หน้าส่วนตัว
๑.
ดับดวงดาวดวงสุดท้ายที่ปลายฟ้า
แสวงหาความหยิ่งแสงหิ่งห้อย
จากดินดูสู่ฟ้า-ดาวพร่าพร้อย
กับสัตว์น้อยด้อยแรง...แสงพอทาน
๒.
แล้วข้า...เลือกเป็นหิ่งห้อย
แทนดาวลอยสูงศักดิ์อัครฐาน
จึงมีปีก มีความหวัง อหังการ
มีสิทธิผ่านมุมอับอันลับดาว
เบาปีกบาง บินไป บินไป
เผาไหม้ใจช่วงในห้วงหาว
เผชิญพายุบ้างบางคราว
ร้อนหนาว เข้าถึงโลกแท้จริง
๓
ไม่มีดาวดวงสุดท้ายที่ปลายฟ้า
บางครั้งฉันอ่อนล้า เหนื่อยนิ่ง
ในมุมมืดหม่นมอดถูกทอดทิ้ง
ข้า...อยากมีค่ายิ่ง ณ ที่นั้น
_________________
kwan 29 พ.ย. 2547 23:35 น. - ID 66578 
1345
1
0
30 พฤศจิกายน 2547 14:01 น. - comment id 381119
หิ่งน้อย เรืองแสง สนธยา ริมน้ำ.....ขอบฟ้า...หม่นขลัง กระพริบ วิบวับ...จับใจจัง ฉันนั่ง มองนาน...หวานในใจ เพื่อหิ่งห้อย ของ คนเสพกวี 4941 - kwan http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_66578.php
30 พฤศจิกายน 2547 22:08 น. - comment id 381370
แต่งได้ดีค่ะ
11 ธันวาคม 2547 13:14 น. - comment id 386573
ดีค่ะ.....ๆๆๆๆๆ....
4 มกราคม 2548 16:16 น. - comment id 399602
เพราะมาก...............
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
