มองใหม่ ถึงใจฉัน

กวีปกรณ์

ฉันอาจดูดื้อรั้นไม่อ่อนหวาน
นิสัยเด็กวันเมื่อวานผ่านมาสอง
แต่งตัวตามสมัยไม่ชวนมอง
ยามจับจ้องไม่จับจินต์เพียงชินตา
โลกทั้งใบใหญ่กว้างกว่าที่เห็น
โลกของฉันที่เป็นให้เร้นหา
ลองแวะเวียน ขุดค้น สนทนา
จักพบความเหว่ว้าเป็นวังวน
ทำแข็งขืนยืนเท่ให้เก๋ไก๋
เขาชักชวนก็ไปในทุกหน
ทั้งที่จริงไม่ทันหรอกหลากเล่ห์กล
หวังเพียงพบสักคนมาค้นใจ
ยืนแออัดยัดเยียดจนเบียดแน่น
โยกย้ายตามจังหวะแดนซ์แทนร้องไห้
กระดกดื่ม-สูบนิด ผิดอะไร
โลกหมุนไวเวียนหัวกว่ามัวเมา
เคยไขว่คว้าความอบอุ่นอยู่ที่ไหน
โลกกว้างใหญ่จนใจมันเงียบเหงา
ทำแต่งานมองแต่เงินจนเมินเรา
โลกของฉันหม่นเทา-เศร้าเพราะใคร
ที่แท้จริงตัวฉันนั้นอ่อนหวาน
ทรมานกับอารมณ์ด้วยอ่อนไหว
เพราะโลกกว้างกว่ากว้างเกินเข้าใจ
ฉันจักก้าวทางใดได้เท่าทัน
				
comments powered by Disqus
  • กวีปกรณ์

    4 มิถุนายน 2550 02:18 น. - comment id 705051

    พลอย ภาพยนตร์ที่อยากดู ไม่ใช่เพราะอยากรู้ว่าหนังนั้นจะปลดล๊อกความรักของใครหรือไม่อย่างไร แต่สิ่งที่สะท้อนสะเทือนใจคือใครบ้างจะรู้ว่า เราคือส่วนหนึ่งของปัญหาทั้งสิ้น บางคนเพียงมองผ่าน บางคนตำหนิ แม้บางชีวิตอาจพลาดจนเกินแก้ จงช่วยประครองชีวิตน้อย ๆให้เติบใหญ่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ อย่าโทษเพียงสังคมภายนอก ภายใน หรือแม้ใคร แต่มองหาทางแก้ด้วยใจจริงและทำให้ดีขึ้นดีกว่า
  • นายธนา

    4 มิถุนายน 2550 06:26 น. - comment id 705054

    บนกลอนยอดเยี่ยมเหมือนเดิม
    ครับคุณกวีปกรณ์....ไพเราะมากมาย
    
    สำหรับพลอยหนังน้ำดี
    อีกเรื่องที่คิดว่าอยากจะ
    ไปดูเหมือนกันครับ...
    แต่ยังไม่มีใครไปดูเป็นเพื่อนเลย...อะ
    
    57.gif57.gif57.gif
  • เพียงพลิ้ว

    4 มิถุนายน 2550 08:43 น. - comment id 705102

    มีคนบอกให้มองเขาใหม่เหมือนกันนะคะ บอกว่าอย่าตัดสินเขาง่ายๆ
    
    แต่มองยังไงก็เหมือนเดิมทุกที
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  • แมงกุ๊ดจี่

    4 มิถุนายน 2550 13:15 น. - comment id 705201

    มองเพียงใด
    รู้ข้างในไม่อาจฝืน...36.gif
  • เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

    4 มิถุนายน 2550 22:42 น. - comment id 705454

    รักมันหมดอายุน่ะ 
    อยากดูนะแต่กลัวร้องอีก แค่หนังตัวอย่างยังกระชากอารมณ์ระเจิงเลย
    10.gif10.gif10.gif
    
    ฉันเป็นฉันไม่ใช่เป็นคนอื่น
    อาจระรื่นหน่อมแน้มหน่าหมั่นไส้
    ทำอ้อร้อระริกรื่นชื่นหัวใจ
    มีใครไหมจะรู้ใจว่าเดียวดาย
    
    เมื่อความเหงาเศร้าซึมเย็นจับจิต
    ใจหนึ่งคิดอยากปลิดชีพให้มันหาย
    ทุกข์ที่ทับเศร้าที่ถมมิกลับกลาย
    ใจสลายแต่กลืนกล้ำทำเฮฮา
  • อินสวน

    5 มิถุนายน 2550 07:45 น. - comment id 705497

    ทำไมนะ...คนเราถึงไม่ตรงไปตรงมา....ทำไมไม่ทำให้สิ่งที่เห็นกับสิ่งที่เป็น..คือสิ่งเดกียวกัน จะได้เข้าใจง่ายๆไงครับ
  • พฤหัส กฤษชยรักษ์

    5 มิถุนายน 2550 12:38 น. - comment id 705688

    เยี่ยม.. เหมือนเราเคยเป็นแต่บอกใครไม่ถูก
    จนถึงป่านนี้ก็ไม่ผิดไปสักเท่าไร โลกนี้อยู่ยากจริงหนอ นี่พวกเค้าชวนไปฟังพระอาจารย์ปราโมช ฯ สอนธรรม  ว่าจะลองไปดูเผื่อจะมีอะไรยึดเหนี่ยวบ้าง
  • แดนไกล ไลบีเรีย

    5 มิถุนายน 2550 23:03 น. - comment id 705976

    เรื่องพลาย อยากดูจังครับ  นักแสดง+บท ดีๆทั้งนั้น1.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน