กระแสลมพรมพัดสะบัดหญ้า ยอดพริ้วพาไหวเอนเด่นไสว ดอกสล้างกลางทุ่งท้าแรงไกว ประหนึ่งใจของข้าท้าแรงตรม ดอกหญ้าบานสราญชื่นยืนหยัดเนิ่น มองสวยเพลินเกินค้นยลเรื่องขม เมื่อมองพิศจิตแกร่งมั่นอารมณ์ สู้แม้ล้มขมขื่นไม่ท้อใจ แม้นโดนเหยียบย่ำหยามตามกระหน่ำ แม้นเจ็บช้ำกลัดในไม่หวั่นไหว ข้าจะลุกฉุกขืนยืนต่อไป ต่อชีพไว้ในธรณีด้วยมั่นคง ประกาศไว้ข้าก็หนึ่งซึ่งชีวิต จะมาริดราญรอนด้วยลุ่มหลง ว่าต่ำต้อยไร้ราคาพาปลิดปลง ขอหยัดยงคงซึ่งเกียรติศักดี อันตัวเรานั้นเล่าไฉนนั่น จะทนกลั้นหวั่นไหวไม่หลีกหนี จะสู้แรงถาโถมโหมฤดี ด้วยสตีแลปัญญามากเพียงใด ใต้ความเงียบเหยียบเรื่องไว้หลายหลาก ใต้หน้ากากมากทุกข์ใจหวั่นไหว ใต้รอยยิ้มน้ำตาพาช้ำใน ใต้สดใสคือเศร้าเร้าชีวา พยายามข่มเศร้าด้วยสติ พยายามข่มวิถีด้วยเสาะหา พยายามกอบกู้ใจศรัทธา พยายามนำปัญญาชี้ทางตน จะยืนหยัดจัดใจให้อยู่ได้ ให้ยิ่งใหญ่ในวิถีลี้สับสน เหมือนดอกหญ้าที่สวยและอดทน แม้นผจญใจท้อบางเพลา .................................................................................................... ดอกหญ้าแม้จะไร้ค่า...ในสายตาบางคน แต่เขาย่อมมีเกียรติและศักดิ์ศรีในชีวิต แม้จะโดนคลื่นลมโหมกระหน่ำ โดนเหยียบย่ำสักเพียงไหน แต่ก็ยังสามารถฟื้น และงอกเงยขึ้นมาใหม่ได้ ด้วยพลังชีวิตที่แข็งแกร่ง คนเราล่ะ...เมื่อเปรียบกับดอกหญ้ากลางทุ่ง เมื่อเจออุปสรรค...จะทำฉันใด สำหรับจิตรำพัน...ขอเพียงมีคนเข้าใจ ส่งกำลังใจมอบให้อยู่เสมอ เท่านี้ก็สุขใจ
จิตรำพัน 27 ต.ค. 2551 21:37 น. - ID 119891 
2505
4
0
28 ตุลาคม 2551 10:22 น. - comment id 589622
พี่จันทรามณีชิงที่ ๑ เข้าวินไปเรียบร้อยโรงเรียนเธอ
ตามมาติดๆ ที่สองเธอก็ไม่ให้ใครทั้งนั้น แม้กระทั่งเพื่อนซี้
ซวยแระพี่ยา
พี่ยา สงสัยต้องทานยาแก้ปวดกะงานนี้
นี่แหละน้า กะบอกอย่าพึ่งไปเข้าห้องน้ำ ลงกลอนก่อน อิอิ เจ้จันโผล่มาเลย เหมือนนกรู้
เหอๆ
28 ตุลาคม 2551 10:49 น. - comment id 601183
พี่จันรอบสามหึหึ ตอนแรกนะ แล้วต่อมาพี่กะฟาดซะยาวเหยียด
ดอกหญ้างามนามเพราะเสนาะหู มองพิศดูไมยราบนั่นไงหนา ทั้งหนามคมคอยทิ่มเจ็บทุกครา ปอกเปิกมาทุกครั้งที่ผ่านดง
27 ตุลาคม 2551 21:39 น. - comment id 908009
จั๊กกรู ...
27 ตุลาคม 2551 21:39 น. - comment id 908010
ฟาดที่สองอีกเพื่อความสะใจ
27 ตุลาคม 2551 21:40 น. - comment id 908012
ที่ 2 แบบรู้ตัว ถึงไม่ได้ที่ 1กะไม่เปงไร มาลาไปก่อนนะจ๊ะสาวๆ ขอล่องไพรซักระยะนะจ๊ะ ป่วนชาวบ้านเผื่อด้วยหละน้องจ๋าว.. โป้งจันแระมาแย่งที่ 1 เค้า
27 ตุลาคม 2551 21:44 น. - comment id 908015
ที่ 2 กะไม่ยอมให้แหลก แหมแม่มณี
27 ตุลาคม 2551 21:46 น. - comment id 908017
แวะมาถล่มก่อนไป..จุ๊กกรู้ ค่ำพระศุกร์ ๑๗ ราตรีมืดมิดของบางเธอ ขอสายลมห่มกายให้คลายหนาว ราตรียาวเย็นเฉียบดูเงียบเหงา หริ่งเรไรดูสงบเหมือนซบเซา ปิดบังเงาแสงจันทร์ยามฝันเลือน เสียงหัวใจสิ้นแล้วเพลงแผ่วก้อง ทุกห้วงห้องมืดมิดสนิทเหมือน ตะวันหมองท้องฟ้านภาเลือน ยามนี้เยือนเรือนเศร้ามาเร้ารุม ยืนโดดเดี่ยวเคว้งคว้างบนทางกว้าง ทุกก้าวย่างตรอมตรมจมมรสุม เงามืดบังแสงพร่าฟากฟ้าคลุม จนตรอกมุมมืดมิดสนิทนาน เหลียวมองซ้ายแลขวาคว้าความว่าง สุดอ้างว้างเหน็บหนาวเข้าผสาน เหลือความเศร้าเร้ารุมสุมทรมาน แหลกร้าวรานอกเอ๋ยคนเคยเคียง คงเหลือแค่ตัวเรากับเงามืด รักเย็นชืดร้อยเรียงสำเนียงเสียง จบหมดแล้วถ้อยรสทุกบทเรียง ยามนี้เพรี่ยงพลั้งพลาดแทบขาดใจฯ อยากเป็นดอกหญ้าแบบน้องเอจัง..
27 ตุลาคม 2551 21:47 น. - comment id 908019
ตอนแรกจะฟาดที่สามอีกนะแต่ เกรงใจ เหอๆ
27 ตุลาคม 2551 21:47 น. - comment id 908020
คิกๆ
27 ตุลาคม 2551 21:57 น. - comment id 908025
จุ๊กกรู้...ช่วยถล่มด้วยคน เหอๆ เป็นดอกหญ้าป่าปูนต้องคูณสอง น้ำตานองใบหน้าคราเจ็บช้ำ โดนพายุฝุ่นผงตรงกระทำ แถมน้ำคำย้ำถมให้จมดิน ทุกค่ำคืนน้ำค้างไม่พร่างพรม มีแต่ลมร้อนใจไม่ถวิน ทั้งอบอ้าวร้าวร้อนนอนไม่ชิน เป็นอาจินต์ต้องทนเพราะจนใจ อยากกลับคืนท้องทุ่งที่ฟุ้งกว้าง ไม่อ้างว้างอย่างนี้จะได้ใหม อยากสูดลมห่มรักจากแดนไกล อยากกลับไปจริงหนอพ้อเหลือทน แม้ตั้งมั่นวันหน้าข้าต้องใหญ่ จะกลับไปอย่าคนไม่ขัดสน แต่บางครั้งเรานี้เข้าตาจน ขอหลบพ้นกลับยังที่พักใจ อิอิ ...ชักยาว เอาเท่านี้ก่อนนะ ..เหอ ๆความง่วงเกาะกินสมอง
27 ตุลาคม 2551 22:16 น. - comment id 908028
ดอกหญ้าน้อยคอยใครที่ไหนหนอ นวลละออน้องนี้ที่ครวญหา คนบางทีอยู่กันแสนไกลตา อาจจะมีเหว่ว้าคราคำพึง ดอกหญ้าน้อยคอยอยู่เค้ารู้แน่ ใจอ่อนแอแพ้ไกลให้คิดถึง ระลึกวันชิดใกล้ใจตราตรึง นั้นประหนึ่งเพิ่งผ่านไม่นานเนาว์ ดอกหญ้าน้อยกลอยใจไม่ท้อถอย ยังคงคอยรออยู่แต่เพียงเขา จึงตั้งมั่นวันคืนก็ทนเอา ใจไม่เศร้ารอนับวันกลับเยือน ดอกหญ้าน้อยรอยรักที่ฝากไว้ ซึ้งเกินใครที่ใดจะแม้นเหมือน มีห่วงหาคอยแคร์ไม่แชเชือน รอดาวเคลือนเดือนลับพี่กลับมา ดอกหญ้าน้อยร้อยชั่งดั่งน้ำผึ้ง ยังรำพึงถึงรักจักประสา เหมือนว่าใช่ไม่นานพาลจากลา ก็กลับมาถิ่นนี้พี่ยังคอย ดอกหญ้าน้อยพลอยจันทร์วันฟ้าสวย กลิ่นระรวยยั่วเย้าเราไม่ถอย แม้ผ่านฟ้ามหาสมุทรสุดเลื่อยลอย ก็จะสอยดอกหญ้ามาแนบใจ เอาแค่นี้ก่อนนะ 6 บท เพื่อความเพลิดเพลินก่อนนอน
27 ตุลาคม 2551 23:02 น. - comment id 908032
คิดว่า...จริงๆแล้ว ดอกหญ้าแม้บนยอดผาสูงก็ยืนหยัดต้านแรงลบ ลมพายุได้อย่างสบายไม่เหมือนต้นไม้ใหญ่ที่ทนงตัวยืนตระหว่างขวางแรงลมพายุ สุดท้ายก็ต้องหักโค่นเพราะความทนงตัว ทั้งนี้เพราะความอ่อนไหวในต้นหญ้า เปรียบได้กับความอ่อนน้อมและอ่อนโยนในปัจเจกชนที่รู้กาละเทศะ ดอกหญ้าในความรู้สึกที่สัมผัสได้ในมิติที่ว่า คือความอ่อนโยนไม่ใช่อ่อนแอและคือความแข็งแกร่งที่ไม่ใช่แข็งกระด้าง และไม่เคยไร้ค่าค่าเพราะสามารถปกป้องและปกคลุมพื้นดินแห้งไร้ค่ากลับกลายเป็นพื้นดินที่ชุมชื่นและมีชีวิตชีวาแม้นพื้นดินนั้นจะตั้งอยู่บนหน้าผาสูงที่คนเราอาจไม่สามารถไปถึง อย่างไรก็ตาม รากหญ้าอันน้อยนิดเมื่อรวมตัวก้ก็เป็นพลังแห่งกำลังใจที่ยึดโยงพื้นดินและ ต้นหญ้าให้เป็นหนึ่งเดียว ขอเป็นเพียงหนึ่งกำลังใจและเข้าใจที่ฝากไว้
27 ตุลาคม 2551 23:23 น. - comment id 908036
....สวัสดีค่ะ หายไปนานเลยนะคะ .... กลอนดอกหญ้าเพราะจังคะ
27 ตุลาคม 2551 23:26 น. - comment id 908038
กัวน้อยหน้าพี่จันทร์อ่ะ เลยมาสมทบด้วยรักน้องจ๋าว ก่อนจะไปไม่มาจะน่าเกลียด คงต้องเจียดเวลามาหาน้อง มาทักทายนิดหน่อยค่อยค่อยมอง กลัวน้องร้องไห้หาพี่ยาจริง พี่ไปแล้วไม่ได้จะไปลับ เดี๋ยวก็กลับมาแน่แม่น้องหญิง แค่ตอนนี้อยากพักหาหลักพิง ไม่ได้ทิ้งห่างหายตายจากกัน เห็นน้องเป็นดอกหญ้าที่กล้าแกร่ง แถมแข็งแรงลุกท้าชะตาผัน หกล้มลุกเบื้องหน้าท้าฝ่าฟัน สมเป็นจิตรำพันไม่หวั่นใด ขอใจแกร่งของน้องคุ้มครองด้วย คงจะช่วยบางเธอไม่เผลอไผล มาช่วยเติมพลังกำลังใจ ให้บางใครยามที่เขาหนีครวญ กลอนน้องเพราะเหมาะนักยามหักอก รักหลุมตกบางใครไม่คิดหวน เป็นยาดีเสริมให้ใจทบทวน ทุกคำล้วนเสริมสร้างพลังดี แต่ให้ดีกว่านี้ขอสี่ขวด มายกดวดสุดซอยอย่าถอยหนี มากรึ๊บกรึ๊บให้กรึ่มกำลังมี อย่ารอรีรีบยกกระดกเลย จะแต่งโคลงมาให้ไม่เอาอีก ทำตัวปลีกปวดหัวไมเกรนเฉย เลยขอเป็นกลอนแปดแบบคนเคย จัดให้เลยน้องรักแค่ทักทาย ก็สัญญาปิดเทอมน้องเต็มที่ แล้วพี่นี้ต้องจัดตามนัดหมาย เดี๋ยวหาว่าพี่ไซร้ไม่สบาย ไม่มาเยี่ยมผ่อนคลายหรือหายลืม พี่ก็รู้น้องฝากอยากให้ยาว และพี่สาวก็ทราบและปลาบปลื้ม หากมาน้อยน้องรอพี่ขอยืม ไม่ต้องปลื้มจัดให้จากใจเลย งานนี้งดไม่แฉแม่น้องสาว กลัวเดี๋ยวยาวไม่หมดอดเฉลย ตอบมาด้วยให้ครบจบเหมือนเคย อย่าทำเฉยมีแฉแน่น้องเรา.. กิ้ว กิ้ว สัญญาต้องเป็นสัญญา..
27 ตุลาคม 2551 23:47 น. - comment id 908040
มาแล้วจ้าตะละล่าเจ้าข้าเอ้ย มาให้เชยชมหน่อยแล้วค่อยฝัน พี่ไปเที่ยวเตร่หน่อยรอคอยวัน มาเยี่ยมกันเหมือนเคยใช่เฉยเลย คิกคิกคิกไอติมอิ่มล้นถ้วย แถมมาด้วยฝากมาอย่าทำเฉย สเวนเซ่นรสเด็ดเจ็ดรสเกย เอามาเย้ยน้องรักสักนิดนึง ไม่มีคอมใช่ว่ามาไม่ได้ สาวสาวให้ร่วงวงลงคิดถึง ถึงมาช้าดีกว่าไม่มาจึง ฝากรักซึ้งมาหน่อยกลัวคอยนาน คิก คิก คิก ไม่มีคอม แต่ก็มาได้นะน้องเอ.. เดี๋ยวงานหน้าเต็มที่ งานนี้ขอไปซ่อมคอมก้องแกร้งก่อนนะ ไม่ไหว ไม่ไหว ช่วงนี้ฝืด ฝืด คิก คิก
27 ตุลาคม 2551 23:58 น. - comment id 908041
ดอกหญ้าสวยออกค่ะ เป็นพลังใจให้จิตรำพันนะคะ
28 ตุลาคม 2551 01:35 น. - comment id 908051
จงอดทนเถิดหนา....ผกาแก้ว แม้นไม่แพร้วงามกว่าผกาไหน รู้อดทนต่อรอยย่ำหมิ่นน้ำใจ เจ้าก็งามเหนือใครในปฐพี กี่เท้าที่ก้าวย่ำ กี่รอยช้ำพร่ำเสียดสี กี่พากย์ถากฤดี กี่วจีที่บาดคม ดอกหญ้าอยู่ป่าหญ้า จะเริงร่าบานสุขสม หลง-วนในโคลนตม ดีกว่าจมสวรรค์ลวง เถิด..บานตระการฟ้า เจ้าคือหญ้าแห่งห้วงสรวง ระยับในโลกกลวง บานในดวงมานแห่งเรา สายลมที่หวานฉ่ำ จูบเจ้าซ้ำกล่อมยามเหงา พรมพร่ำทุกค่ำเช้า หญ้าเฉลาเต็มฤดี แย้มกลีบบานเถิดหนา....ดอกหญ้าน้อย แม้นจะเตี้ย, ต่ำ, ต้อย อย่าถอยหนี งามสะพรั่งทั่วแคว้นแดนธานี คุณค่าเจ้าอยู่ที่...ความดีงาม
28 ตุลาคม 2551 05:06 น. - comment id 908057
ดอกหญ้าไม่ต่ำค่ากว่าดอกใด เป็นดอกไม้ริมทางแต่สร้างสรรค์ ช่วยคลุมดินให้ชุ่มชื้นเพื่อป้องกัน ชีวพันธุ์ใต้ดินได้ทำงาน ดอกหญ้าแกร่งอดทนไม่อวดกล้า มีชีวาเรียบง่ายไม่อาจหาญ แม้ไม่เด่นงามล้ำตามต้องการ แต่เบิกบานด้วยค่าน่านิยม ดอกหญ้าทนเสมอเจอเหยียบย่ำ แม้จะช้ำแต่ยินดีให้ทับถม แม้แล้งไร้ใบแห้งไม่ตรอมตรม ถูกกดข่มแต่ยังอยู่สู้ฝ่าฟัน เมื่อถึงคราน้ำฝนหล่นจากฟ้า ปวงดอกหญ้าชูช่อพอคงมั่น ดอกหญ้างามเรียบง่ายในแจกัน ดอกหญ้านั้นมีค่าราคาเอย
28 ตุลาคม 2551 16:34 น. - comment id 908063
เก่งมากน้องร๊ากกกกกฝีมือๆๆๆ
28 ตุลาคม 2551 08:03 น. - comment id 908102
28 ตุลาคม 2551 14:30 น. - comment id 908181
ดอกหญ้าสวยออกค่ะ แต่ที่แถมมาคือความเข้มแข็งค่ะ..... แวะมาทักทายจ้า....
28 ตุลาคม 2551 15:07 น. - comment id 908214
วันหน้ามาดูดอกทานตะวันด้วยกันนะ
28 ตุลาคม 2551 19:02 น. - comment id 908297
คุณเอ นี่เอง นึกว่าเปลี่ยนชื่อเป็นดอกหญ้าซะแล้ว....แต่ดอกหญ้าก็ยังอยู่เหนือภูเขานะ...
28 ตุลาคม 2551 20:31 น. - comment id 908314
สายัณสวัสดิ์อีกรอบค่ะพี่จัน รอบที่เท่าไหร่จำมะด้ายแระพี่บอกว่าก่อนนอนกลัวไม่หลับ นั่งกระสับกระส่ายแน่น้องจ๋า หากไม่ได้บอมน้องคล้องวาจา ส่งบทมาอีกรอบแค่หกเอง น้องตื่นมาคราเปิดกลอนหน้านี้ เกือบจะซี้เลี้ยวหนอโดนข่มเหง
แต่พลังดอกหญ้าใจนักเลง ไม่ยำเกรงดุ่ยเดินดำเนินไป จะเอาไงเอากันแค่กลอนแปด พี่ยาแฝดพี่จันร่วมกลอนใส แล้วจะเอาเนื้อหามาจากใด ร่ายมนต์ให้เป็นกลอนผสานใจ แล้วจะร่ายอะไรดีแน่หว่า แล้วจะหาอะไรมาขับใส แล้วจะร้องทำนองชื่นฤทัย แล้วจะให้ใครฟังหากห่างกัน เอาอย่างนี้น้องมีเรื่องเล่าสู่ ให้รับรู้วันดีมีคล้ายฝัน น้องได้ย้ายพ่อได้ย้ายทั้งสองพลัน สุขสุดนั้นมากแท้เกินบรรยาย ทั้งอีกอย่างสิ้นเดือนน้องจะจบ ทำเรื่องครบอนุมัติไม่รอสาย มหาบัณฑิตแน่แท้แม้เหนื่อยกาย แต่ใจคลายเหนื่อยร้อนบรรเทามา...
มั่วไปเรื่อยอย่าว่ากานนนนนน
28 ตุลาคม 2551 20:35 น. - comment id 908315
สวัสดีค่ะคุณวิทย์ ศิริขอบคุณสำหรับหนึ่งกำลังใจและความเข้าใจที่มอบให้นะคะ
28 ตุลาคม 2551 20:38 น. - comment id 908317
สวัสดีค่ะคุณฉางน้อย
28 ตุลาคม 2551 21:02 น. - comment id 908327
พี่ยาอีกรอบ (ที่เท่าไหร่เลิกจำ..หึหึ)
29 ตุลาคม 2551 13:21 น. - comment id 908452
อะแฮ่มๆ คือว่า...เรียนท่านมิตรรักเพื่อนกลอนทุกท่านค่ะ เดี๋ยวจิตรำพันมานะคะ ไม่เบี้ยวแน่นอน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
