ขอบฟ้ากว้างแค่ไหนใช่ขวางกั้น
ที่เธอฉันไกลร้างเหมือนห่างเหิน
เพราะพันธะหน้าที่ไงใช่หมางเมิน
จำก้าวเดินตามทางฝันสรรค์สร้างคน
แม้ใจอยากปล่อยวางในบางครั้ง
แต่ความหวังแววตาซื่อยื้อสับสน
คอยเติมเชื้อเยื่อใจให้อดทน
คือเหตุผลที่คนไกลไม่ทักทาย
ใช่ร้างลืมลืมเลือนเหมือนคำกล่าว
มากเรื่องราวแจกแจงใช่แหนงหน่าย
อย่าตัดพ้อหนอสายใจไม่แคลนคลาย
ย้ำสุดท้ายจากใจยังไม่ลืม.
17 กุมภาพันธ์ 2552 06:36 น. - comment id 950839
คงงั้นมังคะคุณวิทย์ ศิริ

17 กุมภาพันธ์ 2552 06:35 น. - comment id 950951
หวัดดีตอนเช้าจ้าหมอพิม......อิอิ ...หนูนางฟ้าไม่กลัวเลยจ้าคุณหมอ...ก็หนูนางฟ้ามีเพื่อนเป็นคุณหมอที่ใจดีนี่คะ...

16 กุมภาพันธ์ 2552 20:13 น. - comment id 951728
ยังรักเธอรักมั่นจนวันนี้ ดวงฤดีไม่คลายไม่ถ่ายถอน ด้วยหัวใจที่ฝากไว้ไม่คลายคลอน รักงามงอนไม่เคยหน่ายอย่าได้กลัว หวัดดีค่ะ...

16 กุมภาพันธ์ 2552 20:21 น. - comment id 951733
ถ้าใจมั่นคง การแสดงก็มั่นคง คนเห็นก็มั่นใจในความมั่นคงนั้นคับ

17 กุมภาพันธ์ 2552 10:05 น. - comment id 951837
บางครั้งให้ความสำคัญกับความรู้สึกของอีกคนบ้างก็จะดีนะคะ ไม่ต้องรักกันเพิ่มขึ้น แค่อย่าให้ความใส่ใจลดลงค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

20 กุมภาพันธ์ 2552 17:58 น. - comment id 953459
ถูกต้องแล้วคับคุณsomebody
