*โคลงกระทู้*

บนข.

พลั้ง   พลาดพลอยเพลี่ยงพล้ำ       เสียที
ปาก   พล่อยถ่อยอัปรีย์                 ก่อร้าว
เสีย   ชีพบ่ยอมพลี                       สัตย์ซื่อ
ศีล    ด่างเป็นรอยพร้าว                ด่างพร้อยดุจโค ฯ
ใส่     สีเติมแต่งให้                    สับสน
ถ้อย  ถ่อยส่อบุคคล                    เปล่งนั้น
ร้อย  พันหมื่นจิตคน                 แตกต่าง กันเนอ
ความ สัตย์มิอาจคั้น                  แต่ผู้รวนเรฯ
ร่ม    เงาเย็นยิ่งแล้ว         พฤกษา
ไม้    อ่อนผิดัดพา             ง่ายแท้
ชาย  ชาญส่อชัดครา         ศึกแห่ประจัญ
คา    ห่อของเน่าแม้          กลิ่นนั้น ติดคาฯ
ศา-  ฏกผ้าห่มให้          หายหนาว
ลา  ลับล่องลอยดาว       หล่นฟ้า
ท่า  เรือส่งจอดครา       เรือสู่ ท่าเนอ
น้ำ  บ่อน้อยฤาท้า         ดับร้อนไฟกัลป์ ฯ
ลับ  ลาลอยล่องแล้ว        ห่างไกล
ลม  ปากฝากกรีดให้      เจ็บช้ำ
คม  นักบิ่นเร็วไว          ปะแกร่ง ดุจกัน
ใน  นอกบอกบ่งย้ำ        ว่าร้ายฤาดี ฯ
เสีย  คนตอนแก่ให้        อับอาย
กำ   พืดสืบเชื้อสาย        เช่นนั้น
ได้   ดีเด่นดังหมาย        สูงเยี่ยม
กอบ โกยเก็บลุชั้น          หมื่นล้าน เงินทอง ฯ