ขอบคุณ...ความอบอุ่นที่เธอให้ฉัน
ในคืนวัน...ที่ใจเราก็ต่างสั่นไหว
แต่เธอเอง..ก็เข้ามา หยิบยื่นวันเวลาแห่งน้ำใจ
และคอยแบ่งปันความห่วงใยให้แก่กัน
ความจริง...ฉันรู้...ใจเธอเองก็ล้า
เหนื่อยกับรักที่แบกเรื่อยมา แม้..จะหมดเวลาฝัน
และยากเย็น กว่าจะผ่านไปเช่นแต่ละวัน
ถึงอย่างนั้น ฉัน...ก็ได้แค่ห่วงใย
ในความแตกต่างของกันและกัน
เราต่างเจ็บเพราะความผูกพันอย่างเลี่ยงไม่ได้
วันนี้ซาบซึ้งกับความดีที่เปี่ยมล้นมากมาย
แต่...น่าเสียดาย...คนที่เธอหวังกลับไม่ได้...เห็นค่าของมัน