คิดถึงยาย..(บทที่สี่..ยามเช้าที่บ้านยาย....)

แมวคราว

ฮ่าเออ
ไก่เถื่อนเหอขันเทือนทั้งบ้าน...
โลกสาวขี้คร้าน..นอนให้แม่ปลุก
ฉวยได้ด้ามขวาน....แยงวานดังพลุก..
นอนให้แม่ปลุก..โลกสาวขี้คร้าน..เห้อ..การ...
(เพลงกล่อมเด็กยอดนิยมเพลงหนึ่งสมัยยาย)
พอไก่ขันผันผายยายลุกนั่ง
หลานยายยังหลับใหลไม่ประสา
อากาศเย็นเป็นใจพลิกไปมา
นอนมัวตาเป็นนกกกคาคอน
มุ้งหลังเก่าขาวหม่นจนหมดใหม่
สี่สายใส่โยงคล้องจนท้องหย่อน
หมอนเล็กใหญ่ใส่นุ่นไว้หนุนนอน
ผ้าโพ่ยอ่อนอุ่นลาดปูสาดเตย
ยายจุดเกียงคางคกก่อนยกส่อง
หันมามองเชี่ยนหมากยากอยู่เฉย
หยิบพลูสดเด็ดหางออกอย่างเคย
ป้ายปูนเลยพับไว้แล้วใส่ยน
หยิบหมากเขียวเหนี่ยวไว้เอาไตรคีบ
คงค่อนรีบแกรกกรากทำหมากหล่น
นิ้วหนีบไตรใบบางทั้งล่างบน
ใส่หมากปนกับพลูชั่วครู่เดียว
เสียงยนยายคล้ายก้องทั่วท้องทุ่ง
ลมหัวรุ่งพัดเคลื่อนผ่านเดือนเสี้ยว
เสียงยนรัวหัวเช้าไม่เหงาเชียว
เหมือนเสียงเดี่ยวดนตรียายที่ได้ยิน
กินหมากคำเข้าครัวไม่มัวช้า
ยายหุงหากับแกงแต่งไว้สิ้น
ปลุกเอาหลานรุ่นใหญ่ให้เคยชิน
หัดทำกินข้าวน้ำตามตำรา
ตวงข้าวสารเม็ดงามสักสามป้อย
เพล่งสารเคลือบหนวยน้อยอยู่ริมฝา
หุงหม้อดินรินน้ำเคยทำมา
เดือดแล้วราฟืนลงเอาดงไฟ
น้ำซาวข้าวรวมไว้ใช้ล้างถ้วย
สะอาดสวยหมดจดเงาสดใส
ฉวยพดพร้าวขี้เถ้าขัดถนัดใจ
สก็อตไบรท์ซันไลท์ยังไม่มี
ไม้ขีดตราพญานาคในกลักเก่า
ปล้องไผ่เป่าขี้ไต้เร่งไฟรี่
ควันอ้อยอิ่งหิ้งผลารมฝาชี
เชื้อไฟดีบ้านเราใช้เตาฟืน
หอมแกงส้มต้มสุกจนลุกนั่ง
หลานที่ยังหลับตาพากันตื่น
บ้างเก็บมุ้งเก็บหมอนนอนทั้งคืน
บ้างก็ยืนงงวยงงบ้างลงเรือน
บ้างคว้าจอบด้ามใหญ่เดินไปป่า
หมูขี้พร้ารู้ความตามกันเกลื่อน
เสียงไล่หมูกู่ก้องพลางร้องเตือน
ทำเลื่อนเปื้อนคนไปทุ่งอย่ายุ่งกวน
ข้างบ้านยายมีสวนพลูอยู่เป็นร่อง
กั้นฝาห้องขุดส้วมหลุมอยู่มุมสวน
พาดกระดานสองแผ่นแอ่นไออวล
พวกหลานชวนตักขี้เถ้าเข้าไปเติม.
               (จบบทที่สี่)
            24  พค 255