หนูรักแม่

ดอกบัว

ใครหนอ รักเรา เท่าชีวี ใครหนอ ปรานี ไม่มีเสื่อมคลาย
 ใครหนอ รักเรา ใช่เพียงรูปกาย
 รักเขา ไม่หน่าย มิคิดทำลาย ใครหนอ 
ใครหนอ เห็นเรา เศร้าทรวงใน ...
เพลงได้ฟังกี่ครั้งน้ำตาหยาดหยดทุกครั้งที่ได้ยิน
แม่คอยเฝ้าถนอมกล่อมจอมขวัญ
แม่บากบั่นเลี้ยงดูสู้ทนหา
แม่อดมื้ออิ่มมื้อเพื่อลูกยา
ป้อนแก้วตาอิ่มเต็มมิเว้นวาย
เฝ้าถนอมกล่อมเจ้าเข้าศึกษา
ปลูกปัญญาปรนเปรอถึงที่หมาย
ชี้เฉพาะเพาะบ่มมิเสื่อมคลาย
สิ่งที่หมายแม่กอบมอบลูกดี
พระคุณล้นเหนือเกล้ามิกล่าวได้
แม่จากไกลลูกเล็กเด็กเหลือที่
มิได้แทนพระคุณแม่สักที
กรรมลูกนี้หนักหนาแม่ลาไกล
น้ำนมแม่ทุกหยดที่หลั่งริน
ลูกได้ลิ้มอิ่มเอมเกษมใส่
ร่างกายาเติบโตกล้าไฉไล
เพราะเลือดแม่กลั่นหยดให้ดื่มกิน
มองท้องฟ้าอาดูรสูญสลาย
อยากให้แม่อยู่ใกล้ได้รู้สิ้น
ลูกรักแม่ที่สุดเหนือฟ้าดิน
ภพไม่สิ้นกำเนิดขอเกิดมา
เป็นลูกแม่อีกครั้งดั่งใจหมาย
จะแทนคุณแม่ได้สบายหนักหนา
ให้อยู่ดีมีสุขทุกเวลา
แทนน้ำนมแม่จ๋าลูกเติบโต

*........แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง  
ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล  
แม่..เราเฝ้าโอ้ละเห่  
กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเห ไปจนไกล  
..แต่เล็กจนโตโอ้แม่ถนอม 
แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ  
เติบ โตโอ้เล็กจนใหญ่  
นี่แหละหนาอะไร มิใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม  
..ควร คิดพินิจให้ดี 
ค่าน้ำนมแม่นี้  
จะมีอะไรเหมาะสม  
โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม  
เลือดในอกผสม กลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน  
..ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝัง 
แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน  
บวช เรียนพากเพียรจนสิ้น 
หยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย ..

พระคุณแม่ยิ่งใหญ่เหนือใดหล้า
อุ้มอุทรลูกน้อยในกายา
จะเหนื่อยล้าแค่ไหนไม่เคยหวั่น
ถนอมอนันต์หลอมเจ้าเฝ้าชิดใกล้
สละสวยสละสาวคราวอุ้มท้อง
แม่ไม่ร้องไม่บ่นแม่ทนได้
ถนอมจนครรภ์แก่แม่เต็มใจ
จะหาใครเหมือนแม่แพ้ทุกคน
ครบสิบเดือนเคลื่อนคลอดรอดชีวิต
แม่ใกล้ชิดลูกน้อยคอยฝึกฝน
ถึงลำบากอย่างไรใจแม่ทน
สายเลือดข้นแม่กลั่นปันลูกกิน
แม่ป้องริ้นป้องไรมิให้ผ่าน
แม่สงสารห่วงลูกกว่าทรัพย์สิน
แม่ถนอมกล่อมลูกเป็นอาจิณ
แม่ได้ยินเสียงลูกแม่ลุกมา
ยามลูกขื่นแม่ขมระทมให้
ยามลูกไข้แม่ร้อนนอนผวา
ยามลูกทุกข์แม่รอนร้อนอุรา
ยามลูกยาสิ้นสร่างแม่สุขใจ
คราวลูกหิวแม่ผวาน้ำตาร่วง
แม่เป็นห่วงดิ้นรนเอามาให้
แม้แม่อดหมดข้าวมิเป็นไร
สละได้ลูกอิ่มแม่ทนเอา
ใครไหนเฝ้าอบรมบ่มนิสัย
แม้เติมใหญ่ไม่ถอยคอยนั่งเฝ้า
พระคุณเลิศประเสริฐให้เกิดเรา
ใครไหนเล่ามีคุณแท้เท่าแม่เอยฯ

แม่จากลูกลาลับไม่กลับแล้ว
ดุจดวงแก้วจางหายไปจากขวัญ
เหมือนสิ้นแววพราวพร่างกลางนวลจันทร์
เหมือนสวรรค์สั่งพรากจำจากจร
ลูกอธิษฐานดวงจิตชิดถึงแม่
ชาติหน้าแท้มีจริงขอกราบวอน
ให้ลูกเกิดอกอุ่นอ้อมอุทร
ขอได้ตักแม่อ้อนนอนนิทรา
เอาดวงใจใสสว่างต่างกระเช้า
ความรักเข้าสรุปต่างบุปผา
กตัญญูคู่ธูปสุคนธา
ดวงปัญญาต่างเทียนเพียรประพันธ์
อุทิศให้วิญญาณของแม่ไป
สุราลัยทิพยสถานพิมานสวรรค์
จงประสบพบสุขอย่าวานวัน
ตั้งจิตมั่นอธิษฐานให้ถึงซึ่งแม่เทอญฯ