ตัว – ตน ตัวตน – อาจไม่ใช่ที่ทุกสายตามองเห็น ร่าเริง ยิ้มแย้ม แจ่มใส หัวเราะ เฮฮา - - - วิญญาณแห่งความทรมานผูกมัด ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครอาจมองเห็น........ภายใน เร้นลับในห้วงแห่งการจองจำ สับสน วุ่นวาย เบื่อหน่าย ท้อทน ดวงตะวันไม่เคยทอแสงแม้สักหนึ่งรุ่งอรุณ ยังแต่ลมแห่งความเงียบเหงาที่พัดโชยมาครั้งแล้วครั้งเล่า ความรู้สึกอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวไม่เคยจางหายไป - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - จะมีมือคู่ใดเล่าที่จะฉุดดึงหัวใจ ให้เป็นอิสระจากพันธะแห่ง ตัว – ตน เสียที
แดนไกล ไลบีเรีย 7 ส.ค. 2550 20:41 น. - ID 105786 
1320
4
0
7 สิงหาคม 2550 21:05 น. - comment id 735135
ชอบเพ้อ..ไปวันๆเหมือนกันจ้ะ..สบายดีนะคะ..
7 สิงหาคม 2550 21:10 น. - comment id 735140
สุดยอดเลยคิดได้ไงเ นี้ย อิอิๆ
7 สิงหาคม 2550 21:47 น. - comment id 735178
หากแม้นมิอาจมีมือผู้ใดจักช่วยได้ ใยท่านมิลุกเดินออกมาจาก ณ ที่นั้นเล่า แม้นมีมือมาเอื้อมฉุด..แต่หากใจท่านมิปรารถนาที่จะจากถิ่นนั้นมา ก็หาได้มีผู้ใดจักช่วยท่านได้.....แวะมาทักทายค่ะ..
7 สิงหาคม 2550 22:36 น. - comment id 735210
เยี่ยมม อ่านเเล้วสะอึดนึกถึงตัวเองอะนะ ตัวตนข้างในเราของทุกคน ก็คงเป็นเช่นเดียวกัน...
8 สิงหาคม 2550 03:13 น. - comment id 735261
วันนี้มาแปลกเนอะเด็กชายแดนไกล
8 สิงหาคม 2550 19:30 น. - comment id 735560
เวลาที่เรารู้สึกว่าโดดเดี่ยวนี้ เข้าใจเลยค่ะ อย่าคิดมากนะคะ ทุกอย่างผ่านไปตาม กาลเวลาคะ
8 สิงหาคม 2550 21:59 น. - comment id 735652
ก็เลยเอาเป็นว่า..เห็นด้วย กับคำว่า ตัวตน อาจไม่ใช่ที่สายตามองเห็น โลกมันมีต่างมุม.. ฉะนั้นมุมที่เขาเห็น อาจไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเรา แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เนอะ.. ในเมื่องเขามองแบบนั้น เขาคิดแบบนั้น พูดมากไปก็เหมือนแก้ตัว.. ฉะนั้น..เราเฉย..เป็นเรา ที่เราเป็นดีกว่า แน่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
