หน้าส่วนตัว
ระริ้วดอกหญ้าสยายลมเล่น
ในคืนวันเพ็ญสายลมเหน็บหนาว
หยาดน้ำค้างต้องจันทร์ส่องสกาว
ให้เหน็บหนาวในทรวงห่วงคนดี
สายหมอกคลอเคลียเคล้าเคลียยอด
ปกคลุมหมอกยอดดอยไว้หมดสิ้น
สรรพสัตว์กู่ก้องร้องป่าวเป็นอาจิณ
คนได้ยินให้หวิววังเวงใจ
ลมหนาวพัดมาให้หนาวเหน็บ
สุดจะเก็บความหนาวเอาไว้ได้
มือจึงเอื้อมจึงคว้าก่อกองไฟ
โอ้กระไรฝันไปลืมปิดแอร์
นพบวรนครพิงค์ 10 ธ.ค. 2549 13:18 น. - ID 96052 
1396
4
0
10 ธันวาคม 2549 13:21 น. - comment id 634900
ฮาาาาาาาาาาาาาา
10 ธันวาคม 2549 14:56 น. - comment id 634917
โห๊ ... กำลังเคลิ้มสะดุ้งตื่นเลยเรา อิ อิ
10 ธันวาคม 2549 20:16 น. - comment id 634976
อึมม์คิดว่าอยู่ยอดดอยอินทนนท์ซ่ะงั้น
11 ธันวาคม 2549 17:52 น. - comment id 635128
..อุตส่าห์คิดไปไกล..ถึงดอยสูง..ไหง?..มาลงที่ห้องนอนไปได้...น่ารักมากค่ะ..หักมุมได้ดีจัง.. แวะมาทักทายกันค่ะ..
13 ธันวาคม 2549 23:25 น. - comment id 635932
อืม............กวนดี ค่าไฟขึ้นแน่ 55555
14 ธันวาคม 2549 21:42 น. - comment id 636244
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด