.... มองท้องนา ดินแยก แตกระแหง ถึงหน้าแล้ง น้ำลด หมดความหมาย ทั่วท้องทุ่ง สีน้ำตาล ลานหญ้าตาย ฝูงวัวควาย ยืนผอมแห้ง แรงไม่มี .... ในบึงใหญ่ ที่ใครใคร เก็บผักบุ้ง เคยช้อนกุ้ง ช้อนปลา ปลามาหนี น้ำแห้งขอด ตลอดคุ้ง ธารวารี หน้าแล้งนี้ ต้องอดทน รอฝนมา .... พวกหนุ่มสาว ละบ้านนา ทิ้งบ้านทุ่ง ต่างก็มุ่ง เข้ากรุง แสวงหา หวังเพียงได้ อิ่มท้อง พร้อมเงินตรา ส่งกลับมา เลี้ยงแม่ใหญ่ กับไอ้แดง....
ผีเสื้อปีกบางฯ 27 ก.พ. 2545 21:07 น. - ID 11347 
783
1
0
27 กุมภาพันธ์ 2545 21:07 น. - comment id 37662
แหม อ่านหนังสือสอบ ซะ กลอนหดเลยนะ เอานะ จะรออ่าน ยาว ๆ แบบ นางซิน อีก เอาให้มันสะใจไปเลย แต่ว่าบทนี้ ก็ รันทดทีเดียวแหละ
27 กุมภาพันธ์ 2545 22:57 น. - comment id 37690
สะท้อนให้เห็นชีวิต คนที่ยากลำบาก ยังมีอีกมากมายเลย
28 กุมภาพันธ์ 2545 06:29 น. - comment id 37737
หงะ... แต่งเก่งจังเลย... นึกม่ายถึงเลย....
28 กุมภาพันธ์ 2545 07:10 น. - comment id 37743
อย่ามัวแต่รอ...
28 กุมภาพันธ์ 2545 11:11 น. - comment id 37758
หน้าส่วนตัว
อืมม..อ่านแล้ว..เครียดจัง {_ _}~ แต่มันเปงเรื่องจริงนี่....น่าเห็นใจคนที่ต้องเจอกับสภาวะ แบบนั้นนะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
