หน้าส่วนตัว
ดั่งดวงหทัย...ในอุ่นแห่งอก...ได้กกได้กอด
แลรักตลอด...เฝ้าพรอดรำพัน...ถึงวันที่หมาย
เปลือกค่อยกะเทาะ...เลาะรอยแตกพ้น...จนเต็มรูปกาย
ไข่น้อยค่อยคลาย...กลายเป็นลูกนก...วิหคออกมา
ดวงตาปรือโปน...โอนเอนโยกคลอน...อยู่นอนในรัง
ส่งเสียงร้องดัง...ดั่งว่าจะบอก...ให้ออกไปหา
เหยื่อเพื่อดับหิว...กิ่วท้องร้องสั่ง...ประทังชีวา
บิดรมารดา...หาเหยื่อมาป้อน...อาทรทุกวัน
เวลาล่วงผ่าน...นานจนเจ้าโต...เริ่มโผบินเก่ง
ขยับปีกเกร็ง...เร่งแกร่งกว่าเดิม...เหมือนเติมความฝัน
พ่อแม่ฟูมฟัก...รักมอบชีวิต...อุทิศเพื่อวัน
ได้ร่อนบินพลัน...มั่นคงกายตน...เริ่มต้นชะตา
วิหคกับเรา...เค้าโครงเริ่มต้น...ฝึกฝนฟันฝ่า
ดั่งดวงแก้วตา...ค่าหวังเพียงมอง...เพื่อปองเปรียบหมาย
จงเป็นวิหค...อกพ่อแม่รัก...ลูกปักใจกาย
อุ้มชูจิตหมาย...ได้แกร่งพลันพ้น...สู่หนทางรอน
ปีกกล้าขาแข็ง...แกร่งกายกลับบิน...ลืมสิ้นทุกอย่าง
หลงลมค้นทาง...สร้างหวังรังรอ...ลืมพ่อแม่สอน
เราเกิดเป็นคน...ค้นหาความฝัน...ถึงวันต้องจร
อย่าลืมอุทร...ร่อนลาดั่งนก...วิหคมันเป็น
รักลูก...เยี่ยงนก....
แต่อย่าเป็นอย่าง...ลูกนก...
เมื่อปีกกล้าขาแข็ง...แล้วบินหายไปเลย...{^_^}
KIRATI 14 ก.ค. 2552 15:26 น. - ID 127644 
3485
8
0
14 กรกฎาคม 2552 15:31 น. - comment id 1014274
1
14 กรกฎาคม 2552 15:31 น. - comment id 1014275
2 ไม่ได้ที่1 ให้แล้วไป อิอิ
14 กรกฎาคม 2552 15:31 น. - comment id 1014276
อีกดีกว่า เก็บกดมาหลายบ้านแระ
14 กรกฎาคม 2552 15:33 น. - comment id 1014278
อืม....คนกับนกก็ต่างกันตรงนี้แหละจ้า เขาถึงเปรียบว่า ปีกกล้า ขาแข็ง แล้วนี่ เป็นงี้นี่เองเนาะ
14 กรกฎาคม 2552 15:45 น. - comment id 1014283
อย่างนี้ต้องฉลองป่ะ คู่แข่งมัวนอนดูละครอยู่ อีกคนก็แต่งกลอนอยู่ อิอิ
14 กรกฎาคม 2552 15:43 น. - comment id 1014295
ยอมรับ...ว่า...แอบลุ้นตัวโก่ง...ว่าใครจะมา...อิอินั้นดิ....จิงด้วย...ไมผมไม่เขียนชื่อกลอนว่า...ปีกกล้าขาแข็ง...เน๊าะ...
ขอบคุณจร้า....คุงเฌอ...
14 กรกฎาคม 2552 15:58 น. - comment id 1014305
ขอแวะมาดูนกหน่อย นกที่ว่าไม่มีหัวคิด เด๋ยวจับใส่ชิป ป้อนโปรแกรมให้บินกลับไปเยี่ยมพ่อแม่และถิ่นกำเนิด รอหน่อยคับ
14 กรกฎาคม 2552 16:20 น. - comment id 1014317
อ้อ..มานเป็นอย่างงี้....นี่เอง....คุงเฌอ.....
14 กรกฎาคม 2552 16:31 น. - comment id 1014323
อ้าวน้องเฌอ คนเดียวเลย อิ ว่าแต่แบบนี้เรียกกลอน หรือลูกบิด หรืออะไรคะท่านขอรับ เพราะดี แต่ไม่เคยอ่านแบบยาวๆค่ะ
14 กรกฎาคม 2552 16:56 น. - comment id 1014326
ปล.เลี้ยงนกหวีดสิท่านขอรับ ไม่หนีไปแน่ๆ เอิ๊กๆๆ
14 กรกฎาคม 2552 17:58 น. - comment id 1014351
เห็นวิหคนกเป็น..เช่นอุทาหรณ์ ยามเมื่อตอนที่แบเบาะเพาะปีกกล้า พอเติบใหญ่ได้เถลิงลมสมอุรา มุ่งแต่หน้า..ไม่เหลียวหลังลืมรังนอน..อิอิ ...แบบว่า..ท่านเขียนได้อารมณ์จริง ๆ อ่านแล้วอยากร่วมแจมทันที
14 กรกฎาคม 2552 18:05 น. - comment id 1014354
ควรเอาเยี่ยงอย่างนก ฝูงวิหคโผบินว่อน เอื้ออุ่นกรุ่นกายให้อาทร เฝ้าสั่งสอนก่อนกล้าบินฝ่าลม ฝ่าห้วงห่มแห่งเมฆาฟ้ากว้างไกล มาอ่านบทกวีให้คติเตือนใจ ครับ
14 กรกฎาคม 2552 20:53 น. - comment id 1014418
หลงรักคนชื่อ นก หรือป่าวจ๊ะ อิอิ เอ้ย หวานใจเฌอมาลย์ อิ่มแชมป์เพลินมั้ยยะ แกล้งแพ้มั่ง เด่วไม่หนุก หุหุ
14 กรกฎาคม 2552 23:31 น. - comment id 1014506
ธรรมชาติ ของชีวิตใหม่ที่ได้ลืมตา มองโลก ธรรมชาติของความรัก ของผู้ให้กำเนิด ย่อมรักลูกนะคะ ให้ข้อคิดดีค่ะ
15 กรกฎาคม 2552 06:32 น. - comment id 1014533
เป็นอะไรที่ให้ข้อคิด เรื่อง ความกตัญญูรุ้คุณ พ่อและแม่ และทุกๆคน "อันบุคคลใดรู้ตอบแทนผู้มีพระคุณ บุคคลผู้นั้นแลได้ชื่อว่า บัณฑิตจักก้าวสู่ความเจริญ"
15 กรกฎาคม 2552 08:46 น. - comment id 1014557
บินไปไหนก็ไม่เคยลืมรังนะคะ
15 กรกฎาคม 2552 09:20 น. - comment id 1014584
ดีจร้า...คุณแบม อืม....ผมก็ม่ายรู้เหมือนกัน...กลอน12พยางค์...เขาเรียกว่า???....... ปล.นกหวีด....เลี้ยงไว้แล้ว...ตัวนึง....
ขอบคุณคับ...คุณท่าน...ลมแปรฯ... แบบว่า...แบบนั้น...มีเยอะเลย...ขอรับ...
15 กรกฎาคม 2552 13:24 น. - comment id 1014730
รักลูก...เยี่ยงนก.... แต่อย่าเป็นอย่าง...ลูกนก... เมื่อปีกกล้าขาแข็ง...แล้วบินหายไปเลย. """"""""""""""""""""" คมมากค่ะ..
15 กรกฎาคม 2552 15:42 น. - comment id 1014776
ขอบคุณขอรับ...ครูพิม... ครูพิมเอาไปสอนเด็กๆด้วยนะขอรับ.......
15 กรกฎาคม 2552 20:02 น. - comment id 1014929
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เป็นลูกนกก็ต้องใช้ชีวิต แบบลูกนก เพื่ออยู่ให้รอดในวันที่ไม่มีแม่และพ่อนก แต่ถ้านานๆลุกนกกลับรังมา เยี่ยมพ่อแม่นก พร้อมมงกุฏแห่งความสำเร็จอันสวยงาม พ่อนกและแม่นกก็ไม่โกรธลุกนกหรอกค่ะ คุณกีรติเป็นข้าราชการหรือคะ ถึงต้องไปราชการ รักษาและดูแลตัวเองด้วยนะคะ ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจค่ะ
15 กรกฎาคม 2552 21:46 น. - comment id 1015001
ลึกซึ้งในเนื้อความ มากมายในความหมายจริงๆค่ะ
16 กรกฎาคม 2552 08:22 น. - comment id 1015096
ขอบคุณขอรับ...คุณ ท... อย่างที่คุณ ท เขียนมาน่ะ...เรียกว่า....ลูกนกไม่ได้แล้ว....เพราะไม่เข้าข่าย.... ส่วนที่เข้าข่าย....ผมหมายคลุม จำพวก...ลาแล้วลาลับ...นะขอรับ...
16 กรกฎาคม 2552 12:07 น. - comment id 1015228
เคยได้ยินคำกล่าวนี้มาแต่นานแล้ว ให้เอาเยี่ยงนกกา ตื่นแต่เช้าเฃียวล่ะ แต่ไม่ให้เอาอย่างกา เพราะชอบลักเค้ากิน อิอิ
16 กรกฎาคม 2552 15:38 น. - comment id 1015301
น่าน...คุงครูทราย....เปลี่ยนคอนเซป...ผม...ชะแว้วววววว.....ขอบคุณนะจ๊ะ...คุงครู...ทราย....
16 กรกฎาคม 2552 16:00 น. - comment id 1015311
ใข่ครับ... พอบินได้ก็หายไปเลย อย่างนี้ไม่ดีครับ แต่เอ...ถ้าลูกนกกลับมาไม่ได้ เพราะถูกนายพรานจับไปล่ะครับ แหะๆ
17 กรกฎาคม 2552 07:01 น. - comment id 1015581
หวัดดีขอรับ...คุณ เอื้องคำ เวงกรรมๆ....อย่างงี้...ก็ต้องให้อำภัย...กันแหละขอรับ....เหตุสุดวิสัย....มิได้ตั้งใจทิ้งพ่อนกแม่นก... สงสารลูกนก...อีกต่างหาก....
ขอบคุณนะ...ขอรับ...คุณท่าน...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
