เสียงซึงอึงอื้ออล พริ้วแผ่วมนต์ดลให้ฟัง แว่วเพียงสำเนียงดัง เสียงสาวเจ้าเคล้าน้ำตา เส้นใสเสียงผสม ชวนให้รมย์แผ่วลมมา เอ่ยอ้อนพริ้วลมพา พาใจชื่นรื่นรื่นรมย์ ผ่านสวนควรชมพฤกษ์ ใจระทึกนึกใจสม แว่วซึงซึ่งนายพรม ดีดนิ้วไล่ไต่บรรเลง พุดซ้อนซ่อนความใน พิสุทธิ์ใสนัยขาวเย็น รื่นรื่นชื่นใจเป็น รสสุคนธ์ซ่อนซ้อนใน จะพบก็พบว่า ช่อนี้นาพี่เคยให้ เสียบเกล้าเคล้าห่วงใย แม่โฉมเจ้าเจ้าเอียงอาย พรางจูบลูบพรมหน้า ชวนวิญญาพาใจหาย จำจากก็จากกลาย เหลือเพียงไว้ให้พี่จำ บัวตองน้องเคยบาน เหลืองสะคราญกาลเหมันต์ จะร่วงกาลผ่านผัน เหลือให้ก้านต้องอกตรม ร้อนแรงแข่งตะวัน ทานตะวันพี่นั้นชม ใจหายไม่คลายมน เจ้าช่างร้อนผ่อนไม่มี เหลือแต่แม่พุดซ้อน ที่พี่จรลับลาหนี อภัยนะน้องพี่ ต่อแต่นี้พี่ไม่จร จะจูบเฝ้าดอมดม พริ้มพักตร์พรมสมสมร เฝ้าเคล้าเอาภมร คลีงเกษรเช้ายามเย็น ราตรีก็ราตรี จะไม่หนีไปซ่อนเร้น พุดซ้อนซ่อนกลีบเด่น ขาวพราวพรั่งดังใจพี่เอย....
เรืองเล่าภาณุวัฒน์ 14 ส.ค. 2547 07:37 น. - ID 59061 
1189
3
0
14 สิงหาคม 2547 08:48 น. - comment id 311677
เขียนงานฮักได้ดีเน้อเจ้า
14 สิงหาคม 2547 09:22 น. - comment id 311691
้เขียนได้พริ้วแผ่วไหว ส่งความนัย แห่งความรักออกมาได้อย่างต่อเนื่อง ดั่งราวกับเกลียวคลื่นในมหาสมุทรที่ ไหลระลอกมากระทบกระแทกฝั่ง๚ะ๛ size>
14 สิงหาคม 2547 13:51 น. - comment id 311789
............... เป็นคนเหนือหรอครับ ..........
14 สิงหาคม 2547 15:54 น. - comment id 311894
..........( ^_^ ).......เยี่ยม กู๊ดส์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
