@..ลำตะคอง...

อัลมิตรา

ครั้งพักแรมริมเขื่อนเหมือนตรึงจิต 
ให้ย้อนคิดคำนึงถึงป่าเขา 
แมกไม้งามโดดเด่นเป็นลำเนา 
ผละใบเก่าผลิใหม่ได้แปลกตา 
อวดกิ่งก้านโอนอ่อนตอนลมพัด 
ก่ายเกยกวัดแกว่งไกวส่ายเสาะหา 
แผกพฤกษ์พันธุ์ผุดผ่องผองมาลา 
ตระการตายืนชมอย่างสมใจ 
ต้นพะยอมยืนเด่นเช่นอวดโฉม 
ยามลมโหมพัดหวนชวนสงสัย 
ดอกลอยลิ่วปลิวคว้างยังถิ่นใด 
จึงหอมไกลกลิ่นกรุ่นละมุนมาน 
คงต้อนรับผู้คนชนเยือนเยี่ยม 
ด้วยดอกเอี่ยมให้เปรมเกษมศานต์ 
แม้นสูงนักอาจโน้มชมดอกบาน 
อาจประมาณตนหมายได้ดอมดม 
ฝูงนกมากหลากสีที่แมกไม้ 
ส่งเสียงให้เซ็งแซ่แลสุขสม 
ปีกกระพือโยกย้ายคล้ายเริงลม 
บ้างเชยชมคู่ครองร้องเรียกกัน 
นกตะขาบปีกฟ้าถลาร่อน 
นกเงือกย้อนเรียงรายคล้ายเหหัน 
ปากยาวงุ้มเหลืองงามล้ำเลอพรรณ 
อวดสีสันสำเนียงเยี่ยงทักทาย 
มองแนวเขื่อน ลำตะคอง ต้องกล่าวว่า 
กว้างนักหนาเกินอ้างดังคาดหมาย 
เก็บกักน้ำเต็มเขื่อนเหมือนมากมาย 
เพื่อผ่อนคลายความแล้งแห่งไร่นา 
คราวน้ำหลากฝนหลั่งยังขังไว้ 
อุทกภัยน้อยลงคงคุณค่า 
เพาะพันธุ์พืชกุ้งปูหมู่หอยปลา 
ชาวบ้านมาเสาะไปรายได้มี 
ยามอาทิตย์อัสดงตรงเหลี่ยมเขา 
มองแสงเงาแนวป่ามาเปลี่ยนสี 
ฉาบแสงทองงดงามล้ำพรรณี 
รื่นฤดีเกินเปรียบเทียบบทกลอน 
สายลมต้องผิวกายให้สดชื่น 
ยามค่ำคืนมาเยือนเหมือนเก่าก่อน 
หลากชีวิตโดยมากจักหลับนอน 
ล้วนพักผ่อนคราวพรุ่งมุ่งเลี้ยงตน