แหงนมองฟ้าหมาเศร้านั่งเกาขน หนังยับย่นแยกเขี้ยวคอยเหลียวหลัง ตาจดจ้องผองภัยไวระวัง หูหางตั้งชูชันประหวั่นตน ไร้ที่อยู่พำนักเป็นหลักแหล่ง ทุกหนแห่งจรจัดวัด...ถนน เป็นแค่หมาเท่านั้นในชั้นชน ไร้สิทธิ์ตนเทียบศักดิ์สุนัขดี ย่อมไร้สิทธิ์ติดปลอกบอกชั้นยศ เครื่องปรากฏแห่งนายหมายศักดิ์ศรี หมาต่ำต้อยด้อยค่าใครปราณี เห็บหมัดมีเพื่อนกายสหายตัว ถูกประณามตรีตราหมาจรจัด นิยามสัตว์ตัวร้ายเขาหมายหัว ใครพบเห็นหวั่นหวาดต้องขลาดกลัว ใจระรัวคอยหลบไม่พบพาน จึงระเหเร่ร่อนสัญจรถิ่น แหล่งหากินใส่ท้องมองอาหาร เจอหมาหมู่จู่โจมเข้าโรมราญ ลากสังขารต่อสู้ศัตรูตน หวังไว้ลายชาติหมาผู้กล้าแกร่ง หัวหูแหว่งเลือดสาดมิอาจสน ยุทธจักรสี่ขากล้าประจญ ผ่านถนนลำพองผยองใจ จึงบางคนมองเห็นก็เช่นหมา หลังชนฝางับสู้อยู่ไหวไหว ดาวระยิบพริบฟ้านภาไกล ก็หมายใจเอื้อมสอยให้ลอยมา ไม่ยอมแพ้แม้จนหนทางสู้ แยกเขี้ยวขู่อมิตรหวังคิดฆ่า เพื่อไว้ลายชาติคนบนมรรคา แหงนมองฟ้าก่อนถม...จมผืนดิน...
บนข. 27 มิ.ย. 2551 18:54 น. - ID 116487 
6680
16
0
27 มิถุนายน 2551 20:02 น. - comment id 866326
นมัสการค่ะท่าน แวะมาเยี่ยมก่อนค่ะ....ไว้ว่างๆจะมาใหม่นะคะ ช่วงนี้ยุ่งมากรึเปล่าคะ...ไม่ค่อยเห็นท่านลงกลอนเลยค่ะ
27 มิถุนายน 2551 20:41 น. - comment id 866332
เมื่อหมาล้มจมทับกับหลุมศพ หมัดจึงพบหนทางจะร้างหนี แสนเสียดายหนทางที่พึงมี กลับถูกถมปฐพีพร้อมพร้อมกัน นมัสการครับ..ท่าน...กลอนงามมากครับ ท่านดูแลสุขภาพด้วยนะครับ...
27 มิถุนายน 2551 22:58 น. - comment id 866397
หมาเลิกเศร้าคนเข้าใจแล้วคราวนี้ ถึงต้องจมธรณีคราวอาสัญ ก็ยังมีความซื่อสัตย์สมบัติมัน มิเคยคั้นคิดคดขบถเมือง.. ต่อกลอนคุณฝากฝันค่ะ.. คุณบนข.แต่งกลอนบทนี้ ชบาชอบมากเลยค่ะ เพราะเริ่มเบื่อ ๆ กลอนรัก คิคิ..
28 มิถุนายน 2551 07:10 น. - comment id 866448
.. แว้ปป
28 มิถุนายน 2551 07:59 น. - comment id 866455
แวะมาเยี่ยมชมครับ อ่านแล้วสงสารหมาในเรื่องครับ สังคมคนบางทีก็คล้ายกัน แต่ว่าโลกนี้ก็ยังมีมิตรไมตรีอยู่นะครับ คนต่อคนที่เป็นมิตร หมาต่อหมา คนต่อหมา ไม่ได้เลวร้ายไปซะหมด
28 มิถุนายน 2551 08:12 น. - comment id 866459
เรื่องของคน เรื่องของหมา .. ศาสตร์คนละตำรับ แต่หมาก็ถูกนำมาเปรียบเทียบกับคนอยู่บ่อยครั้ง นัยว่า พวกเขาต้องการให้เป็นตำรับเดียวกัน .. เช่นว่า หมาหมู่ หมารุมกัด หมาแห่เยี่ยวรดเสาไฟ (โทษที ไม่รู้จะเขียนยังไง จะบอกว่าหมาพ่นน้ำรดเสาไฟ เดี๋ยวจะนึกภาพไม่ออก .. ฮา) หมาจนตรอก หมาจรจัด ลูกหมาตกน้ำ หมาเห่าเครื่องบิน หมากับปลากระป๋อง ฯลฯ.. ตอนเช้า ๆ เวลาที่อัลมิตราไปทำงาน ก็จะมีเส้นทางไปได้หลายเส้นทาง อัลมิตราเลือกทางที่ใกล้ที่สุดเพื่อร่นระยะทาง และประหยัดน้ำมันด้วย ตะก่อน เคยเดิน เคยขี่จักรยาน แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยปลอดภัยแฮะ เสียวน่องชอบกล ที่ ๆ จะต้องผ่าน ต้องผ่านดงหมา ไม่รู้ว่าเขาเลี้ยงกัน หรือ มีคนเอามาปล่อย บางวันนึกครึ้ม ขับรถวนรอบด้านหลังที่ทำงานเพื่อนับจำนวน โอ้โฮแฮะ .. ร่วม ๆ 70 ตัว อะไรวะเนี่ย (คิดในใจ) เผื่อว่าพวกมันหิวโหยกันมา แล้วเราเดินสุ่มเจ็ดสุ่มแปดผ่าน สงสัยจังว่า .. เขาจะชันสูตรรู้กันมั๊ยว่ากระดูกชิ้นนี้ คือกระดูกหน้าแข้งของเรา .. หลายเดือนก่อน เพื่อนก็ถูกหมางับน่อง ต้องฉีดยาสามเข็ม ดีที่หน้าตาไม่แหก ไม่กี่วันก่อน .. อ่านโน่น อ่านนี่ไปเรื่อยในเน็ต ก็เจอคำว่า หมาอีก .. เห็นคุณกุ้งก้ามกรามฉิวฉุน เออนะ .. ย้อนคิดอีกหน เรื่องของคน เรื่องของหมา .. ศาสตร์คนละตำรับ แต่หมาก็ถูกนำมาเปรียบเทียบกับคนอยู่บ่อยครั้ง นัยว่า พวกเขาต้องการให้เป็นตำรับเดียวกัน ..
28 มิถุนายน 2551 12:27 น. - comment id 866552
เห็นชื่อกลอนแล้วทำให้คิดถึงคนคนนึงขึ้นมา เมื่อก่อนเขาชอบบอกว่า เอมชอบปล่อยให้เค้าเป็นหมาเหงา คอยเจ้าของบ่อย ๆ เพราะเวลางอนจะไม่ยอมพูดกับเขา แต่กลอนของคุณ บนข อ่านแล้วรู้สึกใจมันโหวงเหวงไงก็ม่ายรู้อ่ะ
28 มิถุนายน 2551 16:08 น. - comment id 866599
อยากปลอบหมาจังค่ะ แต่โบราณว่า เล่นกับหมาหมาเลียปาก ถอยดีกว่าค่ะ
28 มิถุนายน 2551 17:31 น. - comment id 866618
คุณจิตรำพัน.... ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาภาระงานมากพอสมควร...เพิ่งเลิกสอนเมื่อกี้เอง...
28 มิถุนายน 2551 17:38 น. - comment id 866619
คุณฝากฝัน.... เจ้าหมัดร้ายกัดเกาะเซาะดูดเลือด จนแห้งเผือดจากกายหมาผ่ายผอม หมัดอ้วนพีจากไปไม่ตรมตรอม หมาจำยอมพลีเลือดแห้งเหือดกาย.... ขอบคุณสำหรับบทกลอน คุณฝากฝันก็เช่นเดียวกัน รักษาสุขภาพด้วยเน้อ...
28 มิถุนายน 2551 18:14 น. - comment id 866626
สวัสดีค่ะท่าน บนข จริงๆตั้งใจจะมาเล่นกลอนกับท่านเหมือนเคย แต่พอเข้ามาอ่านเม้นท์บางเม้นท์แล้วรู้สึกว่า ทำไมคนเราถึงได้ชอบทำเรื่องไม่เป็นเรื่องให้เป็นเรื่องขึ้นมาได้เสมอ อ่านอย่างเข้าใจอย่างก็ไปเหมาเป็นตุเป็นตะ คิดว่าสิ่งที่ตัวเองคิดนะถูกแล้วก็ไปว่าคนอื่นเขาเสียๆหายๆ คงคิดว่าการที่ได้แสดงความคิดเห็นแบบที่ตัวเองคิดนะถูกแล้ว สะใจแล้ว น่าสมเพสความคิดของคนบางคนจริงๆ คงอย่างที่คุณอัลมิตราว่า "เรื่องของคน เรื่องของหมา .. ศาสตร์คนละตำรับ แต่หมาก็ถูกนำมาเปรียบเทียบกับคนอยู่บ่อยครั้ง นัยว่า พวกเขาต้องการให้เป็นตำรับเดียวกัน " ขอยืมหน่อยนะคะคุณอัลมิตรา พอดีอ่านแล้วรู้สึกชอบ จริงๆหมาเป็นสัตว์ที่น่ารักออกทั้งๆที่ซื่อสัตย์ สวามิภักดิ์ รักเจ้าของ ทำไมคนถึงชอบเปรียบคนกับมานะแทนที่จะเปรียบกับพวกตัวกินไก่ลิ้นแฉกหางแดงมากกว่า....เพราะสัตว์พวกนี้เลี้ยงยังไงก็ไม่เชื่อง เที่ยวลักกินขโมยกินแบบสัตว์เดรัจฉานทั่วๆไป... ท่านอ่านแล้วอาจจะงงว่า เอยามาบ่นอะไรแถวนี้ นึกว่ามาคุยกับท่านแล้วกันนะคะ เพราะท่านคงจะเป็นที่พึ่งทางใจได้เสมอ.. ขออภัยและขอขอบคุณค่ะ
28 มิถุนายน 2551 18:39 น. - comment id 866637
มาเม้นต์หลวงพี่ไปรอบแต่ไม่ติด มาลองอีกหนค่ะหลวงพี่
28 มิถุนายน 2551 19:01 น. - comment id 866645
คุณชบาแดงสีเหลือง.... ความจงรักภักดีที่มีให้ คือดวงใจซื่อสัตว์มิขัดสน คือมิตรแท้จากใจไร้เล่ห์กล มองชีพตนแด่นายหมายภักดี... มีคำกล่าวว่า สุนัขคือเพื่อนผู้ซื่อสัตย์ของมนุษย์...
28 มิถุนายน 2551 19:02 น. - comment id 866647
คุณเรนเอง... แว้ปๆ มา แล้วก็ แวปๆ ไป...
28 มิถุนายน 2551 19:06 น. - comment id 866648
คุณรัมณีย์.... เห็นด้วยกับคุณรัมณีย์ มิตรภาพเป็นสิ่งหลอมรวมน้ำใจของคนเข้าด้วยกัน หรือไม่เว้นแม้กระทั่งว่ามิตรภาพระหว่างคนและสัตว์เลี้ยง...โลกนี้ก็ยังมีส่วนหนึ่งที่งดงาม...
28 มิถุนายน 2551 19:28 น. - comment id 866656
หน้าส่วนตัว
คุณอัลมิตรา...
อาจจะเป็นเพราะว่า คนใกล้ชิดกับหมาในฐานะเป็นสัตว์เลี้ยง และ หมาก็ใกล้ชิดกับคน ในฐานะเป็นสัตว์ที่ถูกเลี้ยง และในฐานะที่คนเป็นคนที่ชอบเปรียบเปรย ก็เลยเอาพฤติกรรมบางอย่างก็สัตว์ที่ตนใกล้ชิดเช่น หมาเป็นต้น มาเป็นเครื่องเปรียบเทียบ เช่นหมาหมู่ หมารุมกัด เป็นต้น..
และคิดเอานะว่า ในหมู่หมาด้วยกัน พวกมันก็คงจะเอาพฤติกรรมบางอย่างของคน หรือแม้กระทั่ว่าเจ้านายของมันเองไปเป็นเครื่องเปรียบเทียบ เช่น คนหมู่ คนมุง คนมองเครื่องบิน เป็นต้น...ฮา
เขียนกลอนนี้ขี้นมาเพราะเห็นหมา รุมกัดกัน คือ มีหมาอยู่สองฝูง อยู่ในโรงเรียนฝูงหนึ่ง มีชือว่าเจ้า"แบคแฮม" เป็นจ่าฝูง และอีกฝูงหนึ่งอยู่ในวัด ใครข้ามถิ่นกันเป็นไม่ได้กัดกันแหลกทุกที...
และในฐานะคนรักหมาคนหนึ่งมองเห็นความจงรักภักดีของมัน ครั้งหนึ่งเคยโดนหมากัด ขณะออกทำกิจวัตรตอนเช้า ต้องให้หมอฉีดสะดือ ยังเป็นแผลอยู่จนบัดนี้...แต่ก็ยังรักเจ้าสี่ขาอยู่เหมือนเดิม...ฉะนี้แล
28 มิถุนายน 2551 19:33 น. - comment id 866659
ทะเลใจ.... เพราะฉะนั้นอย่างอนบ่อย หรือ งอนแต่พองาม...
28 มิถุนายน 2551 19:34 น. - comment id 866660
คุณเพียงพลิ้ว.... ขอบคุณจ้าที่แวะมา...
28 มิถุนายน 2551 19:57 น. - comment id 866671
คุณยาแก้ปวด....
ใจเย็นๆจ้า...เอาเป็นว่าต่างคนก็ต่างจิต ต่างความคิด ก็ต่างใจ
ที่เขียนกลอนชุดนี้ขึ้นมาได้แรงบันดาลใจ ดังที่ตอบแล้วในเม้นท์ของคุณอัลมิตรา....แต่โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนรักหมา หรือ เรียกให้เพราะๆว่าสุนัข คนหนึ่งเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้หามาเลี้ยงเป็นกัจจลักษณะเท่านั้นเอง เพราะขัดด้วยสิ่งบางประการ...
ไม่เป็นไร....และยินดีเป็นอย่างยิ่ง อย่างน้อยก็ได้เป็นยาระบาย(ทางใจ) ให้เพื่อนบ้าน ไม่ระบายออกเสียบ้าง อึดอัดแย่เลย...
28 มิถุนายน 2551 19:59 น. - comment id 866672
คุณโอเลี้ยง.... แสดงว่าเริ่มขลังแล้วนะเนี่ย...
28 มิถุนายน 2551 20:32 น. - comment id 866694
นมัสการคะท่านบนข
28 มิถุนายน 2551 22:17 น. - comment id 866766
เป็นเครื่องบินโฉบผ่าน ณ ม่านฟ้า ก็แค่หมา แหงนมอง ปองใฝ่หา น้ำมันหมด จอดลง ตรงบาทา จะยกขา ฉี่ตรง ลงล้อเลย (ฮะฮะ) ขอยกมาลงบ้านนี้อีกอันนะคะ ...
29 มิถุนายน 2551 11:53 น. - comment id 866928
หมาจนตรอกมันสู้ แต่คนอดสู้บางคนคิดฆ่าตัวตาย
7 กรกฎาคม 2551 00:41 น. - comment id 870144
เศร้าเลย...เพราะตอนนี้เป็นหมาจรจัดอยู่!!!
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
