..ปลายฟ้า (กลบท)

อัลมิตรา

( งูกระหวัดหาง )  
สุรีย์ย้ายคลายแสงอันแรงกล้า
กลุ่มดาราเรียงรายในเวหน 
ให้เมียงมองผ่องพรรณพระจันทร์ดล
เด่นพิมลมั่นฟ้าคราวราตรี 
แต้มเวหาคราดาวสกาวเกื้อ-
กูลโลกเมื่อมีพลังแห่งรังสี 
สวยสมพร้อมย่อมสง่าทั้งธาตรี
ตราบรุจีแจ้งฟ้าจึงลาไกล  
( มธุรสวาที )  
มองเดือนเพ็ญเห็นพราวห้วงหาวนัก
แจ้งประจักษ์เจิดจรัสสุทรรศน์ใกล้ 
หมายไขว่คว้ามาครองคงต้องใจ
พริ้มพิไลหลงชมรื่นรมย์พลัน 
แสงเพ็ญเรื่อเอื้อฟ้าโสภายิ่ง
บรรเจิดจริงแจ่มจ้าพนาสัณฑ์ 
ลอยลิบตามาให้ฝันใฝ่ครัน
วิลาวัลย์หว่างน้ำดั่งคำชม  
( โตเล่นหาง )  
 
สายน้ำเย็นเห็นปลามาเป็นหมู่
ครองเคียงคู่เคล้าคลอออสุขสม 
เริงแสงจันทร์มั่นหมายคล้ายรื่นรมย์
บ้างสู่สมแซงส่ายว่ายแซกมา
คลื่นกระเพื่อมเหลื่อมล้ำลำน้ำใส
กระเซ็นไหวหว่างคู่หมู่มัจฉา 
ช่างเพลิดเพลินเกินปรามความปรีดา
จึ่งเริงร่าเรียงรายหมายชมจันทร์ 
( สะบัดสะบิ้ง )  
สายลมล่องต้องกายสบายเสบย
มองปลาเกยกำหนัดถวัดถวัน 
แล้วเดินเล่นเห็นเมฆเอนกอนันต์
ลอยปิดกั้นเกลื่อนหล้าประภาประไพ 
ฝนคงโปรยโดยที่กระวีกระวาด
ขืนลีลาศโลเลเถลไถล 
อาจเปียกปอนนอนทีพิรี้พิไร
ฝนตกใช่เช่นนิดกระปริดกระปรอย   
( จตุรงคประดับ )  
สายฝนโปรยโดยกระหน่ำกระนั้นแน่ 
สายฝนแปรแลประสานประสมบ่อย 
สายฝนพรำย้ำเสนาะสนั่นดอย 
สายฝนปรอยค่อยขยับเขยื้อนไกล 
หอมกรุ่นดินกลิ่นจรุงเจริญจิต 
หอมกรุ่นติดจิตเสนอสนองได้ 
หอมกรุ่นเคลิ้มเริ่มสลึมสลือไป 
หอมกรุ่นใจไร้ระทดระทวยตรม ฯ