ณ ท่ามกลางขุนเขาและไอหมอก สายลมหอบความเย็นเช่นวสันต์ หอมพฤกษามาพร้อมแสงตะวัน ประดุจดังแดนดินถิ่นเทวัญ มวลหมู่ไม้ไหวลู่สู้พายุ เปรียบประดุจท้าทายไม่ใหวหวั่น ทั้งกิ่งก้านท้านลมรวมพลัง ใบไม่พลัดพัดร่วงควงสู่ดิน สายหมอกลอยละลิ่วปลิ่วผ่านหน้า หนาวอุราพาใจให้ถวิล ยืนกอดอกมองฟ้าอย่างชาชิน ณ แดนดินถิ่นนี้มีเพียงเรา ณ ท่ามกลางขุนเขาและไอหมอก ธรรมชาติได้มอบความสุขสันต์ แม้ยามนี้ไม่มีแสงตะวัน ในใจฉันนั้นมีแสงแห่งธรรม
ลุงเอง 15 ก.ค. 2552 22:00 น. - ID 127676 
890
10
0
15 กรกฎาคม 2552 22:14 น. - comment id 1015021
สวัสดีครับ ขอบคุณในความเอื้อเฟื้อผมมาก ในงานนี้ กลอนท่านเดี๋ยวนี้รุดหน้าไปได้รวดเร็ว มาก ดีกว่าทุกๆครั้งที่นำมาลงไว้นะครับ เพียงผมขอ เสริมคือ ณ ท่ามกลางขุนเขาและไอหมอก สายลมหอบความเย็นเช่นวสันต์ หอมพฤกษามาพร้อมแสงตะวัน ประดุจดังแดนดินถิ่นเทวัญ มวลหมู่ไม้ไหวลู่สู้พายุ เปรียบประดุจท้าทายไม่ใหวหวั่น ทั้งกิ่งก้านท้านลมรวมพลัง ใบไม่พลัดพัดร่วงควงสู่ดิน บทแรกกลอนส่งคือคำสุดท้ายในวรรคสี่ นั้นไม่ควรออกเสียงทำนองเดียวกับคำสุดท้าย วรรคสองและวรรค ครับ เพราะจำทำให้ บทต่อไป จะรับในทำนองเดียวกันจะซ้ำๆกันครับ ควรหา อักษรอื่นในทำนองอื่นมารับนะครับ และอีกที่ผิด คือ บทสอง วรรคสองกับวรรคสามนั้นไม่สัมผัส กันครับ วรรคกลอนรับจากกลอนส่งบทแรก แต่กลอนรองนั้นต้องสัมผัสกับกลอนรับด้วย และวรรคสุดท้ายคำที่สามนั้นก็ไม่รับกับกลอน รอง นอกนั้นดีแล้วทั้งทำนองและความอ่อนไหว ผสมผสานกันดีครับ รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
15 กรกฎาคม 2552 22:25 น. - comment id 1015029
สวัสครับอาจารย์ ขอบคุณมากครับ มีโอกาสคงได้ร่วมเดินทางด้วยกันอีกนะครับอาจารย์ รักษาสุขด้วย
16 กรกฎาคม 2552 10:02 น. - comment id 1015137
เพิ่งรู้ความจริงจากน้องต้า ว่าเป็นหลวงลุงแทน ที่ผ่านมาหากหลานล่วงเกินหรือเล่นด้วยมากไป โปรดอภัยด้วยเจ้าค่ะ อิในท่ามกลางสายลมและแสงแดด ความร้อนแผดเผากายให้หวั่นไหว เพียงแค่น้ำหยดเล็กหล่นกลางใจ พลันสว่างไสวชุ่มชื่นระรื่นทรวง เมื่อมองเห็นกระจ่างละทางโลก ใจที่โยกหยุดนิ่งดิ่งแดนสรวง ละเลิกลดทุกอย่างวางทั้งปวง เข้าสู้ห้วงประดับรับฟังธรรม
16 กรกฎาคม 2552 11:01 น. - comment id 1015174
สวัสดีค่ะ คุณหลวงลุงก่อนหน้านี้ต้องขออภัยด้วยนะคะ หากมีทำหรือพูดอะไรไม่ควรไป อยากบอกว่า ธรรมะอยู่ที่ใด ที่นั่นย่อมสว่างไปด้วยธรรมค่ะ
16 กรกฎาคม 2552 11:29 น. - comment id 1015189
สวัสดีค่ะ คุณลุง เห็นภาพแล้ว สนุกจังเลย ลืมแก่ไปเลยสิ อิ อิ คุณลุงยังแข็งแรงอยู่นี่เนอะ
16 กรกฎาคม 2552 11:43 น. - comment id 1015206
ณ ท่ามกลางขุนเขาลำเนากว้าง ไม่อ้างว้างเดียวดายใจสุขขี ธรรมชาติรอบข้างสร้างฤดี ให้เรานี้เพลิดเพลินเจริญใจ
16 กรกฎาคม 2552 16:49 น. - comment id 1015340
มีแสงแห่งธรรมก็ไม่หลงทางแล้วครับ งั้นกระผมขออาศัยไปด้วยคนนะครับ
16 กรกฎาคม 2552 16:57 น. - comment id 1015348
...
16 กรกฎาคม 2552 22:23 น. - comment id 1015486
ที่ผ่านมาก็ไม่อะไรที่ผิดพลั้งเนาะ หลวงลุงก็ยังเป็นลุงแทนของหลานในบ้านกลอนน ี้เช่นเดิม
16 กรกฎาคม 2552 22:26 น. - comment id 1015488
16 กรกฎาคม 2552 22:28 น. - comment id 1015490
16 กรกฎาคม 2552 22:30 น. - comment id 1015491
16 กรกฎาคม 2552 22:32 น. - comment id 1015492
16 กรกฎาคม 2552 22:35 น. - comment id 1015495
16 กรกฎาคม 2552 22:39 น. - comment id 1015498
16 กรกฎาคม 2552 23:33 น. - comment id 1015539
แสงแห่งธรรมนำทางธรรมชาติ เห็นดื่นดาษขาดเกินเพลินชีวิต ท่ามกลางขุนรุนเขาเนาแนบจิต แนวความคิดติดซึ้งถึงพระธรรม
16 กรกฎาคม 2552 23:42 น. - comment id 1015549
17 กรกฎาคม 2552 10:19 น. - comment id 1015623
สวัสดีขอรับ...ลุงท่าน...รักษาสุขภาพ นะคร้าบบบ....
18 กรกฎาคม 2552 00:23 น. - comment id 1015957
ฮัดดดดดดดดดด เช่ยยยยยยยยยย ... มีคนบ่นถึงในระยะเผาขนอ่ะ
18 กรกฎาคม 2552 19:01 น. - comment id 1016154
ใครหนอบ่นถึงลุงแทนระยะเผาขน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
