วันอาทิตย์ที่เฝ้ารอมาถึงแล้ว
คงไม่แคล้วได้พบประสบหน้า
อาจารย์สอนภาษาจีนพริ้มเพราตา
งามหนักหนาแสนน่ารักอยากรักจริง
เธอนั้นชื่ออาจารย์หวังของนิสิต
อยากใกล้ชิดเนื้อนวลเชิญชวนยิ่ง
ใส่แว่นแดงดูสดใสสมวัยจริง
อยากแอบอิงชิดใกล้ทุกเวลา
เธออายุยี่สิบสองมองแล้วหลง
ฉันนั้นคงหลงไหลในใบหน้า
จึงพร่ำเพ้อหาเธออยู่ทุกครา
อยากบอกว่าแอบหลงรักปักดวงใจ
นั่งนั่งเรียนก็เขียนแต่ชื่อหวัง
อยากรู้จังมีหวังสักครั้งไหม
ถ้าสิ้นหวังไม่แคล้วคงสิ้นใจ
ขอสมหวังอย่างตั้งไว้สุขใจจริง....สาธู้สมหวัง