คลื่นชน ชนชิดบังเบียดแน่น ทั่วแดนกลับคว้างใจว้างหาย บางคู่เคียงข้างไม่ห่างกาย สองมือมัดหมั้นหมายไม่ห่างกัน คลื่นชล ชุ่มชื้นรื้นรินไหล ท่วมนัยน์นองหน้าเกินกลัดกลั้น เหลียวหาแลเห็นเป็นหมื่นพัน ตรงนั้นตรงนี้ - ไม่มีใคร แรมจันทร์ แรมใจจนไร้ฝัน ความเหงาเงียบงันจนหวั่นไหว ความเศร้ากลัดกลุ้มสุมทรวงใน จึงหัวเราะร้องไห้ปลอบใจเอง กลับห้องหับม่านบานประตู ดับไฟนอนอยู่อย่างโหวงเหวง ปลดปล่อยอารมณ์ร้องบรรเลง เป็นหนึ่งนักแต่งเพลงผู้เดียวดาย ในคืนหนึ่งคนเหงาคืนเปล่าว้าง หมอนข้างกอดไปไร้ความหมาย โศกเศร้าเหงาหม่นทนระบาย รอบกายกลับไร้ใครสักคน ยิ่งดึกหมึกดำทาทาบฟ้า อ่อนล้าอ่อนแรงในคืนหม่น ต่างหลับกับเหงาข้างกายตน ร้องร่ำไห้กี่หน - จนไม่รู้
กวีปกรณ์ 17 ก.ย. 2550 12:55 น. - ID 107205 
2000
7
0
17 กันยายน 2550 13:50 น. - comment id 754937
ร้องแล้วดึขึ้นยังคะ.... มานั่งเมียงมองเป็นเพื่อนค่ะ
17 กันยายน 2550 14:15 น. - comment id 754951
ไม่เดียวดายนิ มีเพื่อนจ้า มานั่งเป็นเพื่อนละกัน อิอิ
17 กันยายน 2550 15:23 น. - comment id 754986
ความเหงามันทำให้เราดูคล้ายคนอ่อนแอ...ทั้งๆที่อาจจะเป็นแค่คืนหนึ่งเท่านั้นเอง
17 กันยายน 2550 15:40 น. - comment id 755000
คืนดึกเศร้าเหงาใจคนไร้สิทธิ์ รู้ถูกผิดฝืนใจไม่ไม่เก็บเกี่ยว ลืมวันคืนชื่นวาทสวาทเกลียว แทนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายฟายน้ำตา
17 กันยายน 2550 16:05 น. - comment id 755043
ค่ำคืนมีเงาเราเป็นเพื่อน ย้ำเตือนบอกความหาย ใช่อยู่ดดดเดี่ยวเดียวดาย รอบกายยังมีเหงา..เป็นเงาตน
17 กันยายน 2550 17:01 น. - comment id 755076
ดีจ้า..........คุณกวีปกรณ์..........ด้วยไร้คู่รู้ใจไว้เคียงข้าง จึงอ้างว้างคว้างเคว้งและสับสน แต่หากมองลึกลึกไปในตัวตน จะพบใครบางคน....อย่าหม่นไป .............................. เขาคนนี้เคียงข้างบนทางเดิน สู้เผชิญไม่หมางเมินไปไหนๆ จะยามทุกข์ยามสุขยามท้อใจ ยังคงอยู่ไม่ห่างไกลในตัวตน .............................. จะมีใครไหนเล่าจะดีกว่า........ พร้อมฟันฝ่าด้วยความกล้าทุกแห่งหน มองสิมองตรองไปในบัดดล สิ่งที่ค้นคือใจตน...ที่พบเจอ .............................. วุ้ยยยย ขอโทดน๊ะที่ทำให้สับสนอาจงงไปบ้างกะกลอนที่แจมนี้ แต่แค่อยากจะบอกว่า เหงาไปไย....ยังมีเพื่อนแท้เพื่อนตายอยู่ใกล้ๆทั้งคน....ลองส่องกระจกดูดิจ๊ะ
17 กันยายน 2550 17:22 น. - comment id 755093
กลับบ้านเหอะต้ว
17 กันยายน 2550 20:07 น. - comment id 755129
อ่านกลอนแล้วรู้สึกเหงาจังครับ
17 กันยายน 2550 20:47 น. - comment id 755153
แวะมาเยี่ยมค่ะ หมู่นี้งานเยอะจังเลยไม่ค่อยมีเวลา เลยค่ะ ทั้งขายของ ทั้งดูแลเว็บ ทั้งคอยตอบปัญหา และคำถามที่เว็บชมรม และก็ต้องศึกษาหาข้อมูลต่างๆ มาเพิ่มเติมให้สมองอีก...เฮ้ออออ... หวังว่าคุณคงสบายดีนะคะ..
17 กันยายน 2550 23:13 น. - comment id 755231
ก๊อกๆๆๆๆๆฝนเองค่ะคุณกวีปกรณ์ ฝนเป็นคนใหม่ที่เช่าห้องพักใกล้ๆๆกันนี้เองค่ะ คิกๆๆๆๆ กำลังหาเพื่อนคุยอ่ะค่ะ ออกมาคุยกันบ้างเป็นไงค่ะ อ๋อฝนมีแฟมา2แก้ว รับสักแก้วมัยค่ะต้องรีบโพส์เด๋วตกท๊อบ10คิกๆๆ
18 กันยายน 2550 00:29 น. - comment id 755279
ตื่นขึ้นมาพร้อมวันใหม่ ดวงตะวัน บานต้อนรับอยู่นั่นแล้ว..... สวัสดีคับ พี่กรณ์ เครียดอารายมาอีกละ เหอๆๆ
18 กันยายน 2550 03:43 น. - comment id 755298
คริคริ ....................พี่กรอะ จะเศร้าไปทำไม เด๊วเอา "กีต้าร์" ไปให้กอดนะ
18 กันยายน 2550 11:12 น. - comment id 755425
ยามค่ำคืนความเหงามีกันทุกคน หากเอาความเหงามาเป็นเพื่อนได้ก็จะดีขึ้นค่ะ...
18 กันยายน 2550 12:13 น. - comment id 755451
ส่งความคิดถึงมาไกล...ข้ามขอบฟ้า ส่งมาปลอบเธอคนดีว่าอย่าเหงา ลืมแล้วหรือว่านายยังมีเรา โปรดอย่าเหงาคิดถึงกันบ้างนะเธอ เดี๋ยวถ้ากลับมาจะหาของมาฝาก อย่าเพิ่งลืมล่ะ
18 กันยายน 2550 17:38 น. - comment id 755639
สวัสดีครับ คืนนี้มีเหงาเค้าเป็นเพื่อน ความทรงจำมิเลือนลางหาย ค่ำนั้นไหวหวั่นเดียวดาย ไร้ใคร...ข้างกายจึ่งเศร้า ******เหงาใดที่บังเกิดจากความรักที่แล้งโดย วิถีชน มักเดียวดาย อ้างว้างเหลือเกิน เราเข้าใจ*************************
18 กันยายน 2550 18:03 น. - comment id 755670
แต่งได้ซึ้งจังค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
