยลอยเรือฝันในลำธาร
    คือวิมานตรงหน้าหากว่ามองโลกเป็น..จะเห็นแต่สิ่งงาม..ทุกยามไป..นะคนดี
    
    
    สวยสะอ้านหวานบริสุทธิ์กับบทกลอนนี้ค่ะ
  • นักเดินทาง(Skeczys)

    17 มิถุนายน 2546 10:11 น. - comment id 147692

    มาชื่นชมค่ะ
    
  • วิน

    27 มิถุนายน 2546 15:43 น. - comment id 149951

    เห็นภาพค่ะ..........
    งดงามมาก

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน