พิมญดา

4 กรกฎาคม 2551 21:03 น. - comment id 869531

พิมว่าน่าอยู่ออกคะคุณลุง

อิอิ..ตอนนี้ฝนตกหนักเลยคะ

เน๊ทก็เข้าๆๆออกๆๆ

นรศิริ

5 กรกฎาคม 2551 03:40 น. - comment id 869586

บทกลอนสวยสดงดงามมากค่ะแต่คนนี้ที่อ่านรู้สึกถึงความเศร้าที่แซกซึมซ่อนซุกในหัวใจของคนเขียนแท้หนอ  
หวัดดีค่ะคุณลุงพอดีจะลุกมานั่งสมาธิเลยแวะมาอ่านกลอนของคุณลุงก่อนค่ะ

ไหมแก้วสีฟ้าคราม

5 กรกฎาคม 2551 09:15 น. - comment id 869600

แด่ อาจารย์แก้วประเสริฐ
      หอมกลิ่นรวงข้าวขาวพราวท้องทุ่ง
      สาบโคลนคลุ้งไอดินกระถินโสน
      สงสารทุยลุยท้องนาซูบผอมโซ
      น่าโมโหข้าวมีค่าชาวนาจน

           
      ได้ทดลองเขียนเรื่องสั้นแล้วโพสต์ใหม่
       แต่ไม่ใช่เรื่องสั้นค่ะเป็นเรื่องบ่นงึมงำ
      สั้นจุ๋นจู๋   พอจะโพสต์ได้ค่ะ
      สำหรับโคลง   ยังไม่มีเวลาเมล์ค่ะ
      ขอบพระคุณในความใจดีแนะนำให้ค่ะ
      เมื่อมีอารมณ์เขียนโคลงจะเมล์มาค่ะ

เพียงพลิ้ว

5 กรกฎาคม 2551 11:57 น. - comment id 869632

รอรักคืนเรือน-พ่อกับแม่กานต์พูดแบบนี้เสมอค่ะ

ทะเลใจ

5 กรกฎาคม 2551 12:46 น. - comment id 869648

กระท่อมหลังน้อยที่บ้านต่างจังหวัดก็รอเอมกลับไปเหมือนกันค่ะ

แต่ช่วงนี้งานยุ่งมาก ๆ ๆๆๆๆๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆๆ ๆ 

เลยไม่ได้กลับสักที กะว่า  ปิดเทอมใหญ่ เอ้ยไม่ใช่

วันหยุดยาวของบริษัทเดือนหน้า เอมจะกลับไปเสียให้ชุ่มใจเชียวค่ะ


พ่อแก้วคะ ช่วงนี้ฝนตกบ่อย ๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ


เคารพ รัก และคิดถึงเสมอค่ะ

ลูกเอมจ้า


ปล: ขอโทษที่ไม่ได้แวะมาทักทายนะคะ 

อรุณสุข

5 กรกฎาคม 2551 16:03 น. - comment id 869690

เคยกลับบ้านไปเห็นเรือนเก่าๆที่มีคนรู้จัก
แต่ก่อนเคยอาศัยอยู่..พอนานวันผู้คนเหล่า
นั้นต่างล้มหายตายจาก..ลูกหลานรุ่นหลังๆ.ก็
จากไปทำงาน ในถิ่นอื่น..มองแล้วก็อดสะท้อน
ใจไม่ได้ว่า..ซักวันนึง..บ้านเราเรือนเราจะ
ร้างแบบนั้นบ้างเช่นกัน.สิ่งที่เคยเห็น..ซักวัน
ก็คงหายไป..อันนี้ถึงจะเชื่อเรื่องสัจธรรม..แต่
ก็ยังยอมรับความเปลี่ยนแปลงอันนั้นไม่ได้
ครับ..คุณลุงแก้ว..

แก้วประเสริฐ

5 กรกฎาคม 2551 16:07 น. - comment id 869691

คุณ พิมญดา

       ครับท้องทุ่งนาน่าอยู่จริงๆครับ สมัยก่อนผมชอบ
ทุ่งนา ต้องออกต่างจังหวัดเสมอเพื่อเปลี่ยนอากาศ
หายใจ  ผมเองเกิดที่กรุงเทพฯต่อมาเพราะสาเหตุ
ที่ชอบแบบท้องทุ่งจึงได้มาซื้อที่และบ้านติดๆกับท้อง
นา ชอบยิ่งตอนข้าวเขียวไสวลมพัดงดงามมาก และ
อีกครั้งตอนตกรวงสีทองจะงดงาม ดูเขาเกี่ยวข้าวแต่
ต้องระวังมากคือ งูเห่า ชุกชุมมากชาวนาเขาเอา
มาผัดกินกัน เขาเรียกผมกินด้วยผมปฏิเสธเพราะ
ตั้งใจว่าจะไม่กินงูมานานแล้วครับ เขากินกับ
เหล้าขาว บ้านเป็นกระท่อมผมเข้าไปนอนเล่น
เย็นสบาย ผมชอบสถานที่มาก เช้าเย็นต้องออก
ไปเดินเล่นเสมอๆ บัดนี้มันเจริญ สิ่งที่กล่าวมานี้
หายไปหมดแล้ว ก่อนมาซื้อบ้านแยกจากครอบ
ครัวเพราะอยู่กลางใจเมือง ผมไม่ชอบบรรยากาศ
จึงมาซื้อ ความเจริญเข้าไปยังนึกเสียดายจนทุก
วันนี้ครับ ครับกำลังเขียนอยู่นี้ฝนก็ตกมากด้วย
 ขอบคุณครับ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

5 กรกฎาคม 2551 16:27 น. - comment id 869698

คุณ นรศิริ

      แสดงถึงความละเอียดอ่อนใจการพิจารณายิ่งนัก
ครับ นี่คือลักษณะของนักกลอนที่ดี ผมว่าต่อไปใน
อนาคตคุณรุ่งแน่หากยังสนใจเรื่องนี้ ครับเป็นการ
พรรณาผสมผสามกับความเศร้านิดหน่อยครับ การ
จะเรียกอารมณ์คนเราได้ลึกซึ้งนั่นก็คือการรู้จักการ
ผสมผสานกันระหว่างสิ่งธรรมดาให้เป็นไม่ธรรมดา
ครับ ขอบคุณครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

5 กรกฎาคม 2551 16:31 น. - comment id 869699

คุณ แก้วไหมฟ้าสีคราม

      การจะเล่นโคลงให้ดีนั้นต้องให้ชำนาญกลอน
แปดก่อนครับ เพราะกลอนแปดผสานกับทำนองได้
ไพเราะอ่อนไหว หากชำนาญแล้วการแต่ง โคลงก็
ไม่ยากครับ  ด้วยทุกๆแบบนั้นต้องอาศัยทำนอง
เป็นปัจจัยทั้งสิ้น  หากต้องการเมล์มาได้ครับ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

5 กรกฎาคม 2551 16:39 น. - comment id 869707

คุณ เพียงพลิ้ว

        หลานที่รักเป็นธรรมดาของพ่อแม่ย่อมมีความ
ห่วงใยเสมอ ยิ่งมาทำงานไกลๆด้วยแล้วและเป็น
เมืองเสือสิงห์กระทิงแรดด้วย ยิ่งทำให้เกิดความ
เป็นห่วงมากขึ้น แต่ลุงคิดว่าดูจากลักษณะท่าทางแล้ว
ย่อมเอาตัวรอดด้วยปฏิภาณไหวพริบกอปกับประสบ
การณ์ด้วยสบายใจมากจ้า  รักเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

5 กรกฎาคม 2551 16:48 น. - comment id 869711

คุณ ทะเลใจ

          สิ่งที่ห่วงใยของพ่อแม่คือลูก ยิ่งเป็นหญิงสาว
ด้วยแล้วก็ย่อมเป็นทวีคูณ ในเมื่อสบายก็ย่องสบายใจ
ของพ่อแม่  พยายามหมั่นเยี่ยมท่านบ่อยๆล่ะไม่มี
ใครหรอกที่จะรักเราเท่าท่านทั้งสองจ้า พ่อเองเป็น
กำลังใจแก่ลูกเสมอและบางครั้งก็ให้คำแนะนำบ้าง
ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่พ่อย่อมมีให้แก่ลูกเสมอ สิ่งที่
ดีที่สุดคือความรักและสิ่งประสบการณ์ที่มีจ๊ะ พ่อ
เองรักลูกเสมอจ้า 

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

5 กรกฎาคม 2551 16:59 น. - comment id 869717

คุณ อรุณสุข

        เมื่อปีที่แล้วผมไปอุบลฯมา ผมเดินชมท้องทุ่ง
พบเห็นบ้านเหลือแต่ท่านผู้เฒ่าเท่านั้น ผมสอบถาม
ได้ความว่าไปในเมือง หรือไม่ก็ไปทุ่งกันหมดครับ
แต่ในเมืองที่ว่าไม่ใช่ในเมืองอุบลฯนะครับแต่เป็น
กรุงเทพฯ ทำให้สะท้อนใจยิ่งนัก ปล่อยเหลือไว้เพียง
ท่านผู้เฒ่าเท่านั้น นี่แหละคือชีวิตชนบท ผมเองมี
นิสัยชอบชีวิตชนบทมากดังที่ตอบในกระทู้ 1 ไว้นั่น
แหละครับ ขอบคุณครับ

                แก้วประเสริฐ.

Silver Snitch

5 กรกฎาคม 2551 17:38 น. - comment id 869733

take care

แก้วประเสริฐ

5 กรกฎาคม 2551 18:27 น. - comment id 869742

dear silver snitch

               miss you now

          kaewprasert

โอเลี้ยง

5 กรกฎาคม 2551 22:46 น. - comment id 869776

แวะมาอ่านก่อนนอนค่ะคุณลุงแก้วฯ

หลับฝันดีนะคะ

สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่

ไหมไทย

6 กรกฎาคม 2551 09:20 น. - comment id 869827

เรือนรักกระท่อมนับดาว..

ครูกระดาษทราย

6 กรกฎาคม 2551 10:31 น. - comment id 869872

ครูกระดาษทราย

6 กรกฎาคม 2551 10:34 น. - comment id 869873

อยากจะมีกระท่อมอยู่ชายป่า
มีธาราชื่นฉ่ำน้ำใสใส
มีแปลงผักเขียวขจีที่พฤกไพร
มีดอกไม้หลากพันธุ์อันงดงาม

พรรณ

6 กรกฎาคม 2551 12:32 น. - comment id 869911

แวะมาเม้นท์คืนให้นะคะคุณแก้วประเสริฐ

กลอนเขียนดีคะ

แก้วประเสริฐ

6 กรกฎาคม 2551 14:07 น. - comment id 869952

คุณ  โอ้เลี้ยง

              ขอบคุณครับ เมื่อคืนนี้ผมฝันเละเท๊ะเลย
ครับ ตื่นมาจำไม่ได้เชียวล่ะ คุณนี่เก่งนะครับสร้าง
กลอนในภาพได้ครับ ขอบคุณ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 กรกฎาคม 2551 14:18 น. - comment id 869958

คุณ  ไหมไทย

           ขอบคุณมาก ผมจะเล่าให้ฟังผมเคยนอนมา
แล้วกระท่อมนะครับ เย็นดีจริงๆครับ บ้านไม้กับ
บ้านตึกสู้ไม่ได้แม้หน้าร้อนก็จะเย็นครับเขามักจะ
ปลูกกับดินเสียส่วนมาก นอนบนแค่ไม้ไผ่แปลกดี
หากกระท่อมรั่วก็นอนดูดาวสบายครับ อากาศก็ดี
เย็นสบายดี เสียอย่างเดียวยุงชุมเท่านั้นครับ แต่
มีเฉพาะกลางคืนครับ ส่วนกลางแทบจะไม่มีเลยล่ะ
ขอบคุณครับ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 กรกฎาคม 2551 14:23 น. - comment id 869959

คุณ ครูกระดาษทราย

           ขอบคุณครับ ภาพงามมองแล้วเย็นตาจริงๆ
ครับ ขอบคุณ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 กรกฎาคม 2551 14:34 น. - comment id 869961

คุณ ครูกระดาษทราย

          ความคิดนี้เหมือนกับผมเลยครับ ผมเองรัก
ชนบทมาก สมัยก่อนนี้ชานเมืองกรุงยังเต็มไปด้วย
ท้องทุ่งนา มีคลองน้ำใสๆ ผมจึงหนีจากในเมืองมา
ซื้อบ้านน้อยติดกับท้องทุ่งนา หน้าบ้านมีคลองน้ำ
ไหลมีปลาน้อยว่ายไปมา อากาศสดชื่นย้อนไปก็
ประมาณยี่สิบกว่าปีครับ อยู่แถวมีนบุรีอากาศร่ม
เย็นสบาย แต่มาบัดนี้ความเจริญเข้ามาครอบครอง
เสียหมดกลับย้อนเหมือนเก่าในกรุง อากาศก็แปร
เปลี่ยนไป แต่ก็แก่เสียแล้วจะคิดใหม่ก็ยากจึง
จำต้องทนอยู่ต่อไป เพราะอีกไม่เท่าไหร่ผมก็
ต้องลาจากไปจึงไม่ขนขวายอีกแล้ว ปล่อยวาง
เสียครับ ขอบคุณครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

6 กรกฎาคม 2551 14:43 น. - comment id 869963

คุณ พรรณ

        ผมเองนิสัยค่อนข้างจะออกบ้าๆบวมๆหน่อย
การที่เข้าไปตามบ้านต่างๆนั้นบ้างก็เม้นท์บ้างก็
ไม่เม้นท์แล้วแต่อารมณ์ อาจจะสร้างความไม่พอใจ
ก็ได้ สิ่งใดที่ล่วงเกินไปก็ขออภัยด้วย ผมเองมิได้
หวังสิ่งตอบแทนใดๆทั้งสิ้นด้วยใจจริง ที่เข้าไปอ่าน
เพราะว่างๆ การเม้นท์คืนหรือไม่หาใช่สิ่งปรารถนา
ของผมหรอกครับ ต้องการเพียงเพื่อดูสิ่งใหม่ๆเท่านั้น
เอง ส่วนกลอนผมนั้นเรียกกลอนตามใจผม
คือโหลยโท้ยจริงๆครับ เอาแน่นอนมิได้หรอก
ขอบคุณที่ชมครับ

               แก้วประเสริฐ.

ช่ออักษราลี

6 กรกฎาคม 2551 17:58 น. - comment id 870036

สวัสดีค่ะ คุณครูแก้ว

เขียนได้ย้าวยาวค่ะ งดงามเสมอ

แก้วประเสริฐ

7 กรกฎาคม 2551 14:51 น. - comment id 870297

คุณ ช่ออักษราลี

         สวัสดีจ้า ศิษย์รัก หากฝึกแบบที่ครูบอกแล้ว
จะเขียนสั้นหรือยาวก็ได้แล้วแต่อารมณ์เราจ้า แต่
ต้องสัมพันธ์กับหัวข้อเรื่องไว้  รักศิษย์เสมอ

                แก้วประเสริฐ.