ถ้ า ห า ก ไ ม่ มี ป่ า ไ ม้

เฉื่อยชา

�����เดินทางพรรณนาถึงธรรมชาติ
อันวิจิตงดงามกระจ่างยิ่ง
เป็นที่พึ่งแลเป็นร่มให้พักพิง
แลเป็นสิ่งที่งดงามเหนืออื่นใด
     ธรรมชาติถือว่าคือผู้สร้าง
ทั้งสร้างยาสร้างอาหารเรือนอาศัย
อีกทั้งยังเป็นเครื่องนุ่งห้มให้
มนุษย์ใช้เป็นปัจจัยมายาวนาน
     ธรรมชาตินี้มีประโยชน์นัก
ไม่รู้จักรักษาไว้ให้คงที่
คนตัดไม้ทำลายป่าก็มากมี
เครื่องบ่งชี้ไม่สำนึกผู้มีพระคุณ
     ป่าไม้นี้มีประโยชน์คณานับ
ขอจงกลับไปคิดทบทวนใหม่
อนุรักษ์ฤๅทำลายคิดกันไป
ถ้าคิดได้ไม่ต้องบอกจงกระทำ
     ถ้าทำดีถือว่ากตัญญู
ความอดสูขอจงหายจากตัวไป
ใครทำชั่วก็ขอให้หมองไหม้
ถ้าเกิดใหม่คงจะเป็นใส้เดือนดิน
     ต้องกลับมารับใช้ให้พฤกษา
ไม่มีค่าน่ารังเกียจเปื้อนพสุธา
ถ้าเกิดเป็นคนก็ไม่เป็นท่า
นำปัญหาเข้ามาสู่สังคม
     ก็ตัวเองไม่เคารพผู้มีพระคุณ
ที่เกื้อหนุนตนมาถึงวันนี้
ถ้าไม่มีป่าไม้และนที
ในชาตินี้คุณจะอยู่ได้อย่างไร
     ไม่มีน้ำไม่มีทั้งอาหาร
ไม่มีบ้านไม่มีเรือนให้อาศัย
อีกทั้งยารักษาโรคแลโศกภัย
จะหาไหนมาแทนธรรมชาติเอย