หน้าส่วนตัว
๏ หากภาษาปรากฏความหดหู่
ด้วยอดสูเกินกานท์จะขานไข
อยากหลับลึกแล้วทิ้งทุกสิ่งไป
อยากยุติลมหายใจเผยนัยตรง
ความเจ็บปวดรวดร้าวทุกข์คราวนี้
เทียบทฤษฏีใครคุ้นแค่ฝุ่นผง
หัวใจช้ำลำบากรู้ยากปลง
ฉัน ฤๅ แสร้งทะนงหยิ่งคงเดิม
ถ้อยบริบทรำพันซึ่งฉันเขียน
ใช่ผิดเพี้ยนนัยยะคละเคล้าเพิ่ม
ล้วนกลั่นจากจิตท้อปราศต่อเติม
สะอื้นเทิ้มเสียดอุราทุกคราคำ
หยดน้ำตาคราไหลรินรดแก้ม
ฉันเพียรแซมรันทดด้วยพจน์พร่ำ
สิ่งงดงามความหลังเคยฝังจำ
เพียงดื่มด่ำครู่เดียวแล้วละลาย
โอ้ ! หัวใจโสมมสั่งสมเจ็บ
โง่งมเก็บนิยามเท็จความหมาย
เมื่อคำมั่นสัญญาพากลับกลาย
ควรวางวายหรืออยู่ .. ฉันรู้ดี ๚ะ๛
Don't cry in front of my resting place.
I'm not there.
I'm not sleeping.
I'm a toudsand of the wind browing.
I'm the brightly shining diamond on snow.
I'm sunshine on the ripe cereal.
I'm drizzle in the autumn.
When you wake up in the peaceful morning,
I'm swoop of the birds flying circle around.
I'm the stars which shine in every nigth.
Don't cry in front of my resting place.
I'm not there.
I'm not sleeping.
อัลมิตรา 29 ก.ย. 2551 23:00 น. - ID 119191 
2191
13
0
30 กันยายน 2551 00:05 น. - comment id 900750
คงเป็นเพียงเสียงพ้อยามท้อแท้ คงเป็นแค่ความเศร้าคราวหวั่นไหว เมื่อวันคืนล่วงผ่านนานนานไป ขอเธอเป็นคนใหม่ที่คล้ายเดิม ..... ยังจำกันได้ไหม
30 กันยายน 2551 02:46 น. - comment id 900759
หากยอมทิ้งความรุ่งเรืองไว้เบื้องหลัง ไม่กี่ครั้งที่ความเจ็บเก็บสะสม ตราบหัวใจมุ่งก้าวข้ามความโสมม แม้อกตรมทำหน้าชื่นฝืนชะตา ถ้อยรัดทดที่พจน์พร่ำเป็นคำพ้อ ยิ่งทดท้อเหมือดแส้หวดเจ็บปวดปร่า ยิ่งสะอื้นกลืนกล้ำช้ำชีวา ยิ่งนำพาความโศกเศร้าให้เผาใจ
30 กันยายน 2551 06:31 น. - comment id 900773
เธอคงแค่รู้สึกอ้างว้างว้าเหว่เท่านั้นนะ จงเลือกที่จะอยู่กับความจริงที่ปรากฏ แม้ว่าจะทรมานสักปานใดก็ตาม แล้วเราจะชินชาและว่างเปล่าไปเอง และอยู่กับหน้าที่ความรับผิดชอบ ขอให้มีความสุขกับการทำงานเช้านี้นะค่ะ
30 กันยายน 2551 08:51 น. - comment id 900802
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ ซึมซับความรู้สึกนี้ ให้อิ่มเอิบ... เป็นกำลังใจให้เสมอ...
30 กันยายน 2551 10:05 น. - comment id 900813
มาให้กำลังใจครับ
30 กันยายน 2551 10:46 น. - comment id 900836
หลุมฝังศพกลบหน้ายามลาจาก แต่ไม่พรากสิ่งดีดีที่สั่งสม คนอยู่หลังยังเฝ้าเศร้ากันจม เพราะความดีสะสมมาให้อาวรณ์ แวะมาอ่านกลอนดีๆมีความหมายค่ะ เป็นกำลังใจให้อีกคนนะค่ะ
30 กันยายน 2551 12:36 น. - comment id 900869
งานเขียนไพเราะ และขอเป็นกำลังใจให้ครับ
30 กันยายน 2551 14:36 น. - comment id 900886
สวัสดีค่ะพี่อัลมิตรา มาเป็นกำลังใจให้นะคะกลอนยังเพราะเหมือนเดิมเลยค่ะ
30 กันยายน 2551 15:51 น. - comment id 900907
บทกลอนเศร้า ร้าวลึกค่ะ ไพเราะมากๆค่ะ ขอให้มีความสุขค่ะ
30 กันยายน 2551 19:21 น. - comment id 900962
มาเป็นกำลังใจให้คนท้อด้วยกันค่ะ ใจเย็นนะคะ
30 กันยายน 2551 20:12 น. - comment id 900981
คับ อัลมิตรา แล้วผมจะไม่ร้องไห้ ผู้ชายต้องเข้มแข็ง ทังนอก ทั้งใน แต่ผมจะยิ้มให้
30 กันยายน 2551 20:26 น. - comment id 900987
อย่าร้องไห้ที่หน้าหลุมฝังศพของฉัน... เพราะฉันไม่เคยตายและพลัดพราก. จงยินดีและขับกล่อมบทเพลงเฉลิมฉลอง.. เพราะฉันเพียงแต่พบอิสรภาพมากขึ้นๆๆๆๆ.. ฉันเป็นเหมือนไอของเมฆหมอกบางเบา.. ในไม่ช้าก็จะกลั่นตัวเป็นหยดหยาดสายฝน.. ฉันเป็นเพียงสายลมที่พัดไหวไปรอบๆ.. ก่อนที่จะลับหายไปเพียงเพื่อจะย้อนกลับมา.. ฉันไม่ดำรงอยู่ ณ ที่แห่งใด.. เพราะฉันอยู่ในทุกที่ แม้แต่ในความว่างเปล่า ฉันเป็นทุกสิ่งทุกอย่างทั้งที่มีอยู่และไม่มีอยู่... และที่สำคัญ..ฉันคือเธอ..เราเป็นหนึ่งเดียวกัน.....และไม่เคยแยกจากกัน... แม้ในโมงยามที่โลกและจักรวาลสิ้นสลาย..
30 กันยายน 2551 20:56 น. - comment id 900994
สวัสดีครับคุณอัลมตรากลอนเพราะนะครับ
30 กันยายน 2551 20:59 น. - comment id 900996
คุณอนาลัย .. อัลมิตราจำคุณได้ค่ะ อาจสายเกินกว่าแก้หรือแปรเปลี่ยน บนสังเวียนอับโชคท่ามโลกหมอง หนึ่งหัวใจแพ้พ่ายหลายคนมอง ตกต่ำต้องกลั้นสะอืนฝืนเค้นคำ คุณแตงร่มใบ .. ก็แค่ความรุ่งเรืองจากเบื้องหลัง แล้วพลาดพลั้งปัจจุบันจนหวั่นไหว หากยกเปรียบเทียบค่าประสาใด ค่าอาจน้อยเกินไปบางใครเมิน คุณดอกบัว .. คือความจริงสิ่งนั้นใช่ฝันเฟื่อง เหตุบางเรื่องรับไว้โดยไม่ปัด ท่ามหมอกเมืองมายาหาใดชัด ความอัตคัตมาเยือนเป็นเพื่อนทุกข์ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. เถอะมาฟังเรื่องราวอันเศร้าสร้อย ทบทยอยความเจ็บเกินเก็บกลั้น คุณครู .. ขอบคุณค่ะ คุณแก้วประภัสสร .. คงไม่นานกาลคล้อยชะรอยลืม คนเคยปลื้มกลับเฉยก็เลยเหงา หลุมฝังศพกลบร่างพรางรูปเงา กระดูกเถ้ารอกร่อนแทรกชอนดิน คุณนาคะพรรณ .. ขอบคุณค่ะ คุณมัทนา .. ยังดีนะ ที่ไม่คิดว่า อัลมิตราจะฆ่าตัวตาย คุณแจ้น .. อัตราส่วนผสมของอารมณ์ค่อนข้างสูงค่ะ ดูสิ ยังมีตะกอนค้างอยู่เลย สงสัยเศร้าแบบโคลิกสามเดือนค่ะ คุณนรศิริ .. ค่ะ ฝนตกชุ่มฉ่ำ พยายามให้ใจร่ม ๆ ค่ะ คุณโจ้ .. อย่ามายิ้มในคืนพระจันทร์เต็มดวงนะ ยิ้มเจ้าเล่ห์แบบมนุษย์หมาป่า คุณคีตากะ .. ค่ะ ที่จริงแล้วควรเฉลิมฉลองกับอิสรภาพที่อัลมิตราเลือก อยากให้ทุกคนมีรอยยิ้ม ไม่ว่าจะสถานการณ์ใด ยิ้มรับกับเหตุการณ์ กล้าหาญที่จะเลือกการเดินทาง เมื่อคืนคุยกับสหายท่านหนึ่งเกี่ยวกับความตายแค่เอื้อม แค่ปลายลมหายใจ สหายท่านนั้นรู้สึกเคืองและปรามมิให้กล่าวถึงอีก ใครจะไปรู้ เราทั้งหลายอาจเดินทางผ่านดินแดนแห่งความตายมานับครั้งไม่ถ้วน
30 กันยายน 2551 21:00 น. - comment id 900998
คุณชาวดอย .. ขอบคุณค่ะ
30 กันยายน 2551 21:15 น. - comment id 901003
หากเหนื่อยนักพักบ้างวางความคิด บทชีวิตของคนเราเท่าที่เห็น ล้วนคละเคล้า ทั้งสุข-ทุกข์ลำเค็ญ มิละเว้นรวยจนทุกคนมี ต่างเหตุผลกลไกในวิบาก บ้างทุกข์ยากบ้างสบายหลายวิถี หลากชีวิตผิดถูกผูกชีวี ต่างฤดีต่างประเด็นเป็นสามัญ อยู่บนทางเลี้ยวลดหลายบทบาท อาจพลั้งพลาด...บางคราแทบอาสัญ ชีวิตนี้มิเที่ยงแท้แน่อนันต์ ตราบชีวันไม่สิ้นดิ้นรนไป หากเหนื่อยล้าชีวินจนสิ้นหวัง หมดพลังก้าวย่างทางไสว จึงขอฝากคำเสริมหวังเติมใจ ยังมีใครคนนี้ที่เคียงเธอ ตราบตะวันมั่นคงตรงต่อฟ้า สาดส่องหล้ามั่นคงดำรงเสมอ หวังไม่สิ้นดิ้นรนค้นให้เจอ ถึงฝันเก้อมิเห็นจะเป็นไร หมดวาระหน้าที่หนี้ชีวิต ประกาศิตปลิดปลงสิ้นสงสัย ความเหนื่อยหน่ายพ่ายแพ้จะแปรไป เมื่อสิ้นลมหายใจไร้กังวลเป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นบททดสอบบทนี้ไปให้ได้นะคะ
30 กันยายน 2551 21:36 น. - comment id 901010
คุณเฌอมาลย์ .. เพราะหัวใจเหนื่อยล้าแสนสาหัส ทุกข์โหมซัดจนตั้งตัวไม่ไหว อยู่ก็ทุกข์ ตายก็ทุกข์ เจ็บจุกไย ลมหายใจชั่วช้าช่างโสมม สุดดิ้นรนกลกรรมกระหน่ำหน่วง เหมือนถูกทวงนายเวรเค้นสั่งสม จึงอยากปลดทุกอย่างหว่างระทม เลิกตรอมตรมเลิกเศร้าจบเงาตัว เดินทางไกลไร้ซึ่งแม้นหนึ่งหมาย ตราบวางวายอาจประสบภพถ้วนทั่ว วิญญาณออกบอกใจอย่าได้กลัว ครู่เดียวชั่วพริบตาเปลื้องอาลัย เมื่อทุกข์ทนทรมาหลากคราครั้ง จนรินหลั่งน้ำตาเพื่ออาศัย เช่นนี้แล้ว ฤๅ ทนเหตุผลใด ?? สมควร ฤๅ ประคองไว้เพื่อใครกัน ??
30 กันยายน 2551 21:39 น. - comment id 901011
สวัสดีครับ.....อินสวนอยากบอกว่าทุกข์ท้อกว่า บทกลอนของอัลมิตราหลายเท่านัก ได้แต่ฝืนอดกลั้น....อินสวนคิดถึงการท่องไปในโลกกว้าง....รอรวบรวมเงินได้สักนิดหน่อยจะไปเที่ยวให้หนำใจเลยครับ
1 ตุลาคม 2551 07:36 น. - comment id 901094
คุณอินสวน .. ทุกข์ท้อกว่าอัลมิตราจริง ฤๅ ?
1 ตุลาคม 2551 08:29 น. - comment id 901101
เป็นกำลังใจให้ทุกวันน่ะ....
1 ตุลาคม 2551 16:54 น. - comment id 901316
เถอะจะหยิ่งอย่างนี้ชั่วชีวิต แม้ดวงจิตจะเจ็บจำช้ำเหลือหลาย เจ็บครานี้ชีวีแทบวางวาย ก็อย่าหมายคืนดี..ไม่มีวัน
1 ตุลาคม 2551 17:04 น. - comment id 901320
เศร้าจังเลยครับ
1 ตุลาคม 2551 18:40 น. - comment id 901346
ดูเงียบและวังเวงจัง ลำโพงฉันเสียหรือว่าฉันกำลังไม่ได้ยิน เธอไม่ต้องเข้าใจอะไรหรอก เพราะเธอเองก็อาจจะกำลังไม่ได้ยิน ... แม้อาจเป็นสุดท้ายที่ฉันได้เจอเธอ สุดท้ายที่ฉันได้มองเธอ จะบอกให้ฟัง และย้ำว่าฉันนั้นรักเธอ แม้ฉันต้องจากไป แต่ภายในใจนั้น ยังรัก... ต่อให้ตัวต้องตาย และเจออะไร ความทรงจำครั้งนี้... ไม่มีลืม...
1 ตุลาคม 2551 21:03 น. - comment id 901428
อ่านงานคุณอัลฯทีไร ไม่มีผิดหวังเลยค่ะ
1 ตุลาคม 2551 22:22 น. - comment id 901440
คุณกุ้งหนามแดง .. ถ้างั้นต้องต้มน้ำใบบัวบกมาส่งอัลมิตราทุกวันแล้วล่ะ คุณเอื้องอังกูร .. ฉัน..บอกตรงตรงเหมือนหลงทาง แถมเคว้งคว้างเอกานิจจาเอ๋ย ทุกข์ใดเล่าเศร้าไหนแม้นใครเปย ฉันเฉลยเพียงเศษเสี้ยวส่วนยับเยิน คุณธันวันตรี .. เถอะ มาฟังเรื่องราวอันเศร้าสร้อย ทบทยอยความเจ็บเกินเก็บกลั้น คุณGod Bless .. ปราศสำเนียกเพรียกใดแม้นใครขาน หนึ่งร้าวรานพ่ายสิ้นชีวินสูญ วิญญ์ร่อนเร่ตามยะถาและอาดูร ผ่านวันพูนแต่ช้ำท่ามกรรมเวร คุณละอองน้ำ .. ขอบคุณค่ะ
2 ตุลาคม 2551 02:10 น. - comment id 901470
นึกถึงตอนที่ดอกไม้งอกบนหลุมฝังศพ ของลูกชายกษัตริย์แห่งนครโรฮัน นักรบบนหลังมา หลังจากที่แกนดัฟคลายมนตร์สะกด บุรุษแห่งธาร
2 ตุลาคม 2551 13:21 น. - comment id 901597
บุรุษแห่งธาร .. เรื่องนี้ อัลมิตราดูหลายรอบ และชอบในเรื่องราว ที่จริงแล้ว มหากาพย์เรื่องนี้ซุกซ่อนนัยยะแห่งธรรมไว้มากมาย กิเลสของ มนุษย์ อมนุษย์ จอมเวทย์ เอลป์ .. ผูกเรื่องราวได้อย่างน่าสนใจทีเดียว ค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
