สุภาษิตคำพังเพยเคยกล่าวขาน แต่โบราณนักปราชญ์ฉลาดสอน เขียนให้คล้องจองคำคล้ายบทกลอน อุทาหรณ์หากใช้โชคอำนวย ว่าหนาวลมห่มฟ้าหาไฟผิง หนาวผู้หญิงอิงผู้ใหญ่ใช้ตัวช่วย ประกบแจพ่อแม่สาวเขางงงวย หมูในอวย ลูกไก่ในกำมือ คิดชิงสุกก่อนห่ามหาควรไม่ อดเปรี้ยวไว้กินหวานมั่นยึดถือ เป็นไก่อ่อนสอนขันค่อยฝึกปรือ ส่วนแม่สื่อแม่ชักเชียร์หญิงชาย คู่กันแล้วไม่แคล้วกันแต่งงานใช่ เด็ดดอกไม้ร่วมต้นชาติก่อนหมาย ปลูกเรือนผิดคิดจนเรือนทลาย แม่สายบัวแต่งตัวค้างนัดร้างลา คิดริรักดักลอบต้องหมั่นกู้ ริเจ้าชู้ต้องหมั่นเกี้ยวเที่ยวเสาะหา บอกด้านได้อายอดซดน้ำตา กระดังงาลนไฟหลายเหลี่ยมคู สามวันจากนารีเป็นอื่นรัก ชอบเลือกนักมักได้แร่แย่กว่าหมู่ เป็นมดแดงแฝงมะม่วงแค่มองดู มีร้อยชู้ก็ไม่สู้เนื้อเมียตน ใจโลเลรักพี่เสียดายน้อง จับปลาสองมือไว้ใจสับสน อีกเหยียบเรือสองแคมเข้าทุกคน นกสองหัวเข้าหวังผลโจรตำรวจ ส่วนไก่แก่แม่ปลาช่อนเหลี่ยมชั้นจัด พอไปวัดไปวาได้ร่างกายอวด โอ้พ่อพวงมาลัยคู่กายชวด ถ่านไฟเก่าเฝ้าตรวจเชื้อติดมี เสาะหาคู่ดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่เลือกแม่ศรี ใช้เสน่ห์ปลายจวักปากอิ่มพี เหนื่อยวจีสีซอให้ควายฟัง สวยแต่รูปจูบไม่หอมเห็นผิดพลาด เถรส่องบาตรไม่รู้เรื่องเล่นตามหลัง คิดตบมือข้างเดียวคงไม่ดัง หนูตกถังข้าวสารแต่งสาวรวย เป็นกิ่งทองใบหยกยกเหมาะสม หวานเป็นลมขมเป็นยาคราหยิบฉวย พวกปากหวานก้นเปรี้ยวอย่าเอออวย เรื่องปลอกกล้วยเข้าปากไม่ยากเลย การแต่งงานคนในนั้นอยากออก คนนอกอยากเข้าซุกเป็นลูกเขย คลุมถุงชนพ่อแม่ดูคู่ชิดเชย คนเคยขาม้าเคยขี่มีสัมพันธ์ วัวแก่เคี้ยวหญ้าอ่อนเฒ่าเอาสาว ล่มปากอ่าวคราวร่วมเพศเสร็จก่อนสั่น นกกระจอกไม่ทันกินน้ำกัน ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์แรกแต่งงาน เข้าตามตรอกออกตามประตูช่อง มีเมียสองต้องห้ามเรือนเหมือนศาล ท่องร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำทำเชี่ยวชาญ ช้าเป็นการนานเป็นคุณค่อยหนุนไป บอกช้าช้าได้พร้าสองเล่มงาม ยิ่งมากหมอมากความยามกล่าวไข เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อท้อแท้ทำ อันน้ำตาลใกล้มดใครอดได้ ความชิดใกล้หญิงชายใจถลำ เป็นกษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ น้ำสั่งฟ้าปลาสั่งหนองต้องสั่งลา น้ำขึ้นให้รับตักชักช้าหมด ราชรถมาเกยลาภลอยหา หญิงดอกไม้ริมทางง่ายเกี้ยวพา เสน่ห์ยาแฝดใส่ให้คนรัก เด็กดอกไม่ไว้ขั้วตัดขาดไล่ ตัดบัวให้ไว้ไยไมตรีถัก อันข้าวใหม่ปลามันหอมหวานนัก น้ำต้มผักของโปรดซดหมดชาม ตามกาลดูช้างให้ดูหน้าหนาว ดูสาวให้ดูหน้าร้อนฤดูสาม เฒ่าหัวงูอายุแก่แส่กลกาม หนามยอกเอาหนามบ่ง เกลือจิ้มเกลือ ตกกระไดพลอยโจนจำใจเกี่ยว น้ำเชี่ยวอย่าขวางเรืออำนาจเหลือ นอนเกลื่อนกลาดกินยาเบื่อตายเป็นเบือ ลวงให้เชื่อเขียนเสือให้วัวกลัว เจ้ากระต่ายหมายจันทร์จีบดอกฟ้า มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนเกินยวนยั่ว ทำความผิดปิดช้างตายทั้งตัว เอาใบบัวมาปิดไม่มิดตา แตงเถาตายหญิงม่ายอายุมาก น้ำท่วมปากปิดไว้ภัยผวา ไม่คุ้มค่าฆ่าช้างจะเอางา ขิงก็ราข่าก็แรงเหลี่ยมพอกัน
ชัยชนะ 19 ก.ย. 2551 12:56 น. - ID 118896 
15690
10
0
21 กันยายน 2551 18:59 น. - comment id 476621
สวัสดีครับคุณพิม ขอบคุณมากครั้งที่แวะมาให้กำลังใจ ก็เขียนไปตามแม่เพียงแต่ขัดเกลาสำนวนให้คล้องจองกัน เขียนง่ายกว่าคิดผูกเรื่องมาเขียนครับ สวัสดีครับนางสาวใบไม้ ตั้งชื่อได้ทันสมัยดีนะครับ เพราะสมัยใหม่แต่งงานแล้วก็ยังสามารถใช้ นางสาวนำหน้า หรือนามสกุลเดิม สิทธิสตรีเพียบกันไปเลย ก็คงนาน ๆ ได้แวะครับ ดีใจที่แวะเข้ามายังเจอะเจอมิตรหน้าเก่า(ที่ไม่แก่เพราะนำหน้าด้วยนางสาว)
19 กันยายน 2551 17:06 น. - comment id 896833
ว่าแต่ว่าจับปลามือเดียวจับได้เหรอ อิอิ ชอบอ่านกลอนของคุณนะ
19 กันยายน 2551 13:39 น. - comment id 896963
ตอนนี้น้ำกำลังจะท่วมปากเฌออยู่แว้วค่ะ ดีนะที่วันนี้ฝนหยุดตก ไม่ง้าน น้ำเข้าปากแน่ๆค่ะ พี่ชัยเก่งจังค่ะ แต่งกลอนพังเพย สุภาษิตได้เพียบเลยค่ะ
19 กันยายน 2551 15:06 น. - comment id 896973
ว้ายๆ น้ำท่วมปากมาเยี่ยมพอ่พวงมาลัยก่อนหมูในอวยเลยได้ไงคะ พี่ชัยเก่งเสมอนะคะ
19 กันยายน 2551 18:38 น. - comment id 897050
...น้องชัย...จำพี่สาวได้หรือเปล่า...หายไปนานนะคะ..สบายดีมั้ย.... นานๆมาที..ฝีไม้ลายมือยังไม่เปลี่ยนแปลง...บอกได้ว่า...เยี่ยมจ๊ะ.... คิดถึงน้องเสมอค่ะ...
19 กันยายน 2551 19:14 น. - comment id 897078
สวัสดีครับน้อง ฌ กระเชอคู่ใคร ที่แวะมาเจิมเป็นรายแรก บ้านน้องเฌอ ฝนคงจะตกหนัก น้ำท่วมถึงปาก แต่บ้านพี่ชัย ฝนตกหนักยิ่งกว่าเพราะน้ำท่วมถึงตา (จริง ๆ ไม่ได้โม้) ดีนะที่ฝนหยุดตกไม่งั้นคงท่วมถึงหัว (ถึงตาตุ่ม ,หัวเข่าจ้า) ไม่พูดก็ดีเหมือนกันดอกพิกุลจะไม่ได้ร่วงจ้า หวัดดีจ้าน้องกานต์ พ่อพวงมาลัยก็ลอยมาลอยไปหาที่คล้องไม่ได้ มาก่อนหลังหมูก็ไม่เห็นแปลก ยื่นหมูยื่นแมว หมูเขาจะหามเอาคานเข้าไปสอด ก็ยังไม่ได้ยกมาเลยจ้า หวัดดีครับคุณแจ้นเอง เจ้งแอน ชอบอ่านกลอน ขัดใจคราวนี้ตอบธรรมดาดีกว่า ปรากฏว่าถ้าปลาเล็กจับได้แน่นอน นั่นนะซิ ต้องจับสองมือปลาถึงดิ้นไม่หลุด สำหรับตำราของผม จับปลาสามมือ ไปเลยจ้าถึงแน่นอน สวัสดีครับที่ตุ่ม อุ๊ย พี่ตุ้มเจ้านางที่ใจดี เข้ามาบ้านหลังนี้จำพี่ไม่ได้ก็ควรหาปี๊บมาคลุมหัวได้แล้ว ก็สบายดีบ้าง ไม่ดีบ้าง แต่ส่วนมากก็ดีครับ เรื่องฝี ผมไม่เคยเป็นนะครับ กลัวเข็มฉีดยาของหมอ ขอขอบคุณมากครับสำหรับกำลังใจ น้ำใจอันดีที่มีมาให้ จากทุกท่านที่แวะเข้ามา
19 กันยายน 2551 20:49 น. - comment id 897114
คนไทยนี่ฉลาดจริงๆนะคะ รู้จักสอนให้เป็นคำสุภาษิตพังเพย
19 กันยายน 2551 21:42 น. - comment id 897152
เมื่อสายฝนหล่นนองทั้งคลองป่า น้ำเชี่ยวอย่าขวางเรือเพื่อมุ่งผล จงฝนทั่งเป็นเข็มเบรคใจตน ฝึกกมลเสมอว่า อย่าเล่นกับไฟสวัสดีค่ะน้องชัย...เก่งจริงๆ เขียนได้ถึงขนาดนี้ นับถือ ๆ
19 กันยายน 2551 21:54 น. - comment id 897164
พี่ชายชัยชนะ..เก่งจัง.. .. เรนคิดถึงนะคะ.. และเรนเก๊าะแวะมาบอกว่า .. ขอบคุณมากมายสำหรับสิ่งที่พี่ชายชัยชนะให้เรน..
19 กันยายน 2551 23:16 น. - comment id 897206
่เก่งจังครับ
19 กันยายน 2551 23:34 น. - comment id 897209
หน้าส่วนตัว
"คบคนพาลพาลพาไปหาผิด
คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล"
...ยอดเยี่ยมครับ..
20 กันยายน 2551 00:18 น. - comment id 897226
น่าจะแต่งให้หมดทุกภาษิตคำพังเพยเลยนะครับ อิอิ
20 กันยายน 2551 09:18 น. - comment id 897277
สุภาษิตคำพังเพยที่เอ่ยอ้าง มีหลายอย่างหลายสำนวนล้วนสร้างสรรค์ ขอเอ่ยถึงคำบางคำที่สำคัญ หนึ่งในนั้น คือ น้ำ นำหน้านาม น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า อัฌชาศัย น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟให้เกรงขาม น้ำขุ่นในน้ำใสไว้นอก เข้าออกงาม น้ำล้นหลามท่วมทุ่งผักบุ้งลอย น้ำกลอกกลิ้งบนใบบอน คนปล้อนปลิ้น น้ำมาปลา ก็กิน มดถดถอย น้ำลดมด กินปลา เพราะเฝ้าคอย น้ำร้อนพลอยปลาเป็น เย็นปลาตาย น้ำนั้นมีอีกมากที่อยากเอ่ย แต่ขอเผยให้เห็นเป็นกระสาย เพราะชื่นชอบกระทู้นี้จึงทักทาย ขอร่วมร่าย ความเห็นเป็นบทกลอน
20 กันยายน 2551 10:00 น. - comment id 897281
นับถือๆ
20 กันยายน 2551 10:28 น. - comment id 897295
ตัดดอกไม่ไว้ขั้ว เพิ่งเคยได้ยินค่ะ แปลว่าอะไรเหรอคะพี่ชัย
20 กันยายน 2551 11:55 น. - comment id 897332
แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ...ไม่เจอกันนานเลยนะคะ...
20 กันยายน 2551 14:14 น. - comment id 897435
สวัสดีค่ะ..... มาทบทวนสุภาษิตคำพังเพยค่ะ ปัจจุบันนี้ไม่รู้ว่าเด็ก ๆ เขายังจะรู้จักหรือเปล่านะค่ะ? รักษาสุขภาพนะค่ะ...
20 กันยายน 2551 17:57 น. - comment id 897524
แจ่มๆๆ หามาได้เยอะจริง สุภาษิตไทยนี่เพราะจริงๆนะแหละ ให้ข้อคิดดีๆด้วย..
20 กันยายน 2551 20:48 น. - comment id 897595
คุณช่ออักษรราวี ครับคนไทยแต่โบราณฉลาดในการสอนครับ ทำอย่างไรถึงจะให้ลูกหลานเราจดจำกันได้ง่าย ส่วนมากจึงเป็นคำที่คล้องจอง พูดสั้นแต่ได้ความหมาย ถ้าเป็นมวยก็หมัดหนัก ชกไปแล้วน็อกคู่ต่อสู้ไปเลย คนฉลาดสมัยก่อน ร่วมไม้ร่วมมือช่วยกันเพื่อให้ประเทศชาติเจริญครับ สวัสดีครับพี่ดอกแก้ว(ดุจแก้วรัตนะ) ฝนทั่งให้เป็นเข็ม ,เข็นครกขึ้นภูเขา , พายเรือทวนน้ำ , งมเข็มในมหาสมุทร ล้วนเป็นสิ่งที่ยากส์ต้องออกแรงเยอะครับถึงสำเร็จ ขอบคุณครับที่แวะมาร่วมแจมด้วย สวัสดีจ้าน้องเรน เอาเป็นว่าทั้งพี่และน้องล้วนให้ด้วยกัน ใครให้มากหรือใครให้น้อยไม่เป็นประเด็นสำคัญหรอกจ้า ขอให้ด้วยความจริงใจ แม้จะน้อยนิด คนรับก็มีความสุขใจจ้า คิดถึงน้องเรนเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยได้แวะเข้ามาบ่อยจ้า สวัสดีครับคุณรัมณีย์ ไม่ได้เก่งอะไรหรอกครับ อาศัยประสบการณ์ ลูกขยันมากกว่า เดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยมีซักเท่าไหร่ ผมก็มาหัดเขียนกลอนจากที่นี่แหละครับ ผมว่าถ้าเขียนบ่อย ๆ แล้ว ชำนิชำนาญขึ้นเองโดยอัตโนมัติครับ สวัสดีครับคุณ tv ไปหาผล(ไม้)อะไรล่ะทานครับ(ล้อเล่นนะครับ) คิดถึงเรื่องกินอยู่เรื่อย คบคนเช่นใดย่อมเป็นคนเช่นนั้นตามไปด้วย คนห่อกฤษณาด้วยใบไม้ พลอยทำให้ใบไม้หอมตามไปด้วย เช่นกัน คนห่อปลาเน่าด้วยใบหญ้าคา หญ้าคาก็พลอยเหม็นเน่าไปด้วย สวัสดีครับคุณธันวันตรี เอาเป็นว่าเอาไว้เป็นการบ้านก็แล้วกันนะครับ คิดว่าจะแต่งอีกสักครั้ง ให้แต่งหมดคงไม่ไหวล่ะครับ แต่ถ้ามาช่วยกันแต่งหลาย ๆ คน อาจหมดก็ได้เหมือนกันครับ สวัสดีครับคุณนิลวรรณ ยังเหลืออีกหลายน้ำนะครับ อาทิเช่น น้ำตาเช็ดหัวเข่า น้ำตาตกใน , น้ำนิ่งไหลลึก ,น้ำผึ้งหยดเดียว น้ำลดตอผุด , น้ำซึมบ่อทราย , น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ น้ำบ่อน้อย ,น้ำผึ้งขม , น้ำไหลไฟดับ เป็นต้น ว่าง ๆ ก็แต่งต่อให้ครบชุดไปเลยสิครับ ขอบคุณสำหรับน้ำใสใจจริงที่แวะมาแต่งกลอนเสริม ถ้ามีน้ำหนึ่งใจเดียวกันสุภาษิตแต่งได้หมดอย่างแน่นอนครับ สวัสดีครับคุณโคลอน ก็ใช้เวลาแต่งอยู่หลายวันเหมือนกันถึงเสร็จ ก็แต่งไปเรื่อย ๆ วันละเล็กวันละน้อยตามกำลังวังชา ขอบคุณครับที่แวะมาสนับสนุน น้องกานต์ เด็ดดอกไม่ไว้ขั้ว ก็คล้ายกับ ตัดบัวไม่เหลือเยื่อใย ถึงขนาดกรวดน้ำคว่ำขัน ตัดขาดญาติมิตรกันเด็ดขาดไปเลย อันนี้พี่ว่าจะเกลียดกันอย่างไร ก็ไม่น่ากระทำกันรุนแรงถึงขนาดนี้จ้า สวัสดีครับคุณwhite rose. หลังจากหายหน้าไปจากวงกลอนนานเพิ่งจะว่าง ๆ เลยแวะมาห่าง ๆ ก็ยังไม่ลืมบ้านหลังนี้หรอกครับ เข้ามาก็ดีใจครับที่มีหลายคนยังจำกันได้แวะมาทักทายกัน และก็ดีใจเห็นนักกลอนรุ่นใหม่ทะยอยเพิ่มเข้ามา แสดงว่าเมืองไทยไม่ไร้กวีแก้วอย่างแน่นอนครับ สวัสดีครับคุณwhitelily ก็เห็นหลาน ๆ ที่ข้างบ้านเขาทำการบ้านกันพูดให้เข้าหูอยู่ คงมีการเรียนการสอนในวิชาภาษาไทยไม่ทิ้งกันหรอกครับ ยังไงข้อไหนดีก็นำไปใช้นะครับ ช่วงนี้สุขภาพก็แข็ง(แรงไม่ค่อยจะเยอะเหมือนแต่ก่อนสักเท่าไหร่) ขอบคุณครับที่มาทักทายกัน สวัสดีครับคุณยาแก้ปวด สมชื่อยาแก้ปวด ปวดหัวมาอ่านกลอนที่คุณเขียน หายปวดหัวไปจริง ๆ นะครับ(ไม่ได้โม้นะครับ) ครับของไทยเราที่ดีก็มีอยู่หลายอย่าง แต่คนไทยชอบมองข้ามไปนะครับ มีของดีอยู่กับตัวแต่ไม่ค่อยนำมาใช้กัน ขอบคุณครับสรับคำชม
20 กันยายน 2551 20:58 น. - comment id 897607
โห.......สุดยอด...เลยคะ สุภาษิต
20 กันยายน 2551 22:11 น. - comment id 897646
ไม่พบกันนานทีเดียว คุณชัยคงสบายดี ด้วยความระลึกถึงค่ะ
24 กันยายน 2551 12:18 น. - comment id 898984
ยกมาได้มากจริงๆ น่านับถือค่ะ พี่ชัย.. :)
8 ตุลาคม 2551 22:59 น. - comment id 903405
สวัสดีค่ะพี่ชัย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
