ฉันควรทำยังไง

ฉันเคยรู้สึกว่าลืมเธอได้จนหมดใจ
ไม่คิดถึงหรือห่วงใยเลยสักครั้ง
แม้เศษเสี้ยวความรักที่มีมันพุพัง
หมดแล้วซึ่งความหวังจะกลับไปรู้สึกดี
แต่ทำไมวันนี้ที่เธอโทรมาหา
ทำให้รู้สึกว่าใจอ่อนไหวแบบนี้
เกือบทำไม่ได้เก็บน้ำเสียงความตื่นเต้นที่มี
กับความรู้สึกที่สับสนต่อหัวใจ
มันเป็นเพราะอะไรกันแน่ที่ทำให้เป็นแบบนั้น
หรือเป็นเพราะฉันยังลืมเธอไม่เคยได้
หรือเป็นเพราะฉันยังเก็บเธอไว้ในส่วนลึกของหัวใจ
หรือเป็นเพราะฉันยังมีเยื้อใยกับเธอเสมอที่ผ่านมา
ต่อจากนี้ฉันควรจะทำอย่างไร
ถึงจะหยุดความสับสนอ่อนไหวในวันข้างหน้า
หากกลับไปรักเธอคงเจ็บปวดและมีน้ำตา
หากจะทำเฉยชาฉันก็รู้ว่า....ทำไม่ได้อยู่ดี

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ทะเลใจ 26 ก.ค. 2550 15:00 น. - ID 105311

1078

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/105311 ที่มา: ชอบกลอนของพิมจัง เลยลองนึกและแต่งจากความรู้สึกนั้นดูหน่ะ , ทะเลใจ

comments powered by Disqus

มณีจันทร์

26 กรกฎาคม 2550 15:12 น. - comment id 730236
```
ที่ 1มะจองก่อนนะ
```

ศรรกรา

26 กรกฎาคม 2550 15:16 น. - comment id 730237

นู๋ชะเอมจ๋า
.......ไม่ทันที่หนึ่ง  ของเป็นที่สองก็ยังดี  รักจัง
น้องรัก  หุหุหุ

 (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)

มณีจันทร์

26 กรกฎาคม 2550 15:19 น. - comment id 730240

พี่จันทร์มาเป็นกำลังใจให้คนสวยเข็มแข็งค่ะ
หนักแน่นเข้าไว้..จะชนะทุกสิ่งทั้งใจตัวเองด้วยคะ

นู๋แพรวเอง

26 กรกฎาคม 2550 15:20 น. - comment id 730242

...กับความอ่อนไหวในบางอารมณ์
กับใจที่ปรักจมกับเรื่องเก่าเก่า..
กี่รอยแผลนะ...ที่เด่นชัดในใจเรา
....ที่ก่อเกิดจากความโง่เขลา...
  .....รัก...จนไม่ลืมหู..ลืมตา.....

.........กับข่าวที่ควรจะดีใจ
เธอบอกว่าอยากเริ่มต้นใหม่..ได้ไหมหนา
...เรื่องอดีต..อย่าไปจำ....เสียเวลา...
...เอาอนาคตเข้าว่าดีกว่า....มันสำคัญ

...แล้วฉันควรจะทำยังไง....
ในเมื่อเรื่องเก่ามันฝังใจอยู่อย่างนั้น
..จะให้ลืม..แล้วคิดว่าไม่สำคัญ..
.....ยากเกินไปสำหรับฉัน.....
          ....ยากเกินไป..


หวัดดีคร้า พี่นู๋เอม คึดฮอดคักๆ(แปลว่าอะไรหว่า)  เคยได้ยินในเพลง คิคิ คิดถึงม๊ากมาก จุ๊บๆ จ๊วบๆ

เพียงพลิ้ว

26 กรกฎาคม 2550 15:58 น. - comment id 730274

ตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเธอ ฉันควรทำอย่างไรดีนะคะ

ชมพูภูคา

26 กรกฎาคม 2550 16:19 น. - comment id 730298

ถ้ายังทำใจไม่ได้ ก้อลุยเลยค่ะ
อย่างน้อยเราจะได้ไม่เสียใจ
ในภายหลังที่ปล่อยให้เวลาดีๆ 
ผ่านไปอย่างไร้ค่า

white rose (ไม่ได้ล๊อคอิน)

26 กรกฎาคม 2550 16:19 น. - comment id 730299
```
ต้องพยายามทำใจให้เข้มแข็งมากๆค่ะ..
```

พิมจังเจ้าคะ

26 กรกฎาคม 2550 16:25 น. - comment id 730308



ถามใจตัวเองดูคะนู๋เอมว่ารักแล้วเจ้บแล้ว
จากลับไปเจ็บอีกป่าวคะ

โคลอน

26 กรกฎาคม 2550 16:35 น. - comment id 730328

ยิ้มเข้าไว้...แม้ในวันที่ผิดหวัง...

whitelily

26 กรกฎาคม 2550 16:39 น. - comment id 730335

ความรู้สึกใกล้เคียงกันจังเลยค่ะนู๋เอม..

ก้อไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำอย่างไรดี

ให้เวลาเป็นตัวตัดสินใจแล้วกันนะ....


   ส่ง    ไปหานู๋เอมจ้า

ไหมไทย

26 กรกฎาคม 2550 16:50 น. - comment id 730351

คงหยุดรักเธอไม่ได้
ฉันทำอย่างไรเมือหัวใจร่ำร้อง

ก่องกิก

26 กรกฎาคม 2550 17:06 น. - comment id 730363

สิ่งที่เธอควรทำ
หนึ่ง . กลับไปรักกันเหมือนเดิม
สอง..มีทางเลือกใหม่ให้คนดี
สาม..เลือข้อสองคือพี่เอง
สี่..สายต้องว่างตลอดเวลา

ผู้หญิงมือสอง

26 กรกฎาคม 2550 17:56 น. - comment id 730398
```
ถ้าหยุดรักไม่ได้ก็รักต่อไปค่ะ
```

:: ผีเสื้อปีกงามงอนฯ ::

26 กรกฎาคม 2550 19:36 น. - comment id 730475

 
กับความรู้สึกที่ตั้งคำถามว่าควรทำอย่างไร
กลับอุ่นละไมทุกครั้งที่เขาโทรหา
แต่ก็กลัวจะเจ็บช้ำกับรอยน้ำตา
เหมือนวันเวลาไม่ลาลับดับไปเสียที

คอนพูทน

27 กรกฎาคม 2550 10:44 น. - comment id 730636

ฉันควรทำอย่างไร
ปล่อยใจตามเรียกหา
คืนวันและเวลา
จะพาให้สุขใจ

หวัดดีจ้าสาวเอม..

ยาแก้ปวด

27 กรกฎาคม 2550 17:09 น. - comment id 730795

มันเป็นเพราะอะไรกันแน่ที่ทำให้เป็นแบบนั้น
หรือเป็นเพราะฉันยังลืมเธอไม่เคยได้
หรือเป็นเพราะฉันยังเก็บเธอไว้ในส่วนลึกของหัวใจ
หรือเป็นเพราะฉันยังมีเยื้อใยกับเธอเสมอที่ผ่านมา
เพราะอะไร..เพราะอะไร..

ดีค้า...

ทะเลใจ

28 กรกฎาคม 2550 09:07 น. - comment id 730965

พี่จันทร์ ดีจ๊ะ ...
 
เก่งอีกแล้วพี่สาวเรา ได้ที่ 1 ตามเคย 
 
 พอดีว่าอ่านกลอนนู๋พิมจังแล้วมันสะกิดความรู้สึกอ่ะค่ะพี่จันทร์

หลุดเฟรมไปนิดนึงอ่ะ แต่ตอนนี้  แฉ่งได้เหมือนเดิมแล้วค่ะ


ขอบคุณนะคะพี่จันทร์ เพราะมีกำลังใจแบบพี่เอมถึงรู้สึกว่าเอมไม่ได้อยู่คนเดียว

ขอบคุณมากมากนะคะพี่จันทร์
 

พี่ขวัญ ...
 
  ยิ่งอยู่ด้วยยิ่งรู้สึกว่าวันไหนเข้ามาแล้วไม่เห็นพี่นู๋เอมเป็นต้องมองหาให้วุ่นเชียวค่ะ
 

ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกว่ารักพี่สาวคนนี้ขึ้นทุกวันแล้วสิคะ 
 
 
 
นู๋แพรว ...
 

บางครั้งคิดว่าใจเข้มแข็งพอ
ที่จะไม่รักเธอต่อไปในวันนั้นนั้น
แต่ที่จริงแล้วก็ยังอ่อนแออยู่ทุกวัน
และยังแอบคิดถึงเธอแม้กระทั่งในฝันก็ยังมี


ช่วงนี้อากาศมันเป็นใจอ่ะนู๋แพรวเอ้ย เมื่อเขามาใจมันเลยแกว่ง ๆ 

คิดถึงนู๋แพรวเช่นกันเน้อน้องสาว  

ปล: คึดฮอดคัก ๆ พี่ไปถามผู้รู้มา เขาบอกว่า หมายถึง คิดถึงมาก ๆ ๆอ่ะจ๊ะนู๋แพรว 


พี่กานต์ ...

วันนั้นเอมพูดไม่ออกอ่ะพี่ ไม่ใช่ว่าเขาเพิ่งโทรหาหรือว่าอะไร แต่ทุกครั้งที่โทรหาคือเขาสนุกสนานเฮฮาชวนคุย

แต่วันนั้นเขาเงียบเงียบเหมือนเครียดเครียด เลยเป็นห่วงเลยพลอยให้พูดไม่ออก ปลอบไม่ได้อีกต่างหาก เฮ่อ 




พี่ชมพูฯ..

สำหรับเรามันคงเป็นไปอะไรไม่ได้นอกจากความเป็นเพื่อนแล้วล่ะค่ะ

ถึงเอมจะรู้สึกว่ารักเขามากแค่ไหน แต่วันนี้เอมเคยชินกับการอยู่คนเดียว

และเขาเองก็คงชินภาพที่เอมเข้มแข็งจนเขาไม่ต้องห่วงอะไร

ตอนนี้สิ่งที่เอมทำได้คือรักษามิตรภาพ ความเป็นเพื่อน ระหว่างกันและกันให้ดีที่สุดเท่านั้นเองค่ะ


พี่กุลาบฯ

ใช่ค่ะต้องใช้ความพยายามอย่างมากเลยค่ะ  ขอบคุณนะคะพี่ 


นู๋พิมจัง

ถ้าจะพูดว่ารักก็คงรักค่ะ แต่ให้กลับไปคงกลับไปไม่ได้แล้วค่ะ

เพราะเอมเดินมาไกลเกินกว่าที่จะกลับไปยืนอยู่ตรงนั้นแล้วล่ะ

ขอบคุณนะคะนู๋พิมที่มาอยู่เป็นเพื่อน 


พี่โคลอน

  ยิ้มได้ก็เพราะกำลังใจจากพี่พี่นี่ล่ะค่ะ

ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากมาก 



พี่รีเจ้าขา ..

ขอบคุณมากนะคะพี่ สู้ สู้ ค่ะ 

เราจะเป็นกำลังใจให้กันและกันเนอะ

วันนี้ฝนคงหยุดตก และท้องฟ้าคงกลับมาสวยอีกครั้งเนอะพี่เนอะ 


ไหมไทย 

เอมก็ไม่สามารถตอบได้เหมือนกันค่ะ

แต่ที่รู้แน่แน่ จะไม่ทำให้เค้าอึดอัดกับความรู้สึกของเราเด็ดขาด

  สู้ สู้ นะ  


คุณลุงนบ 

เอมเลือกข้อ 5 ค่ะ ขออยู่รับกำลังใจจาก พี่น้องเพื่อนพ้อง ลุงป้าน้าอา ดีกว่า *^  ^*

ขอบคุณจ้าที่แวะมาอยู่เป็นเพื่อน 


นู๋การ ...

  จ๊ะ  ก็อย่างเขาว่าเนอะโกหกใครก็โกหกได้ แต่โกหกตัวเองหน่ะ ไม่เคยโกหกได้สักที 


ผีเสื้อปีกงามงอนฯ..

แม้ลางเลือนไปแล้วกับความรู้สึกที่ว่า
รักเธอเท่าฟ้าในวันที่เจ็บปวดนั้น
แต่ลึกลึกก็ยังมีเธออยู่ในใจไม่เว้นแต่ละวัน
จึงทำให้สับสนกับสิ่งที่ฉันรู้สึกเมื่อเธอหันกลับมา

ขอบคุณนะคะ 


หวัดดีค่ะพี่คอนพูทน ( เรียกพี่สามได้ป๊ะคะ )

สิ่งที่ทำร้ายใจ
คือเยื้อใยบางบางที่มีอยู่
บางครั้งเผลอชายตาดู
จึงทำให้รู้ว่าไม่เคยลืมได้สักที


ในที่สุดพี่ก็เขียนกลอนให้อ่าน  แบบนี้เอมต้องตื้อบ่อย ๆ แล้วล่ะค่ะ 


ดีจ้ายาแก้ปวด

โอ๋ โอ๋ อย่างร้องไห้เลยนะคะ นิ่งเตะ นิ่งเตะน๊า

อิอิ

ยิ้มหน่อยนะคะ