18 กุมภาพันธ์ 2551 06:47 น. - comment id 824689

18 กุมภาพันธ์ 2551 10:56 น. - comment id 824753
ปล่อยลงคงเดียวดาย ไม่หมายมามุ่งมั่น ครวญเพลงแค่รำพัน จำนรรจ์..ออกจากใจ ไมตรีจิตมิตรอักษร

18 กุมภาพันธ์ 2551 14:07 น. - comment id 824786
มาชื่นใจชื่นชมภาษาสวยภาษาเศร้าค่ะ อยากกระซิบบอกว่า ระหว่างบทควรวางให้ใกล้กัน จะได้อ่านอย่างต่อเนื่องลื่นไหลนะคะ รักและรักค่ะ จากดวงใจพี่พุดไพร..

19 กุมภาพันธ์ 2551 01:18 น. - comment id 824878
ขอบคุณทุกคนมากนะคะ และขอบพระคุณพี่พุดไพรมากๆด้วยที่แนะนำค่ะ เข้ามาแก้ไขตามที่บอกแล้วค่ะ แต่.ยังไม่ได้ไปเยี่ยมใคร--ตามเคย ต้องขอโทษด้วยนะคะ จะพยายามหาเวลาไปค่ะ

5 พฤษภาคม 2551 19:37 น. - comment id 846461
อยากแหวกว่ายฟ้า
ข้ามมหาสมุทรยิ่งใหญ่
ไปให้พ้นวัฏสังสาร
น้ำตาไหล...
คิดยังไม่กล้า..ลึกจะถลำ
หลับตื่นสะอื้นอก
นรกสวรรค์อำ
คนเดียวเกินเคี่ยวกรำ
วันนี้ย่ำเท้าเดียวดาย
สุขนักมีรักหนึ่งให้พึงฝัน
ดีกว่าโกรธเกลียดโทษกันพลันลับหาย
อยุ่กับคืนวันใสสดใจกาย
มากความหมายครั้งหนึ่งพึงได้รัก
ตราบที่ใจยังเวียนว่ายในเวิ้งว้างแห่งอารมณ์
ไม่รู้ทิศรู้ทาง ไม่รู้วางรู้ว่าจะเป็นไฉน
เพ่งพิศสะกิดใจก็แต่ผ่านเลยไป
ยังร่ำไรกับวันคืนสะอื้นเปล่าดาย
ชีวิตก็ยังขม
ลมคลื่นยังไหวแปรปรวน...จะรื่นไฉนได้
นับประสาอะไรกับใจ...
ไม่อาจปล่อยวาง...
ทางใดก็วังเวง...
๑๑๑๑๑

2 มิถุนายน 2551 13:28 น. - comment id 856315
...มีเพียงหมายเดียวในโลกที่โศกนี้... ขอเพียงพ้นหม่นหมอง ยังปองมิได้ ประสาอะไร..กับละวัฏสงสารไกล ยังท้นน้ำตาอาลัยท่าวทรมาน ขื่นขมระทม บ่มหลับในตื่น แอบหวังย้อนคืนติดชื่นในหวาน รอคอยละห้อยหาในวานกาล ใครอื่นหมื่นผ่าน...ไม่ซ่านดวงใจ อ้อนขอ...รักในฝันที่ยังมั่น ดีกว่าเหหันหนีห่างร้างไกล ถนอมหนึ่งเพียงคำนึงได้ ที่สุดของหัวใจ...ไม่มีอื่นไหนจะได้รัก ตราบดินรินหน้า หวังทำความดีพาให้ใจผ่องภักดิ์ การ ละ วาง ปล่อย..คงยังแสนหนัก ด้วย..พะวงแต่หัวใจรัก ที่กักกอดอยู่เดียว ยังขื่นในคืนวัน ฝันคว้างร้างกันไร้เหลียว ใจเอย..ไม่เคยคลายเกลียว ยังคงยึดเหนี่ยว..เปลี่ยวเคว้งเวงวัง
