หน้าส่วนตัว
แม้จะพักรักษาใจให้คลายเศร้า
แต่นานเนาความเหงาไม่จางหาย
ทำไมต้องเป็นเจ้าที่ถูกพรากไป
เหลือร่างไร้ลมหายใจต่อคืนวัน
กี่หยาดหยดน้ำตาที่พร่าริน
ไม่อาจแทนความสูญสิ้นที่โศกสรร
เฝ้ามองเจ้าลืมตาตื่นทุกคืนวัน
แล้วความฝันก็พลันลับวูบดับดวง
อยากอ้อนวอนต่อฟ้าเทพารักษ์
ช่วยปกปักเจ้าไปสู่แดนสรวง
น้ำตารื่นรินส่งเจ้าทรามทรวง
พร้อมความรักทั้งปวงที่ติดตาม
เหลือเพียงผู้ที่ถูกทิ้งอยู่ข้างหลัง
เพียงซากยังหายใจให้ไถ่ถาม
เหมือนโลกไร้แล้วซึ่งความงดงาม
เมื่อฟ้าครามถูกใจย้อมเป็นสีเทา
สายลมเดือนตุลา 3 เม.ย. 2551 15:25 น. - ID 113981 
976
2
0
3 เมษายน 2551 15:56 น. - comment id 836570
หลายสิ่งที่เรากำหนดให้เกิด-ไม่เกิด ได้ แต่อีกหลายสิ่งเหมือนกันที่เราห้ามหรือ ไปกำหนดกฎเกณฑ์ไม่ได้ สิ่งที่ทำได้คือ ตั้งรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นอย่างมีสติ แฮ่ๆๆ พูดไป ป ก็ทำไม่ค่อยได้เท่าไรหรอกค่ะ
10 เมษายน 2551 06:00 น. - comment id 837990
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
10 เมษายน 2551 06:11 น. - comment id 837991
จงอุทิศกุศลผลบุญเถิด สิ่งประเสริฐเกื้อหนุนบุญกุศล ผูล่วงลับ-ผู้อยู่บำรุงตน ยังส่งผลติดตามไปในทุกภพ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด