....จากหัวใจรองเท้าถึงเจ้าของ ผู้ครอบครองบาทาสง่าสม ฉันก็แค่รองเท้าเฝ้าชื่นชม ใฝ่นิยมหมายปองรองบาทา อย่าดูถูกตัวฉันนั้นแค่เกือก ไร้ทางเลือกรองรับประดับหน้า ก็แค่เกือกเก่าเก่าขึ้นเหนารา โปรดเมตตาดูแลเผื่อแผ่กัน หน้าที่ฉันแท้จริงแสนยิ่งใหญ่ ป้องกันภัยบาทาพาสุขสัน ทั้งก้อนหินขี้หมาสารพัน เกือกอย่างฉันกำหนดด้วยอดทน ไมเคยคิดบ่ายเบี่ยงทำเลี่ยงหลบ หน้าแนบซบบาทาท้าแดดฝน ตีนหญิงชายหมายสุขได้ทุกคน ทั้งรวยจนเกือกนำให้ย่ำเดิน เกิดเป็นเกือกเลือกตีนได้ไฉน เขาใส่ใส่ทิ้งขว้างให้ห่างเหิน เกียรติแห่งเกือกต้อยต่ำซ้ำเขาเมิน ตีนเพลิดเพลินเมินใครที่ใส่มา ขอร้องเถอะเจ้าของหันมองบ้าง อย่าทิ้งขว้างเกะกะอนาถา ใส่แล้วเก็บเข้าที่ฉันปรีดา ยืดชีวายืนยงให้คงทน หากปล่อยให้หมูหมาเข้ามาแทะ มากัดแคะคาบซุกยิ่งทุกข์ท้น ฉันย่อมเจ็บสังขารพิการกล อาจส่งผลถูกทิ้งยิ่งช้ำใจ ....เปิดหัวใจรองเท้าถึงเจ้าของ ผู้ครอบครองบาทาสง่าใส คุณใส่เกือกเลือกเดินเพลินฤทัย ย่ำหัวใจใครหนา...ใต้ฝ่าตีน....
บนข. 25 ก.ค. 2551 18:44 น. - ID 117395 
1504
6
0
25 กรกฎาคม 2551 20:04 น. - comment id 878724
จองที่ 1 ก่อน บ้านท่านไม่ค่อยพลาด อิอิ เด่วมาใหม่เจ้าค่ะ
25 กรกฎาคม 2551 21:28 น. - comment id 878755
บอกได้คำเดียวว่าเยี่ยมจริงๆค่ะ
25 กรกฎาคม 2551 22:13 น. - comment id 878786
สาธุครับ คุณ นบข. อ่านแล้วได้ธรรมะ สิ่งของรอบตัวเรามีคุณต่อเราทั้งนั้น เราเองก็ควรเข้าใจเขา และรู้กตัญญู ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ ครับ
25 กรกฎาคม 2551 22:17 น. - comment id 878792
สวัสดี อาจารย์ แต่งเหมือนน้อยใจอะไรมาเลยเนอะ เอาๆๆๆๆ ลุงแทนร่วมเป็นเพื่อนด้วยแล้วกัน
26 กรกฎาคม 2551 07:49 น. - comment id 878902
26 กรกฎาคม 2551 09:34 น. - comment id 878929
อ่านแล้วสงสารรองเท้าตัวเองจังค่ะ แบกน้ำหนักตั้งเยอะเลย
26 กรกฎาคม 2551 12:43 น. - comment id 878973
นมัสการครับ..หลวงพี่... หากทุกคนมารับหน้าที่รองเท้า.. และอดทนเหมือนรองเท้า โลกคงน่าอยู่มากครับ
26 กรกฎาคม 2551 16:55 น. - comment id 879091
เกือกนี้ต้องมีเป็นคู่ แยกกันอยู่ได้อย่างไร....
26 กรกฎาคม 2551 19:42 น. - comment id 879146
นมัสการค่ะท่านอ่านได้หลายแง่นะคะนี่
สำหรับเอใช้รองเท้าเปลืองมากค่ะ แป๊ปๆพังแล้วค่ะ ไม่ไหวเลย เดินจนน่องจะโตแล้ว
ไปแล้วค่ะ แว๊ปๆมา
26 กรกฎาคม 2551 20:15 น. - comment id 879171
..โห้ยย..!!.. แบบเรนอายจัง.. เค้าเป็นเพื่อนเรน.. อ่านบทกลอนบท ทำให้เรนได้คิดตั้งเยอะด้วยดิคะ.... เรนเอาเค้าออกมาปัดฝุ่น..อีกครั้ง.. เก๊าะครั้งหนึ่งเค้าเป็นคู่โปรดของเรน.. ... แต่ตอนนี้..
.. ไม่รู้ดิคะ.. มัย?..เรนลืม..
.. เรนขอบคุณนะคะ..
26 กรกฎาคม 2551 20:21 น. - comment id 879178
เก็บใจใส่รองเท้า แล้วก็เอาเท้าเดินย่ำ ร่ำร่ำไประกำ สิ่งที่ช้ำคือเท้าเรา โอยท่านคะพิมมั่วแระ..อิอิ นมัสการเจ้าคะ
27 กรกฎาคม 2551 02:22 น. - comment id 879288
spectacular!!! แต่ว่า คิดไปคิดมา แล้ว ว่าเราหรือเปล่าเนี่ย อิๆๆๆ สบายดีหรือปล่าวคะท่าน? คิดถึงจ้าน
27 กรกฎาคม 2551 21:49 น. - comment id 879546
เกือก หรือ เกิบ นี่.. อัลมิตราให้ความสำคัญมากนะคะ ทุกวันนี้จะมีรองเท้าแตะคู่หนึ่ง ซื้อนานแล้วที่จตุจักร เป็นหนังและมีสายร้อย ลักษณะของมันไม่กินที่สักเท่าไหร่ อัลมิตราจึงพามันไปไหนต่อไหนด้วยเสมอ ไม่ว่าจะเป็นการเดินทางไกลข้ามประเทศก็ยังเอาไปด้วยค่ะ ดูสภาพมันแล้ว มันก็เก่ามาก แต่ก็เป็นรองเท้าที่ใส่สบาย แรก ๆ มันดื้อนะ กัดจะเดินโขยกเขยก กว่าจะพิชิตใจมันได้ หมดพาสเตอร์ไปหลายแผ่นเหมือนกันค่ะ เรื่องรองเท้าเนี่ย กว่าจะได้แต่ละคู่ ตัดสินใจเลือกยากมากค่ะ บางทีซื้อแบบเดียวกัน 2 คู่เลย กะว่าหากเจ๊ง ก็จะได้ใส่อีกคู่แทนได้ทันที ถ้าไม่ขาดจนทะลุเห็นนิ้วโผล่ หรือ ขาดแบบว่ายับเยิน อัลมิตราก็ไม่เปลี่ยนนะเนี่ย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
