ขวัญเอย...ขวัญมา

อินสวน

    ศรี.......วันนี้ฤกษ์ดีวิถีถ้อย
เจ้าลูกน้อยป่วยหนักรักษาหาย
รอดเลยล่วงห้วงวันอันตราย
ทั้งปู่ย่าตายายพร้อมเพรียงกัน
	   เย็บกระทงกาบกล้วยกั้นเก้าห้อง
เตรียมข้าวของเร็วรี่ขมีขมัน
อย่าให้พลาดพิธีกรรมสิ่งสำคัญ
ทั้งรูปปั้นธงทิวริ้วขาวแดง
	   สะเดาะเคราะห์โรคภัยให้ไกลห่าง
ตะวันจ้ากระจ่างจรัสแสง
ทั้งร่างกายจิตใจให้แข็งแรง
ให้กล้าแกร่งกว่าพญาเอราวัณ
	   อื่อฮึอือ......ขวัญเอ๋ยเจ้าขวัญชาย
ขวัญเจ้าหายร่อนเร่ห่างเหหัน
ไปเที่ยวท่องล่องไหลลืมคืนวัน
เจ้าจอมขวัญรับรู้กลับสู่เรือน
	    ร้ายไล่หนีดีเข้าอย่าเศร้าสร้อย
ฝ้ายเส้นน้อยผูกแขนแม้นเสมือน
แทนห่วงไยในรักคอยตักเตือน
อย่าแชเชือนเลือนหลงในดงแดน
	    ให้เติบใหญ่ได้เป็นเจ้านายคน
ให้มีทรัพย์มากล้นหลายหมื่นแสน
ให้โชคดีมีลาภไม่ขาดแคลน
สมมาดแม้นยศถาบารมี
	   สิ่งสุดท้ายขอให้คนสรรเสริญ
จงจำเริญเป็นหลักและศักดิ์ศรี
ขวัญเอ๋ย....ขวัญหายในวันนี้
คงไม่มี...ปู่ย่า...มาปลอบโยน
	    อื่อฮึอือ.....ขวัญข้าฯ กลับมาเถิด
อย่าเตลิดหนีไปจนไกลโพ้น
ขอเจ้าจงทำดี....อย่าเป็นโจร
อย่าถอนโค่นปล้นความดีออกจากใจ