นั่งฟังเสียงสายฝนหล่นจากฟ้า จิตหวนมาพาให้ใจสั่นไหว เราทำโทษเด็กเทคนิคเกินไป หรือสมควรที่ได้กับหตุการณ์ เด็กเริ่มโตแต่ตัวใจกระด้าง ทุกคำกล่าวเป็นพาลวาจาขาน ชอบแหกกฎทำตัวอัธพาล ดัดสันดานลงโทษใช่โกธา เด็กบอกว่าเคยผ่านมาทุกค่าย สบายสบายหาได้พาใจหาย ค่ายทหารผ่านมาก็มากมาย ยี่สิบรายจากเด็กร้อยเจ็ดคน ลุงจัดให้ตามที่มีจิตรับ ฝนฟ้ากับเป็นใจพรั้งสายหล่น สายฟ้าแลปแปลบปลาบทั่วสกล สั่งทุกคนลองของตามต้องการ ยี่สิบรายคลานตามกฃางสายฝน ลุงอีกคนไม่หลบซบหนีหาย เอ็งเป็นหวัดข้าก็หนักใช่สบาย อยู่ท่ามกลางเม็ดฝนทนเอาเอง สั่งให้กลิ้งอย่านิ่งหลายตลบ สั่งจนร้อยรอบร้องเอ๋งเอ๋ง แล้วให้คลานขอโทษเสียงตะเบง ตามกฎเกณฑ์ร้อยรอบใช่สะใจ มีสามรายนอนนิ่งคล้ายสลบ ลุงเมินสบสายตาใจหวั่นไหว ที่เหลืออยู่คลานต่อย่าช้าใย ทั้งที่ใจลุงนั้นให้สั่นคลอน เด็กที่เหลือวิ่งมากราบเท้าขอ ให้ลุงพอในโทษเพื่อสั่งสอน เด้ดที่มาคลานด้วยอย่างพรั่งพร้อม ลุงสะท้อนทหัยไม่อ่อนยอม เวลาผ่านนานเนินเกินวิสัย ฝนหลั่งใหลฟ้าลั่นสนั่นขร บางคนหมอบร้องลั่นดังสะท้อน บ้างคนนอนหมดแรงแกล้งเมินตา ทั้งคุรครูอาจารย์ไม่อาจนิ่ง ทุกคนวิ่งมาร่วมช่วยเสริมค่า ความเป็นห่วงความรักในศิษย์ยา ดุจบิดามารดาในอุทร ในทุกคนกลับมาศาลาใหญ่ เสื้อที่ใส่เปียกชุ่มหทัยถอน มองภาพเด็กด้วยใจห่วงอาทร แต่จำยอมปั่นหน้าดั่งยักษ์มาร ทั้งยี่สิบปลุกมาให้สำนึก ให้รู้สึกกราบเท้าอาจารย์กล่าว ในห่วงใยต่อศิษย์จิตปวดร้าว ต่อด้วยกราบเพื่อนอย่าเชือนแช ให้สำนึกความผิดที่คิดก่อ เพื่อมาก่อดีไม่มีแผล ให้สำสึกบุญคุณครูดุจแม่ อีกเพื่อนแท้น้อมรับกับลงฑัณ หลังปิดค่ายได้เด็กมีสติ ทำทุกอย่างมีความคิดสร้างสรร ให้รู้จักผิดชอบใช่โกรธกัน ลุงแทนนั้นเจ็บลึกแต่สุขใจ
ลุงเอง 23 ก.ค. 2552 10:37 น. - ID 127853 
643
14
0
23 กรกฎาคม 2552 10:41 น. - comment id 1018061
ไม่ผิดหรอกค่ะคุณลุง ลุงสบายใจได้ค่ะ แวะมาทักทายคุณลุงค่ะ
23 กรกฎาคม 2552 10:54 น. - comment id 1018073
สวัสดีใจปลายทาง
23 กรกฎาคม 2552 10:55 น. - comment id 1018074
ไม่ผิด .. แต่ โคตรรรรรรรรรรรรร ดุ
23 กรกฎาคม 2552 11:00 น. - comment id 1018079
23 กรกฎาคม 2552 11:11 น. - comment id 1018083
กราบคือต่ำติดตีนเท้าปีนหัว กราบใช่ชั่วกราบศรัทธากล้ากรานกราบ กราบเพื่อนพ้องน้องพี่ดั่งใจพังพาบ กราบที่หยาบช้าทำด้วยจำนน
23 กรกฎาคม 2552 11:14 น. - comment id 1018084
23 กรกฎาคม 2552 11:16 น. - comment id 1018085
23 กรกฎาคม 2552 12:46 น. - comment id 1018110
กระทิจะเป็นกระทิดีต้องผ่านการเคี่ยวคั้นครับลุงแทน หรือ กระท้อนหากจักทานให้อร่อยต้องทุบให้น่วมครับอิอิ แต่อย่ามาทุบผมนะครับอิอิ
23 กรกฎาคม 2552 14:08 น. - comment id 1018131
สวัสดีค่ะคุณลุงแทนการฝึกคนก็ยากแบบนี้แหล่ะค่ะ ต้องใจแข็งจริงๆ แต่ก็คุ้มกับผลที่ได้มานะคะ
23 กรกฎาคม 2552 14:31 น. - comment id 1018143
เห็นชอบตามคุณอิมค่ะ
23 กรกฎาคม 2552 14:58 น. - comment id 1018177
สวัสดีขอรับ...ลุงแทน วันนี้...ลุงท่านเขียนยาววววว.... แสดงว่า...ความในใจตามที่กล่าว...ต้องมีผลมากพอสมควร... ผมได้อ่านแล้ว....ชิวๆ...ขอรับ... ตอนฝึกฯ...มากกว่านี้เยอะ...นานกว่ามาก... ร่างกายคนหนุ่ม....รับได้...ขอรับ...อย่าวิตก... ยิ่งด้วย...เจตนา แห่งความหวังดี...ด้วยแล้ว... ต้องส่งผล...ที่ดี...ไม่มากก็น้อย... สุขภาพ...ลุงท่าน...เป็นยังไงบ้างครับ.... รักษาสุขภาพ...มากหน่อยนะครับ... วันหลัง...สั่งในร่ม....รึไม่ก็ถือร่มสั่ง...จะดีกว่านะ...ขอรับ...ลุงท่าน....
23 กรกฎาคม 2552 17:50 น. - comment id 1018257
ขอบใจมากที่มาเยี่ยมลุงแทน
23 กรกฎาคม 2552 17:51 น. - comment id 1018259
23 กรกฎาคม 2552 17:53 น. - comment id 1018260
23 กรกฎาคม 2552 17:58 น. - comment id 1018265
ส่วนตัวลุงแทนเป้นภูมิพ้อยู่แล้ว มาตากฝนอีกก็เลยค่อยข้างแย่ เพียงใจเท่านั้นที่สั่งให้ยืนหยัด แบบไม่รู้จักสังขารตัวเองเนาะ
23 กรกฎาคม 2552 21:29 น. - comment id 1018338
หลานรักกลับมารายงานตัวกับลุงแทนแล้วจ้า หุๆ คิดถึงลุงจังเลย อิอิ ไม่ผิดหรอกค่ะ แต่ถ้าเอิงไปเนี่ย ลุงแทนจะดุขนาดนี้มั้ยคะเนี่ย แบบนี้เอิงไม่กล้าไปเข้าค่ายลุงแทนแน่ๆเลย เหอๆ สบายดีมั้ยคะ สุขภาพเอิงเริ่มดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เป็นห่วงค่ะ ^__^
23 กรกฎาคม 2552 22:37 น. - comment id 1018363
24 กรกฎาคม 2552 05:38 น. - comment id 1018422
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล กับความรู้สึก ของคน ที่เหมือนพ่อและแม่ ที่ต้องสั่งสอนลูกให้มีจิตสำนึก คุณลุงจะว่าผิด ผมว่าไม่ผิดหรอกครับ หากการทำนั้น ทำให้เด็กเข้าใจ วิถีชีวิตของคำว่าลูกผู้ชาย คือการขอโทษ คือการให้อภัย เป็นลูกผู้ชายแท้จริงต้องอดทน มีมานะความมุ่งมั่น ละทิฏฐิที่มีในจิตใจ ผมเคยทำผิดครั้งหนึ่ง แต่เป็นความผิดที่ผมไม่ได้ทำเอง แต่ผมไม่ได้ห้ามน้องๆ อาจารย์ถามว่า เธอจะเลือกเอาอันไหน ระหว่าง โดนตี 10 ที กับตักส้วม รดต้นไม้ เกือบ 200 ต้น ตอนนั้นผมก็พูดอะไรไม่ออก หนึ่งในความรู้สึกนั้น ผมยอมรับว่าผมผิด อีกความรู้สึกหนึ่ง ผมกลับคิดว่า เวลาที่คนอื่นทำผิด โดยที่ผมไม่ได้ทำ ทำไมผมต้องผิดตลอด ผมเลยบอกว่า ผมขอทั้งสองอย่าง แน่ละครับ คนอวดดีสมควรได้รับการสั่งสอน ผมเลยได้สิทธิ์นั้นทันที คืนนั้นผมนอนไม่หลับทั้งคืน น้อยใจอาจารย์มาก แต่ผมก็ไม่ได้ร้องไห้หรอกนะครับ เพียงแต่ว่า ทุกครั้งที่ผิดทำไมผมต้องผิดตาม คือเหตุการณ์บางอย่าง เราเป็นรุ่นพี่ก็จริง แต่โดยภาพรวมหลายครั้งที่เราบอกพวกเขาแล้วไม่ทำตาม จะให้ผมไปด่า ไปว่า ผมก็ทำไม่ได้ อาจารย์ก็ไม่เคยถามว่า ต้นสายปลายเหตุคือ อะไร มองตรงที่ว่า ไม่บอกน้องๆ ทำในสิ่งที่ถูกต้อง ผมนอนไม่หลับ และป่วยใจอยู่หลายวัน ผมไม่ได้ป่วยเพราะอะไรหรอกนะครับ เพราะคำพูดที่รุนแรงมันบาดจิตใจผมเหลือเกิน ผมชอบเก็บคำพูด ของแต่ละคนมาในตัวเอง....บางทีก้คิดมากเกินไป ถ้าหาก ผมทำผิดอย่างเด็กๆ พวกนั้น แล้วครูให้ขอโทษซึ่งกันและกัน และกราบขอโทษครู อย่างนั้นผมจะดีใจกว่า ทีต้องเห็นว่า ผมต้องผิดเสมอ
24 กรกฎาคม 2552 18:34 น. - comment id 1018580
24 กรกฎาคม 2552 20:39 น. - comment id 1018659
หากคุณลุงผิด แล้วใครจะถูกละคะ ไม่มีๆๆ ไม่ผิดหรอกค่ะ เคี่ยวเข็ญ ฝึกให้เขาได้แข็งแกร่งค่ะ รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ
24 กรกฎาคม 2552 21:13 น. - comment id 1018692
24 กรกฎาคม 2552 23:02 น. - comment id 1018766
แวะมาอ่านก่อนนอนค่ะ...
11 ตุลาคม 2552 19:21 น. - comment id 1050293
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
