เธอเป็นความหวังใหม่ในวันนี้ โอกาสมีข้างหน้าจงกล้าเขียน เก็บเอาคำตำหนิใครติเตียน แล้วก็เพียรตรึกตรองทุกช่องทาง ฉันเป็นคนรุ่นเก่าเขลาความคิด ไม่มีสิทธิ์จะให้เห็นเป็นตัวอย่าง โลกกวีกว้างหรือแคบไร้แบบวาง เธอจะสร้างสิ่งใด ให้เห็นควร คำเสนออันเข้มข้นจากคนอ่าน เป็นการบ้าน แต่ละวันที่ผันผวน เธอมีหลัก คนก็เห็น เป็นกระบวน เธอเซซวน ล้มลง จงกล้าลุก จงเป็นความหวังใหม่ให้วันนี้ โลกกวีหลับและล้าจงกล้าปลุก เลือดกวียุคใหม่ให้ทำนุก ก่อนจะไม่เหลือยุค อันระย้า ฉันก็เป็นนักเขียนที่เพียรเข็น ฉันเคยเป็น จึงรู้ฝัน รู้วันหน้า หากลำนำที่เสนอให้เธอมา ไม่มีค่า อยู่บ้าง ขว้างทิ้งไป!
ภูพิง 30 ก.ค. 2551 15:04 น. - ID 117560 
903
3
0
30 กรกฎาคม 2551 15:28 น. - comment id 880835
น้อมรับด้วยจิตผ่องแผ้วครับ
30 กรกฎาคม 2551 15:34 น. - comment id 880839
คำกวีมีค่าอย่าทิ้งขว้าง เป็นแนวทางสร้างสรรค์ในงานศิลป์ ขอน้อมนำคำกวีที่ได้ยิน มาหลั่งรินรดใจให้สู้เอย
30 กรกฎาคม 2551 16:08 น. - comment id 880852
จะน้อมรับเอาคำสู้รู้นำเขียน จะหมั่นเพียรเขียนอ่านผ่านวิถี แม้ไม่ได้ขึ้นชื่อว่านักกวี แค่โชดดีได้มาร่วมทวนบทกลอน แม้วันนี้จะซวนเซเพราะคำคน ไม่เคยสนถือทุกคนบ่นสั่งสอน ผิดเป็นครูรู้เพิ่มอีกทุกขั้นตอน จึงนิวรณ์ไว้เสมอเธอคือครู อ่านแล้วมีกำลังใจจังเลย
30 กรกฎาคม 2551 20:10 น. - comment id 880916
ขอบใจหลายๆเด้อ
30 กรกฎาคม 2551 21:07 น. - comment id 880937
ขอบคุณนะคะ ที่แต่งกลอนบทนี้ ปลุกพลังในใจได้ทีเดียว โลกกวีหลับและล้าจงกล้าปลุก
30 กรกฎาคม 2551 22:00 น. - comment id 880972
ส่งใจให้กวีมีความหวัง ที่จะตื่นมาปลุกดวงใจอันบริสุทธิ์
31 กรกฎาคม 2551 08:05 น. - comment id 881131
31 กรกฎาคม 2551 12:20 น. - comment id 881200
หากที่นี่ยังเป็นบ้านทีใช้แลก เปลี่ยนความคิดเห็นผ่าน สัมผัสอักษร โลกอันน้อยนิด ก็ยังจะอบอุ่นอยู่เสมอครับ มันเหมือนไฟดวงเล็กที่ส่องแสงสว่าง ไสวได้ จริงไหม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
