ทอดทายสายสืบไว้ นานมา มรรคสู่สวรรคา ทอดทิ้ง เดินดายใจเปลี่ยวพา วิเวก บ่เช่นมโนนึกเพริศพริ้ง ที่แท้ ธรรมา เมืองล่าเมืองรุกเร้า ทุกที หนีสุดหนีชั่วชีวี ทั่วถ้วน เมืองยังล่ามาราวี ผองพรรค ลูกหลานเราทั้งหลายล้วน กินแล้ว ด้วยเมือง ทางทอดทางเท้า เดินมา กั้นเมืองรุ่งเรืองพา สูญสิ้น ขอเมืองโปรดเมตตา อย่าก้าวล้ำเลย เพียงนี้เราจักแดดิ้น ที่สิ้นหนทาง บรรพชนเรารู้ เพียงใด เราสืบเราสานใจ เรียงร้อย กั้นเมืองเมลืองไกล เราจาก ท่านเฮย เราพอใจเป็นน้ำน้อย บ่รวมกับใคร
โอ๋ 24 ม.ค. 2545 12:43 น. - ID 9312 
845
0
0
24 มกราคม 2545 13:17 น. - comment id 31932
หนีไปใจห่างห้อง เนานาน หรือหลบมิพบพาน ลืมสิ้น เคยหยอกเล่นกลอนกานท์ ม่วนมันส์ใจแฮ หากหวนมาเล่นลิ้น ครวญคร่ำคำกลอน
15 กุมภาพันธ์ 2545 19:50 น. - comment id 35671
เข้าท่าครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
