จากดอกดิน...ถึงดอกหญ้า

เก็บดอกดินถิ่นทะเลเห่กล่อมขวัญ
มอบกำนัลแด่คนไกลใต้ขอบฟ้า
ข้ามเขาเขินเนินไศลไพรพนา
ฝากลมพาพลิ้วกลิ่นหอมน้อมโน้มใจ
เป็นดอกดินถิ่นใต้ใกล้ป่าเขา
มีม่านเงาเมฆบังรั้งสดใส
ฝ่าเพลงคลื่นครืนครางสาดซัดหาดใจ
ทรายไสววะวาววับงามจับตา
กลีบสีขาวพราวแซมแต้มม่วงอ่อน
สลับซ้อนซ่อนชมพูหรูสง่า
บางดอกแกมแซมนวลงามปนครามฟ้า
ล้อปรารถนาแหนหวงรักห่วงใย
หอมอายดินกลิ่นทะเลเห่ลมคลื่น
ซับฉ่ำชื่นรื่นอารมณ์ถมหวั่นไหว
ละอองรักถักโปรยปรายสู่ปลายใจ
ห่มสดใสให้ทุกคนบนลานดิน.

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

Salukphin 14 ก.พ. 2552 22:54 น. - ID 123229

801

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/123229 ที่มา: สืบเนื่องจากเก็บดอกหญ้า...มาฝากเพื่อน ของคุณอินสวน , Salukphin

comments powered by Disqus

อินสวน

15 กุมภาพันธ์ 2552 06:05 น. - comment id 951040

ถึงดอกดิน ถิ่นใต้ แม้ไกลห่าง
ใช่แตกจต่าง เจตนา คุณค่าเสนอ
เป็นสีสัน บันดาล จิตใจเธอ
สม่ำเสมอ เชื่อมั่น เป็นขวัญดิน

โลกกว้างใหญ่ คงไร้ ความอ่อนหวาน
แผ่นดินคง ร้าวราน ไปทั่วถิ่น
หากสิ้นไร้ ดอกหญ้า มาประทิน
คงสร่างสิ้น ไม่สดใส ในจินตนา