๏ หากกำหนดชีวิตดั่งจิตฝัน สารพันปัญหา ฤๅ ถาโถม ความวิตกทุกร้อนที่รันโรม ฤๅ คอยโหมเสียจนทุรนทุราย ฉันไม่รู้เหตุใดบางใครคิด วางชีวิตเดิมพันวันเสียหาย ไม่เคยรู้ปัญหา.. "ฆ่าตัวตาย" ที่มากมายบนข่าวบางคราวฟัง กระทั่งฉันสับสนจึงค้นพบ ว่าจุดจบอาจงามลบความหลัง หากทุกอย่างสูญสิ้นและภินท์พัง จะอยู่ยั้งทำไมให้เปล่าเปลือง ฉันสั่งเสียสุดท้ายเพื่อคลายทุกข์ เพราะเจ็บจุกทับถมหลายปมเขื่อง สารภาพกับบางใครว่า .."ไม่เคือง" ปราศผูกเรื่องพยาบาทอาฆาตใด เขียนลำนำสุดท้ายก่อนตายจาก มิเรื่องมากเธอนั้นช่วยฉันไหม ? หนึ่งเดียวที่แทนตัวและหัวใจ ฝากเธอรับเลี้ยงไว้ใคร่วิงวอน ๚ะ๛
อัลมิตรา 27 ก.ย. 2551 19:38 น. - ID 119141 
1713
13
0
27 กันยายน 2551 20:53 น. - comment id 900045
อวยพรให้สักวันหนึ่ง..ฝันของคุณเป็นจริงนะครับ ชีวิตไม่ได้มีด้านเดียวเสมอไป
28 กันยายน 2551 07:20 น. - comment id 900103
เรนอรุณสวัสดิ์พี่อัลมินะคะ.... ..กลับถึงบ้าน..สิ่งแรกที่เรนทำ คือเปิดเข้ามาอ่าน ไดอารี่ที่นี่ ..ที่ที่เป็นไดอารี่ของเรนและของพี่ๆทุกคน .. เรนอ่านเพื่อเรียนรู้สิ่งที่ทุกคนคิด ..บทกวี ที่เป็นของทุกคน.. เรนคิดนะคะว่า.. คือสิ่งที่สะท้อนตัวตนของใครคนนั้น .. เรนใส่ใจทุกตัวอักษรที่เขียนและอ่าน.. บทกลอนของพี่อัลมิ.. ทำให้เรนรู้จักพี่อัลมิ.. พี่อัลมิแกร่งและกล้า.. อ่อนโยน และอ่อนไหว .. เป็นนักคิด..นักเขียนที่เรนชื่นชอบ .. หลายๆอย่างที่พี่อัลมิได้พิสูจน์ให้เรนเห็น .. (แบบพี่อัลมิอาจไม่รู้..) เรนติดตามและอ่านทุกบทกวีของพี่อัลมิ.. ... เรนรู้นะคะว่าพี่อัลมิมีความรู้สึกอย่างไร.. ในสิ่งที่ผ่านมา.. พี่อัลมิ..อาจมองว่า เรนเป็นเด็กไร้สาระ (
).. เรนอยากบอกพี่อัลมิจัง.. พี่อัลมิคือแบบที่เรนอยากจะเป็นด้วยดิคะ.. แข็งแกร่ง และเชื่อมั่น..ในความรู้สึกของเรน... อ่อนโยนกับคนที่รัก.. แม้ต้องเจ็บปวด.. ในสิ่งที่เค้าทำ.. เรนแค่อยากให้พี่อัลมิ ..เป็นคนเดิมแม้ไม่มีเค้า.. (เก๊าะเพราะ..พี่อัลมิเป็นของเรนและของทุกคนที่บ้านหลังนี้เนี่ยน๊า.. ) .. หากที่นี่ไม่มี..ใครคนนั้น .. ใครคนที่รักและหวังดี .. ใครคนนั้น..ทุ่มเท..ให้กับบ้านหลังนี้อย่างไร.. เรนเก๊าะรู้..ทุกคนเก๊าะรู้.. เรนแค่อยากให้พี่อัลมิ.. รู้ว่าเรนคิดอย่างไร.. รู้สึกอย่างไร .. ..พี่อัลมิอาจไม่สนใจ...เรน.. แต่เรนเก๊าะอยากให้พี่อัลมิได้อ่านความรู้สึกของเรน.. เรนอยากบอกว่า ... ความรู้สึกของเรนยังคงเหมือนเดิม...(แม้เรนจะไม่ได้รับความสนใจจากพี่อัลมิ..
..เก๊าะตาม..) พี่อัลมิคือพี่สาว..ที่เรนรัก..
.. ... ภาพของพี่อัลมิ.. สื่อความรู้สึกได้ดีด้วยดิคะ.. เรนขออนุญาต เก็บในไดอารี่ของเรนนะคะ.. ..
.. เรนรู้พี่อัลมิยังไม่ตื่น..
.. เรนเก๊าะเลยยย.. แอบมาเขียน..ไดฯ.. ซาแว้ปป..
28 กันยายน 2551 09:39 น. - comment id 900135
เป็นไดอารี่ที่อ่านเสร็จแล้วน้ำตาคลอเลยครับ ขออย่าท้อแท้ ขอให้ในวันนึงคุณกวีคนเก่งของเกม ได้พบกับชีวิตรักที่สุขสันต์ชั่วนิรันดร์
28 กันยายน 2551 12:38 น. - comment id 900163
ชีวิตที่ก่อเกิดเกี่ยวเวรกรรม ชาติธรรมกำเนิดประเสริฐแล้ว มีโอกาสแก้ไขไปตามแนว รักเกลียดชังล้วนแล้วบ่วงมายา จิตสงบสยบเจ็บเหน็บปวดร้าว ร้อนหรือหนาวเปล่าดายไม่กังขา รักแล้วสุขเลิกแล้วทุก-ขเวทนา เพียงสัญญาอย่าฝังใจให้ตรอมตรม
28 กันยายน 2551 12:49 น. - comment id 900166
บางวันนึกครึ้ม เข้าไปอ่านอะไรต่อมิอะไรในเน็ต ในสารพันปัญหาที่ชาวโลกประสบ และคิดไม่ตกในการจัดการแก้ บางคนเลือกที่จะพ่ายแพ้ บางคนเลือกที่จะต่อสู้ วิธีแก้ปัญหาของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป ตาต่อตา ฟันต่อฟัน หรือค่อย ๆ แกะปมไปทีละเปลาะ เป็นเรื่องที่น่าเศร้าเหลือเกินที่เห็นบางคนยอมรับความพ่ายแพ้ เป็นเรื่องที่น่าหดหู่เมื่อได้รับรู้ และเป็นเรื่องที่น่าสมเพชในความคิด กระทั่งถึงคราวของตนเอง รอยยิ้มเยาะบนมุมปากที่เคยมีก็ไม่ปรากฏ ร่องรอยที่เหลือไว้นั้น มีเพียงสิ่งเดียวคือคราบน้ำตา ขอเถอะ .. อย่าได้สมเพช ขอเถอะ .. อย่าได้เยาะเย้ย ขอให้ทำความเข้าใจว่า .. ถ้าใครคนหนึ่งขอยอมแพ้ และขอลาตาย บางทีอาจไม่ใช่เพราะขี้ขลาด หากแต่เป็นความกล้าหาญ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
28 กันยายน 2551 15:46 น. - comment id 900217
ถ้าใครคนหนึ่งขอยอมแพ้ และขอลาตาย บางทีอาจไม่ใช่เพราะขี้ขลาด หากแต่เป็นความกล้าหาญ ^ ^ ^ สุดท้ายความกล้าหาญนั้นอาจจะสูญเปล่า แล้วจะมีประโยชน์อันใดเล่าที่เราจะเลือกใช้ ......วันก่อนอ่าน SMS ในทีวีเจอข้อความโดนใจว่า "ปัญหามีไว้แก้...มิใช่มีไว้กลุ้ม"............เห็นด้วยมั๊ยคะ
28 กันยายน 2551 18:04 น. - comment id 900236
คุณอัลมิลตราค่ะ บางอารมณ์ที่คิดว่าตัวเองนั้นเป็นภาระของคนที่เรารักและรักเรา แพรวก็รู้สึกเจ็บปวดยังไงไม่รู้ไม่อยากมองหน้าใคร และไม่อยากให้ใครเห็นหน้า อยากอยู่คนเดียว หรือบางทีก็อยากไปหาใครซักคนที่เข่าใจ หรือบางทีอาจจะไม่เข้าใจ แต่เขายอมรับฟังเราช่วยอบรมสั่งสอนเราใหม่ จนเรารู้สึกดีขึ้นในระดับหนึ่ง สุดท้ายแล้วก็ไม่มีใครหรอกที่จะเข้าใจเราจริงๆ เท่ากับตัวเอง สุดท้ายก็ไดอารี่ แต่ยังไงโลกก็คือโลกค่ะ ตอนนี้ยอมรับได้แล้วค่ะ
28 กันยายน 2551 21:16 น. - comment id 900252
ถึงขั้นอึ้ง ไม่ยักกะคิดว่าจะมีคนคิดอย่างเรา เพราะไม่เคยรู้เลยว่าชีวิตจะเล่นตลกอะไรกับเราบ้าง และเพราะไม่เคยรู้เลยว่าโลกหน้าโลกหลังยังมีอยู่ไหม รวมถึงเพราะโลกมันช่างหมุนจนปรับเปลี่ยนความเชื่อของเราให้หมุนจนไม่รู้จะยึดจับอะไรให้มั่นคงแล้ว ครั้งหนึ่งเคยทำร้ายตัวเอง แม้จะมีคนเคยวิพากษ์ว่านั่นคือความโง่เขลา แต่พอทุกครั้งที่ได้ข่างคราวของเพื่อนร่วมโลกไม่คนใดก็คนหนึ่งกระทำการอย่างนั้น ก็รู้สึกว่าเขาช่างกล้าหาญและประสบความสำเร็จเท่าไรแล้ว ไม่เคยคิดว่าสภาพสุดท้ายที่ใครจะพบนั้นจะแย่แค่ไหน แต่ภาพสุดท้ายนั้นก็ได้สอนให้ใครต่อใครที่่ยังอยู่ได้เรียนรู้อีกด้านหนึ่งของชีวิตได้เช่นกัน
28 กันยายน 2551 21:16 น. - comment id 900253
ถึงขั้นอึ้ง ไม่ยักกะคิดว่าจะมีคนคิดอย่างเรา เพราะไม่เคยรู้เลยว่าชีวิตจะเล่นตลกอะไรกับเราบ้าง และเพราะไม่เคยรู้เลยว่าโลกหน้าโลกหลังยังมีอยู่ไหม รวมถึงเพราะโลกมันช่างหมุนจนปรับเปลี่ยนความเชื่อของเราให้หมุนจนไม่รู้จะยึดจับอะไรให้มั่นคงแล้ว ครั้งหนึ่งเคยทำร้ายตัวเอง แม้จะมีคนเคยวิพากษ์ว่านั่นคือความโง่เขลา แต่พอทุกครั้งที่ได้ข่างคราวของเพื่อนร่วมโลกไม่คนใดก็คนหนึ่งกระทำการอย่างนั้น ก็รู้สึกว่าเขาช่างกล้าหาญและประสบความสำเร็จเท่าไรแล้ว ไม่เคยคิดว่าสภาพสุดท้ายที่ใครจะพบนั้นจะแย่แค่ไหน แต่ภาพสุดท้ายนั้นก็ได้สอนให้ใครต่อใครที่่ยังอยู่ได้เรียนรู้อีกด้านหนึ่งของชีวิตได้เช่นกัน
28 กันยายน 2551 21:35 น. - comment id 900255
คุณผู้ชายคนเดิม .. ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ อัลมิตรามีฝัน ฝันที่สวยงาม แต่โลกนี้จะมีที่ว่างสำหรับฝันนั้นหรือไม่ อัลมิตราก็ยังไม่รู้เลย คุณเรน .. ข้อความที่คุณเขียน ถูกเล่าผ่านจากผู้หนึ่งสู่อัลมิตราเมื่อเช้า อัลมิตราตื่นแล้ว และมีสิ่งอื่นหลายอย่างที่จะต้องทำในวันหยุดปลายสัปดาห์นี้ สิ่งที่คุณเรนเขียน บอกความรู้สึกของตนเองที่มีต่ออัลมิตราซึ่งเป็นมุมด้านที่ดี ทว่าจริง ๆ แล้ว อัลมิตราอาจมีอีกหลาย ๆ มุมที่ประกอบกันเป็นตัวตน อยู่อีกด้าน ซึ่งคุณเรน ไม่ได้รู้จักอัลมิตราจริง ๆ กระทั่งทุกคนบนโลก ก็อาจหาคน ๆ นั้นไม่เจอด้วยซ้ำไป อัลมิตราได้แต่ขอบคุณ ความรู้สึกห่วงใย ความรู้สึกศรัทธา ที่คุณมอบให้เสมอมา สำหรับอัลมิตราเอง คงไม่กล้าหวังสิ่งอื่นใดในชีวิตที่เคลือบบนสายใยแก้ว จริงอยู่ที่อัลมิตราทำงานทางด้านนี้โดยตรง จึงอาจเป็นไปได้ว่า เป็นคนชาเฉยไม่ยินดียินร้าย คุณเรน ก็คงเคยเห็นสิ่งที่อัลมิตราเคยประสบมา บางเหตุการณ์อัลมิตราพอจะเดาสาเหตุได้ แต่บางอย่าง..กระทั่งทุกวันนี้ อัลมิตราก็ยังวิเคราะห์ ตีโจทย์ปัญหาไม่แตก ว่าเกิดจากอะไร ดังนั้น ความผิดพลาดที่อัลมิตราปิดบังตัวตนว่าคือผู้ดูแลระบบนั้น ทำให้อัลมิตราต้องยอมรับ ไม่ว่าจะเป็นผลดี หรือ ผลร้าย .. อัลมิตราคงต้องถอยห่างจากคนอื่น ๆ และกั้นกำแพงตีกรอบ คุณ..คงน้อยใจ ที่อัลมิตราเปลี่ยนจากคำที่เคยเรียกคุณว่า "น้องเรน" เป็น "คุณเรน" อัลมิตราอยากบอกว่า อย่าน้อยใจเลย ก็บอกแล้ว อีกหลาย ๆ มุมของอัลมิตราอาจไม่ใช่ที่คุณคิด และมีสิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกให้ทราบว่า อัลมิตราไม่เคยมองคุณว่าเป็นเด็กไร้สาระ เพราะ อัลมิตราคิดว่า .. คุณไม่ใช่เด็กน้อยแน่นอน .. คุณเกม.. รักที่สุขสันต์นิรันดร จะมีจริงหรือเปล่านั้น วันนี้อาจไม่ได้คำตอบ วันสุดท้ายของชีวิตต่างหากค่ะ ที่จะหาข้อสรุปได้ว่า .. มีจริงหรือเปล่า คุณอินสวน .. เพียงสัญญาอย่าฝังใจให้ตรอมตรม อาจเป็นเพราะสัญญาเมื่อคราก่อน ตามยอกย้อนหัวใจให้ขื่นขม หนึ่งชีวิตปลงแล้วเลิกตรอมตรม เข้า-ออก ลมหายใจ..ไม่ต้องการ คุณโคลอน .. คุณเชื่อไหมคะ "..คำว่า ทุก ๆ ปัญหาสามารถแก้ไขได้.." อัลมิตราเคยเชื่อนะ แต่ตอนนี้อัลมิตราเริ่มลังเลแล้ว บางทีปัญหาก็ไม่อาจแก้ไขได้ สิ่งที่เป็นไปคือ ยอมรับชะตากรรมดีไหม หรือว่า จะยุติปัญหาเสียที คุณเพียงแพรว .. ค่ะ ไม่มีใครหรอกที่เข้าใจเราเท่ากับตัวของเราจริง ๆ อัลมิตราเขียนกลอนบทนี้ ใช้เวลาไม่นาน แต่ใช้ความรู้สึกทั้งชีวิตของตนเองเขียน มันแปลก ๆ เนอะ ใครกันนะ จะลาตายทั้งที ดันเขียนกลอนได้เป็นวรรคเป็นเวร ที่จริงแล้ว ถ้าหยุดลมหายใจได้เฉย ๆ โดยไม่ต้องเจ็บปวด โอ๊ย อัลมิตราคิดนับพันหน ทุก ๆ คนย่อมมีปัญหา ไม่ว่าจะฐานันดรสูงส่งหรือต่ำต้อยกุลีเพียงใด ก็หนีไม่พ้น ปัญหาก็เหมือนด่านทดสอบ ที่รอการฟันฝ่า ซึ่งบางคนสามารถเพลี้ยงพล้ำได้บ่อย ๆ แต่สำหรับบางคนแล้ว กระทั่งครึ่งครั้งก็ห้ามผิดพลาด .. ชีวิตก็เท่านี้เอง .. เย็นชืด ไร้ความรู้สึกใด ๆ ต่อไป คุณกวีปกรณ์ .. อืมม ทำร้ายตัวเองเหรอ !! อืมม แบบ เชือดเนื้อเถือหนังกินยาเป็นกำเหรอ !! บอกแล้ว อัลมิตรากลัวเจ็บ กะอีแค่วันก่อนที่ป่วยจนเข้า รพ. แค่ให้น้ำเกลือและให้ยาทางสายน้ำเกลือ ยังดิ้นรนโหวกเหวกหนีแน่บออกจาก รพ. เลย .. มีดที่บ้านมี แต่ไม่คม เวลาจะหั่นผักที กล้ามแทบขึ้น แล้วไงอีกดีนะ .. อยู่ชั้น 5 น่ะ ไม่ต่ำ แต่ก็ไม่สูงเกินระยะที่แบบว่าตายคาที่ .. ผูกคอลิ้นห้อย ไม่สวย หน้าจะเขียว จมน้ำก็จะอืดไวเกินไป .. นึก ๆ แล้ว ยังหาวิธีไม่ได้ เฮ้ย... นึก ๆ แล้ว อยู่ประชดโลกไปก่อนดีกว่า .. เฮ้อ
28 กันยายน 2551 23:17 น. - comment id 900289
หน้าส่วนตัว
...การยอมแพ้กับปัญหา...
..ด้วยการทำลายชีวิตตนเอง..
...ไม่ใช่สิ่งที่กล้าหาญค่ะ...
..คือการยอมแพ้....ต่างหาก..
....คือความกลัวที่จะ..ยืนหยัดต่อสู้...
......ความรู้สึก...ที่ได้รับของคนที่...
........ทำแบบนี้ได้...
............ความท้อแท้...
...............อ่อนแอ......สับสน....
....................ไม่กล้าที่จะยอมรับความจริง..
ว่งหนีปัญหา...ทุกอย่าง...
นี่คือความพ่ายแพ้...
เราต้องส้....
กล้าจะเผชิญความจริง...
โลกนี้กว้างใหญ่นัก....
ยังมีคนอีกมากมายที่มีปัญหามากกว่าเรา..เค้ายังยิ้ม..หัวเราะ...และสู้กับปัญหาเหล่านั้นได้...
อย่ายอมแพ้นะคะคนดี
สู้....เพื่ออนาคตของเราในวันหน้านะคะ....
อัลมินตราที่น่ารัก....
28 กันยายน 2551 23:58 น. - comment id 900299
29 กันยายน 2551 06:47 น. - comment id 900312
ก่อกองไฟคลายหนาวเคล้าไออุ่น กรุ่นกองไฟละมุนคุ้นลมหนาว ดาวพร่างพรายเรียงรายสุกสกาว ถึงเหน็บหนาวเพียงใดอย่าระอา ยิ้มละมุนอุ่นละไมให้แสนคุ้น กับความอุ่นอ้อมกอดสอดอ้อนหา โอบเอื้อคอยเกื้อกูลทางแววตา ปรารถนาโซ่สายใยถักทอ ทุกคนปรารถนาความสมดุลของชีวิตทุกผู้นาม ดอกบัวมิกล้าที่จะสอนคุณหรอกนะ แต่ดอกบัวกล้าที่จะแนะนำ คุณยังมีความสมดุล กว่าคนอื่นเป็นล้านๆชีวิตบนโลกใบนี้ วินาทีนี้คุณอาจเศร้า แต่นาทีต่อไปคุณก็จะยิ้มละไมด้วยความสุข ขอให้คุณมีแต่ความสุขบนโลกที่วุ่นวายนะปัจจุบันนะ เพื่อนทางสายตา
29 กันยายน 2551 08:11 น. - comment id 900325
คุณดอกหญ้า .. หลายเดือนก่อน มีคนเขียนในเรื่องสั้น ทำนองว่า มีความคิดที่จะฆ่าตัวตาย อัลมิตราก็จับตามองอยู่เหมือนกันว่า .. ที่สุดแล้ว ตายมั๊ย ( พูดกันตรง ๆ เลยว่า มีแต่ความสงสัย) โดยที่ไม่ได้เตี๊ยมความรู้สึกนี้กับใคร และพออีกไม่นาน ก็มีคนเปรย ๆ เรื่องนี้เหมือนกัน เลยทำให้ฉุกคิดได้ว่า .. เออ แฮะ ไม่ใช่เพราะเราคนเดียวนะ ที่สงสัย คุณแจ้น .. ความตายเป็นอีกการก้าวข้ามเส้น ๆ หนึ่งเท่านั้นเองค่ะ อัลมิตรเฉียดความตายมาแล้วหลายหน เป็นอุบัติเหตุทั้งนั้น ซึ่งก็ปลอดภัยดี ไม่มีการบาดเจ็บ ยังคิดเลยว่า ถ้าตอนนั้น เป็นอย่างนั้น .. คงไม่อยู่ตรงนี้แล้ว คุณดอกบัว .. :) คุณได้ยินเสียงเพลงที่อัลมิตราใส่ code ลงไปมั๊ย เพลงนี้เศร้านะ คนแต่งเพลงนี้ก็ตายไปแล้ว เขาเขียนจากใจ ถึงความรู้สึก "อาทิตย์แสนเศร้า" ในเน็ต ลงเรื่องราวที่มาของเพลงนี้มากมาย ทำนองว่า คนฟังรู้สึกเศร้าจนฆ่าตัวตัวตายหลายคน จนกลายเป็นเพลงต้องห้าม เพลงแห่งความตาย ค่ะ
29 กันยายน 2551 09:11 น. - comment id 900340
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ เมื่ออ่านจบแล้ว... ความรู้สึกอ่านบทกวีของคุณจบนะ อยากบอกว่าเข้าใจ...แต่อาจไม่ทั้งหมด แม้จะไม่รู้เรื่องราว แต่คิดว่าเข้าใจความรู้สึก ที่มันเจ็บปวด ที่ถาโถม ให้รู้สึกอ่อนล้า อ่อนแอ พ่ายแพ้ กับทุกสิ่งที่อยู่รอบตัว เคยขังตัวเองในห้องมืด และเพียรถามตัวเอง เพื่อหาคำตอบ ว่าเป็นอะไรนักหนา แต่นาทีนั้นมันได้คำตอบหรอกนะ มีเพียงน้ำตาที่บ่ารินไม่สิ้นสาย.... เคยเพียรถามตัวเอง... ว่าหาก หมดลมหายใจลงไปมันจะหยุดเจ็บปวดมั้ย? ความทุกข์ ความสับสน ที่มันถาโถมจะหยุดไหม? นับระยะเวลาก็หลายเดือนแล้ว ที่ได้ผ่านความรู้สึกนั้นมา ตอนนี้ก็ไม่หายเจ็บปวดหรอกนะ กำลังใจคนรอบข้างสำคัญที่สุด... วันนั้นเกือบทำเรื่องโง่ ๆ จริงๆ มันไม่ใช่แค่คิด เพราะอารมณ์ สติตอนในวันนั้นไม่เหลือแล้ว เพราะเมาด้วย ถ้าไม่มีพี่สาวปลอบและไม่มีเพื่อนนอนเฝ้าตลอดทั้งคืน... ก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้มานั่งพิมพ์ตรงนี้มั้ย... รู้สึกขอบคุณพวกเขาเหลือเกิน ที่ทำให้ผ่านมันมาได้... ไม่อายที่จะเล่าเรื่องพวกนี้หรอก อยากให้คุณเข้มแข็ง และใครที่อ่านเจอโปรดจงเข้มแข็ง ผ่านมาแล้ว ใจจะมีภูมิคุ้มกันมากกว่าเดิม ยืนยัน... มะกรูดเชื่อว่าคุณเข้มแข็ง... และจะผ่านมันไปด้วยความเข้มแข็ง เป็นกำลังใจให้ค่ะ แพ้ได้ อ่อนแอได้ แต่ให้รู้จักเข้มแข็ง เข้มแข็งเป็นเพื่อนกันนะค่ะ...
29 กันยายน 2551 13:43 น. - comment id 900418
คุณโคลอน .. คุณเชื่อไหมคะ "..คำว่า ทุก ๆ ปัญหาสามารถแก้ไขได้.." อัลมิตราเคยเชื่อนะ แต่ตอนนี้อัลมิตราเริ่มลังเลแล้ว บางทีปัญหาก็ไม่อาจแก้ไขได้ สิ่งที่เป็นไปคือ ยอมรับชะตากรรมดีไหม หรือว่า จะยุติปัญหาเสียที ^ ^ ^ โคลอนเชื่อนะคะว่าทุกปัญหาไม่มีทางตัน แม้จะไม่ใช่ทางออกที่เราต้องการนักก็ตาม บางเรื่องถ้าอยู่เหนือการควบคุมของเราไปแล้ว.....ก็แค่ปล่อยให้มันเป็นไปตามวิถีค่ะปล. โคลอนเก่งแต่ทฤษฎี ไม่รู้ทางปฏิบัติจะเอาตัวรอดได้มั๊ยเหมือนกัน
29 กันยายน 2551 17:20 น. - comment id 900587
Hi5 Glitter Myspace Glitter at CommentSanook.com เฌอเชื่อนะว่าหลายคนคงเคยคิดฆ่าตัวตาย และเพราะอารมณ์ชั่ววูบทำให้บางคนขาดสติได้ ทำให้คิดสั้น ถ้าเราไม่มีเพื่อน หรือใครสักคนที่สนิทและไว้ใจได้ ไว้คอยเล่าปัญหาเพื่อระบายความในใจให้ฟัง ไม่มีใครคอยชี้แนะ อาจทำให้อับจนหนทางได้ จึงเป็นสาเหตุการฆ่าตัวตายได้ เฌอเองก็เคยมีความคิดนี้นะคะ แต่ก็เป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบของความน้อยเนื้อต่ำใจ แต่ก็ได้พี่น้อง คอยปลอบโยน พอผ่านมาถึงวันนี้ แล้วย้อนคิดกลับไป ทำให้เราคิดไปว่า ดีนะที่เราไม่ทำอะไรโง่ๆไป เพราะคนที่เสียใจที่สุดคงไม่ใช่ใครอื่นไกล คงเป็นญาติพี่น้องเราแน่นอน แพอผ่านมาแล้วเราจะมองเห็นว่าปัญหานั้นมันก็เล็กนิดเดียว ดูซิกว่าพ่อแม่เราจะเลี้ยงเราจนเติบใหญ่ได้ ใช้ใช้เวลาและความรักดูแลเราเท่าไร อย่าหนีปัญหา เพราะปัญหามีไว้แก้ไข ชีวิตต้องดำเนินต่อไปตามทางของมันค่ะ ถึงจะมีขวากหนาม เราก็ต้องฝ่าฟัน
29 กันยายน 2551 20:19 น. - comment id 900645
มาอีกรอบค่ะ.. ถ้าใครคนหนึ่งขอยอมแพ้ และขอลาตาย บางทีอาจไม่ใช่เพราะขี้ขลาด หากแต่เป็นความกล้าหาญ ในฐานะที่เคยผ่านประสบการณ์นี้มา ประสบการณ์แค่ความคิดนะคะ ยังไม่ลงมือกระทำ แต่คนที่เคยกระทำก็มีอยู่ข้างตัวค่ะ หนึ่งคือคนข้างบ้าน กินน้ำยาชุบโครเมี่ยม แล้วเสียชีวิต เขามีปัญหาเรื่องสามีเขามีเมียน้อย สุดท้ายพอเขาตายลง สามีก็เอาเมียน้อยคนนั้นออกมาเชิดหน้าชูตาในสังคม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ส่วนลูกสาวของเขาทั้งสามคนก็มีปัญหากับแม่ใหม่ ทำให้แยกย้ายไปคนละทิศละทาง บ้านแตกสาแหรกขาด อีกคนหนึ่งคือเพื่อนค่ะ เขากินยาฆ่าหญ้าหวังฆ่าตัวตายเพราะอกหักผู้หญิงไม่รัก แต่กินไปได้หน่อยเดียว เขาทุรนทุรายทนไม่ได้ วิ่งมาขอความช่วยเหลือให้พาส่งโรงพยาบาลที สภาพน้ำลายฟูมปาก เราก็พาไปโรงพยาบาลให้ช่วยล้างท้องให้ แล้วเขาต้องจ่ายค่ารักษาเองทั้งหมด เพราะประกันสังคมเขาไม่จ่ายกรณีนี้ค่ะ และหมอกับพยาบาลก็บ่นเขาชุดใหญ่เลยค่ะ และทุกวันนี้สุขภาพเขาก็ไม่ดีเรื่อยมาเพราะว่ายาฆ่าหญ้าเขาว่ามันซึมลึกอ่ะค่ะ เฌอว่าคนฆ่าตัวตายไม่ใช่คนขลาด หรือคนกล้าหาญอ่ะค่ะ แต่คือคนเห็นแก่ตัวมากกว่า หนีปัญหา แล้วทิ้งปัญหาให้คนข้างหลังรับภาระนั้น เช่นลูกสาวสามคนของคนข้างบ้านที่ขาดที่พึ่งคือแม่แท้ๆของเขา
29 กันยายน 2551 21:27 น. - comment id 900691
คุณแมงกุ๊ดจี่ .. อัลมิตราเขียนกลอนชุดนี้ ใช้ความรู้สึกส่วนตัวมาเขียน ครั้นเมื่อจบบทกลอน มาอ่านทบทวนเอง ก็รู้สึกไม่เข้าตัวเองเหมือนกัน ไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่า เพราะเหตุใดถึงได้เขียนสิ่งที่ไร้สาระปานนั้น แต่อาจจะเป็นเพราะสิ่งสะสมคั่งค้างมีมากเกิน จึงอยากหาที่ระบายออกมา ที่จริง ก็ใช่ว่า ระบายแล้ว จะหมดไป .. มันยังคงอยู่ ดูเหมือนว่ากลายเป็นแผลเสถียร อัลมิตราเคยนอนนิ่งเงียบเป็นวัน อยากให้ทุกอย่างไม่ใช่ความจริง ไม่กล้าจะลืมตา น่าขำนะ .. ที่พอลืมตามาแล้ว เห็นพ่อกำลังเอามือมาอังลมหายใจ คงคิดว่านอนตาย ตลกดี ย้อนคิดทีไร ก็ขำทุกที .. แต่ก็เป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้นนะ ทุกวันนี้ยังหายใจอยู่ นึกเบื่อหน่ายกับลมหายใจอันโสมมของตนเองอยู่เหมือนกัน ไว้หาวิธีเหมาะ ๆ ให้ได้ก่อน คุณโคลอน .. แวะมาเยือนอัลมิตราอีกครั้ง แสดงว่าโลกนี้ยังไม่เลวร้ายจนเกินไปนัก ยังพอมีคนสนใจใยดี และห่วงใย .. คุณค่าของอัลมิตรายังพอมีบ้างถึงแม้จะไม่มาก รู้มั๊ย .. มีบางอย่างที่ไม่ต้องถาม ก็รู้คำตอบ แต่เมื่อถามไปแล้ว คำตอบที่เคยคิดไว้ กลายเป็นสิ่งขมขื่น ครั้นจะสั่งใจตนเองว่า .. อย่าไปรู้ อย่าไปสน ให้พอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ .. มันยากปฏิบัติจริง ๆ โง่งมเซอะ ทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราว ก็เจ็บปวด .. ทว่า ฉลาดล้ำลึกยิ่งรวดร้าวกว่า อัลมิตราไม่รู้ว่า .. ตัวเองควรยืนอยู่จุดไหนดี ไม่รู้สึกรู้สา กับ ปราศจากความรู้สึกรู้สา .... ความคล้ายที่มีข้อแตกต่างอยู่บ้าง คุณเฌอมาลย์ .. การที่ดำรงชีวิตอยู่เพื่อผู้อื่นมาโดยตลอด บางทีโซ่พันธนาการนั้นยากปลดทิ้ง แต่ผู้ที่ถูกพันธนาการย่อมมีความปรารถนาที่จะหลุดพ้น บางคนทำได้ บางคนแม้คิดก็ยังยากคิด เออ เนอะ ความสมดุลในการดำรงอยู่ของมวลมนุษย์ ช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง อัลมิตราไม่เชื่อว่า .. มนุษย์ทุกผู้เมื่อถือกำเนิดขึ้นแล้ว บางคนปราศจากปัญหา จะบอกเล่าอย่างไรดีนะ อัลมิตราเหมือนคลำทางในที่มืด สิ่งที่สัมผัสอยู่ ไม่รู้เลยว่าคือยังไง คุณเคยดูหนังจีนกำลังภายในไหม ประเภทที่มีกาาจี้จุดให้สลบ ให้ตัวแข็ง ให้ชาด้านความรู้สึก บางทีอัลมิตราก็อยากรู้ว่า ไอ้ปุ่มนั่นปุ่มนี่บนตัวอัลมิตรา มันอยู่ตำแหน่งไหน วิธีกดจุดทำอย่างไร ถ้าปิดสวิทซ์ได้เหมือนไฟฟ้า ถ้าสั่งการได้เหมือนรีโมททีวี .. อัลมิตราคงทำไปนานแล้ว ค่ะ
30 กันยายน 2551 05:25 น. - comment id 900762
..เมื่อคืนเรนกลับบ้าน..หลับสนิทด้วยดิคะ..ทั้งๆที่เรนตั้งใจ..ที่จะเข้ามาอ่าน..ไดฯของพี่อัลมิ..ซึ่งเรนเองเก๊าะไม่รู้ว่า.. เพราะเหตุใด..
... เป็นการหลับแบบลืมโลก..เฮ้อออ..
...
ขอบคุณมากมายสำหรับคำนิยามที่ให้เรน..
.
..มีสิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกให้ทราบว่า อัลมิตราไม่เคยมองคุณว่าเป็นเด็กไร้สาระ
เพราะ อัลมิตราคิดว่า .. คุณไม่ใช่เด็กน้อยแน่นอน ....
...
อาจเหมือนและคล้าย.. ในความรู้สึกที่เคยสัมผัสในครั้งนั้น .. สายตาชื่นชม.. ฉงนและไม่แน่ใจ.. มากมายที่เรนเคยแอบร้องไห้..
อ่อนแอ? .. คือคำนิยามที่เค้าเรียก..
เรนเคยร้องไห้..คิดถึงแม่..ตอนที่เรนไกลบ้าน..และบาดเจ็บ..
แม่บอกเรน.. แค่นี้เอง..และแม่เก๊าะหัวเราะ.. ในตอนที่เรนกำลังร้องไห้..
...
คิดถึงพี่ชายตอนที่เรนเจ็บ(นิ้วมือ)..และกำลังูถูกเจาะ... คำของพี่ชาย..
เรนต้องไม่อ่อนแอ..ให้ใครเห็น..
และเรนเก๊าะทำได้ด้วยดิคะ..
...
มีบทกวีและคอมเม้นมากมายของพี่อัลมิที่เรนแอบเก็บ.. พี่อัลมิเป็นนักปรัชญาที่เรนชื่นชม..
...
เรนอาจไม่เคยคิดทำ..ในแบบที่พี่อัลมิคิด.. ม่ายรู้ดิคะ ..มัยเรนไม่คิดกับความรู้สึกตรงนั้น..
...
เรนอยากบอกพี่อัลมิว่า.. อย่าสนใจเค้านะคะ.. คนที่เค้าใจร้ายกับเรา..
มีคนอีกมากมายที่เค้ารักเรา.. คนที่เรนเห็น เค้ารักและหวังดี.. เป็นพี่ชายที่ดีของพี่อัลมิด้วยดิคะ..
หันกลับมามอง..สิ่งที่ใครคนนั้นทำให้พี่อัลมินะคะ..
ความรัก..ความห่วงใย..ที่เรนเห็น..พี่ชายคนนั้นน่ารักมากด้วยดิคะ..
เรนแค่หวัง.. บทกวีชิ้นนี้เป็นเพียงความรู้สึกชั่วขณะของอารมณ์.. ที่พี่อัลมิอยากจะเขียน..และระบายเหมือนที่เรนเคยทำ..
ยิ้มกับเรน..และพี่ชายคนนั้นนะคะ....
แว้ป..
30 กันยายน 2551 20:04 น. - comment id 900976
คุณเรน .. เมื่อหลายปีก่อน ความที่เคยผ่านการเป็นเด็ก ความสุขที่ซุกซ่อนอยู่ในหัวใจ บางคนลืมความสุขนั้น บางคนยังอยากเก็บไว้ อัลมิตราเชื่อว่า คุณไม่ใช่เด็กน้อยแน่นอน .. เพียงแต่จริตของคุณโหยหาความเป็นเด็ก ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ ที่บุคคลิกของแต่ละคนถูกสั่งการให้ปฏิบัติตามแต่หัวใจของตนเองอยากให้เป็น ยกตัวอย่างง่าย ๆ สำหรับอัลมิตราเอง เมื่อใช้นามแฝงอัลมิตราก็จะมีบุคคลิกอีกอย่าง เมื่อใช้อีกนามแฝง ก็จะเป็นคนละเรื่อง บางคนที่มักคุ้นจะทราบว่า เมื่อใดอัลมิตราเป็นอย่างไร สิ่งต่าง ๆ ที่เป็นตัวเรานั้น ถ้าจะเปรียบไปแล้ว เรามีเจ้าตัวซนสิงสู่ และคอยโอกาสที่จะออกมาโลดแล่น ปล่อยให้ความรู้สึกนั้นเป็นไปเถอะค่ะ หากเป็นความสุข ใคร ๆ ก็ไม่อาจขวางกั้นได้ จะเป็นเด็ก หรือเป็นผู้ใหญ่ .. คุณตอบตัวเองได้โดยไม่ต้องผ่านกระจกเงาด้วยซ้ำไป ขอขอบคุณอีกครั้งที่คุณเรนชื่นชม ไม่ว่าจะเป็นการชื่นชมผลงาน หรือชื่นชมความคิด ทุกอย่างก็ขอเพียงแต่ให้ทราบว่า อัลมิตราไม่เคยแม้สักครั้งที่จะมีความรู้สึกในทางลบกับคุณเลย แต่อย่างที่ให้เหตุผลไปว่า อัลมิตรามีความจำเป็นที่จะต้องลอยตัวออกห่าง สร้างกำแพงกำบังตน ทั้งนี้ทั้งนั้น นอกจากอัลมิตราจะปลอดภัยแล้ว สถานภาพของเวปก็จะไม่ต้องถูกรบกวนด้วยศพอักษร ซึ่งในอดีตที่ผ่านมา คุณเรนคงเคยผ่านสายตามาบ้าง มันเป็นสิ่งที่อัลมิตราไม่อยากให้เกิด อย่างเลี่ยงเป็นที่สุด สำหรับพี่ชายคนที่คุณเรนแวะไปเยือนเมื่อเช้า โดยที่คุณเรนเข้าใจว่า เขาเขียนปลอบอัลมิตรา อัลมิตรารับทราบค่ะ แต่จะนำพานั้นหรือไม่ อัลมิตราก็ได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ นัยยะของกลอน สื่อทางอักษร สัมผัสลึกดำดิ่งถึงหัวใจอันท่องแท้ได้แค่ไหน .. พิสูจน์กันยากค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
