เพื่อน...ผม(กู)รักคุณ(มึง)ครับ....(ว่ะ)

แมวคราว

เขียนถึงเพื่อนคนหนึ่ง...คิดถึงว่ะ
มึงเป็นไงบ้างนะกูอยากเห็น
ตั้งแต่มึงสอนให้เล่นไพ่เป็น
พ้นลำเค็ญว่างเมื่อไรใช้หากิน
ถึงหน้าบอลติดปลายน่วมอ่วมนิดหน่อย
กูไม่ค่อยอยากรองต่อก่อหนี้สิน
เฮียโต๊ะบอลสอนเด็กตามเช็คบิล
เหงื่อไหลรินแลกเงินบาทเกินคาดเดา
กูวางมือทุกอย่างทางนรก
เรื่องเตะตีต่อยชกมันโฉดเขลา
พ้นวัยรุ่นบุญล้นคนอย่างเรา
นึกเรื่องเก่าขึ้นมามันน่าอาย
เคยอกหักดังผึงได้มึงปลอบ
เมาจนหมอบมึงลากมาอย่างว่าง่าย
เที่ยวขอโทษขอโพยเพื่อนโวยวาย
มึงเดือดร้อนแทบตายที่กูเมา
กูกรีดเลือดเชือดแขนแสนอนาถ
มึงก็ปราดเข้าด่าว่าผีเข้า
คอยลูบหลังลูบไหล่ใครไม่เอา
มึงนั่งเฝ้าจนเช้ากูซึ้งใจ
ยามอับจนหม่นหมองขอร้องเพื่อน
นาฬิกาหนึ่งเรือนมึงถอดให้
ไปแปะโป้งก่อนหนาอย่าช้าใย
ค่อยไถ่ให้วันหน้าไม่ว่ากัน
ได้ทำงานเป็นผู้คนไม่จนจิต
ด้วยมีมิตรอย่างมึงเป็นมิ่งขวัญ
และมีมึงเพื่อนรักช่วยผลักดัน
เราต่างผ่านคืนวันที่ดีร้าย
มาวันนี้หดหู่กูเขียนถาม
เฝ้าติดตามเพื่อนกูไปอยู่ไหน
กี่ปีเดือนแล้วหนาที่ลาไกล
จงรู้ไว้..กูรักมึง..คิดถึงจัง..(ว่ะ)
คิดถึงเพื่อนเสมอนะ..อยากไล่เตะกันเหมือนเดิม...