ตะวันลาฟ้ากว้างไปในเย็นนี้
ก็ยังมีย้อนเยี่ยมกลับรับฟ้าใหม่
ไยก่นโศกเศร้าเหงาหงอยบ่อยร่ำไป
ลืมได้ไหมใยโศกโบกอำลา
ให้เสียงหรีดเรไรกล่อมไขขาน
ก้องกังวานหว่านล้อมใจไร้ห่วงหา
เติมรอยยิ้มอิ่มสุขทุกครั้งครา
ในแววตาอวลอายฉายไมตรี
ละคือจบสงบนิ่งทิ้งปล่อยวาง
เปิดช่องว่างกลางใจใส่แสงสี
ม่านสีดำคล้ำคาดพาดราตรี
ข้ามคืนนี้ผ่านพ้นเหงาลบเงาโศก.