3/104 อยาก..บอกว่ารัก (ว่าด้วยกลอักษรสังวาส)

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

วันนี้ ขออาภัย แต่งได้แค่ 4 บท เอาไว้ต่อวันหลัง เพราะมีเวลาจริงๆ ครับ
และที่สำคัญ กลอนกลบท สะบัดสะบิ้ง ผมจะเอาไว้แก้ วันหลัง เพราะใช้คอมฯ เพื่อนนี่แหละ...ทำให้ล่าช้า   ขอรับคำติชม อีกเช่นเคย  อย่ากลัวจะเสียหน้า เพราะหน้า คงที่ ไม่มีเสีย  555+ เย้าเล่นครับ  เชิญวิจารณ์ได้ครับ เพื่อการปรับปรุง แก้ไข และพัฒนาให้ดีกว่าเดิม....(ถ้าทำได้ อิอิ)
*ในใจนี้มีน้องปองจิตคิด
เคยเชยชิดชอบพออ้อล้ออ้อต่อ
กาลนานวันผ่านพ้นหม่นก็รอ
ยังหวังคลอเคลียเคล้าเหงาวันวัน
*กายหายน้องหมองครวญอกรวนป่วน
สุดสุดหวนรำลึกนึกหวั่นฝัน
เหตุเภทใดไกลแล้วแห้วทันควัน
เสีงเยี่ยงสั่นครั่นคร้ามหนามชีวี
*ตอนก่อนเคยเผยคำพร่ำพลอดกอด
แอบแนบสอดกายกานดาอย่ารี้หนี
น้องป้องปัดมือหยอกบอกกี่ที
เตือนเหมือนพี่กอดรั้งครั้งท้ายวาย
*โอ้โซเซซัดซึมอกครึ้มหวั่นหวั่น
ฝนหล่นหลั่นซัดทอดกอดกายหมาย
เมื่อเหลือคำรำลึกตรึกกรายกราย
เพ็งเล็งสายฝนร่วงห้วงใจไหว
*มีกี่ล้านคำอ้างทางปลายสาย
รวมความหมายรักแท้แค่ไหนไหน
ฝืนกลืนกล้ำจำความรวมในใจ
มอบตอบให้สุดรักภักดิ์พลีมี
*ฝนหล่นลาคราหนาวร้าวเพิ่มเติม
แรงแกร่งเหิมหุบยุบหนีศรี
ห่อนกร่อนกัดอารมณ์จมกี่ปี
คำคำนี้ซ่อนราวห้วงหาวดารา
*ร้อยถ้อยพจน์บทคำจำแนกแปลก
พรั่นหวั่นแทรกนับกัลป์ผันมาหา
ยังหวังเรียงเคียงถ้อยร้อยวาจา
บอกออกว่า...เอ่อ เหรอ ...เธอใช่ใหม?
*โอ้โห เราบอกรักสักคราหนา
กลัวกลัวกล้าหน้าชาว่าไม่ไหว
บอกออกยากรักผุดสุดในใจ
รอต่อไปอีกแล้วแห้วเดิมเดิม
ตัวอย่างกลอนเพราะๆ ของรุ่นพี่ ที่นำเป็นตัวอย่าง มีดังนี้........
คราอรุณ  กลบทอักษรสังวาส  โดยจอมปราชญ์แดนอาคเนย์
สุมทุมไม้ไหวเอนสะบัดพัด
ลู่ถูตวัดหลายระลอกดอกไม้ไหว
ลมพรมพลิ้วลิ่วระเรื่อยเอื่อยไล้ใบ
โบกโมกไพรไกวร่วงล่วงธารา
พี่นี้ยืนกลางนทีที่ปลายสาย
รื่นชื่นกายสายกระแสแลสาขา
ปลามาว่ายหมายกระแซะแทะบาทา
ยวนชวนว่ามามุดน้ำสำราญกานต์
แสงแดงอ่อนตอนอรุณอุ่นกลางร่าง
หมอกลอกจางวางแนวไกลในม่านสถาน
เหลือเนื้อน้ำที่ค้างเติ่งเริงลานบาน
ปลุกสนุกสนานแห่งอรุณอุ่นชีวี
ผ่านกาลมาทิวาขื่นฝืนเหงาเศร้า
ในใจเนาว์เศร้าวางวายกายพลีหนี
จิตคิดไปช่างไร้เกษมเปรมปรีดี
ธารานี้ช่วยพัดใจไกลขมตรม
...แบบว่า
/////////////////////////////////////////////////
เนรคุณ(กลบทอักษรสังวาส   โอเลี้ยง
เผลอเหม่อคิดสงสารรุ่มใจไหว
ข่าวคราวพาหมองไหม้จนจิตคิด
ใคร่ไถ่ถามคนชั่วสักนิดนิด
แค่แม่เผลอผิดบ้างไยนั่งชัง
เราเล่าหรือ?ไม่มีทุกข์-แก่-แย่
เรืองเรื่องเก่งไร้แพ้ได้ดังหวัง
คิดชิดชมสมดังไร้พลั้งยั้ง
ลองตรองก่อนชิงชังถึงมาดา
แม่แก่แล้วหลงลืมลูกก่นบ่น
จิตคิดผลักไสพ้นพล่ามด่าว่า
ใจไร้ห่วงแม่หมองคำวาจา
กราดสาดคำปวดปร่าหน้าเฉยเมย
กาลผ่านไปลูกเลวเลิกกลัวชั่ว
บาปนาบหัวทิ้งแม่ละเลยเฉย
หวังฝังแม่ทั้งเป็นสุดเอ่ยเปรย
ลูกถูกชั่วถมเกยกร่ำก้าวร้าว
แค่แม่แก่อ่อนแอทิ้งขว้างห่าง
ถูกลูกด่าถากถางก่นป่าวป่าว
ถ้าคราตนต้องแก่คิดคร่าวคราว
คนล้นบาปคงร้าวลุกลนวน...
////////////////////////////////////////
และจากเวปอื่นๆ 
http://noknoi.com/pamoo/board/board.php?group=Pamoo&id=3924
ไหว้ครู "กลบทอักษรสังวาส"
บุญคุณครู          ดูล้น       คนต่างอ้าง  
คือสื่อสร้าง        ทางเสริม  เพิ่มภาษา  
เปรียบเทียบทอง ของดี      มีราคา  
รักหนักหนา       ว่าอยู่      ครูมีดี  
ช่วยด้วยนะ        สะอาด    มาดผู้รู้  
เรียงเคียงคู่       อยู่ข้าง     ทางฟรีถี่  
จึงซึ้งจิต          ศิษย์ยอม   พร้อมชีวี  
บุญคุณนี้          ที่ทราบ    กราบในใจ  
(เขียนซ้ำคำคู่แรก-คู่หลัง)                           
ผู้เขียน : นายตุ้ม คลองสามวา 
๑๘ ส.ค. ๒๕๕๒, ๑๖.๒๓ น. 
////////////////////////////////
บุญคุณมี ที่เห็น เน้นจะจะ 
ไม่ได้ละ ปละปล่อย คอยใจใส่ 
ทั้งสั่งสอน ย้อนย้ำ จำได้ไว 
ครูผู้ให้ ไม่หวง ห่วงจริงจริง 
ครูดูแล แก้ไข ให้หัดคัด 
เพียรเวียนจัด ถัดไป ไม่ชิงนิ่ง 
สงสารนัก  ปักใจ ไม่ติงคิง 
ยังหวังอิง  พึงพัก หลักลำนำ
ผู้เขียน : สุกรวดี 
๑๘ ส.ค. ๒๕๕๒, ๑๗.๐๖ น
////////////////////////////////
๐๐วางทางไว้ให้เห็นเป็นแบบแนบ 
    ยิ่งอิงแอบแบบอยู่รู้ทีที่ 
    ลำนำกลวนเวียนเขียนดี๊ดี 
    ตามความนี้ชี้ยลบนความงาม 
๐๐ถึงซึ่งทางวางไว้ให้เวียนเขียน 
    จำร่ำเรียนเพียนต่อข้อยามถาม 
    ผู้ครูคิดชิดไว้ให้ตามความ 
    ผู้อยู่หามลามรุกบุกหามา..... 
ผู้เขียน : --ครางแครง-- 
๑๘ ส.ค. ๒๕๕๒, ๒๒.๑๐ น
////////////////////////////////
ลองมองดูเรียงประดับจับจิตคิด 
ความงามพิศผ่องแผ้วเพลงคำพร่ำ 
บนกลกลอนกลมกลึงจึงฉ่ำล้ำ 
เพียรเรียนร่ำร้อยร่างวางเรียงเคียง 
จัดคัดคมข้อครวญนวลอ้อยสร้อย 
เถิดเพลิดพร้อยพราวพรมคมเพียงเสียง 
ครบอบอวลหลายอีกหลีกเลี่ยงเอียง 
สุขทุกกลอนกล่อมเกลี้ยง..โอ้สกาวคราว 
ผู้เขียน : คอนพูทน 
๑๙ ส.ค. ๒๕๕๒, ๑๑.๐๒ 
///////////////////////////////////////
ถ้อยร้อยเรียงเพียงระดับซับนุ่มชุ่ม 
ลองตรองกลุ่มลุ่มกานท์หวานราวสาว 
แรกแตกเนื้อนางสะอางพ่างวาวพราว 
นึกตรึกตรองลองน้าวมาชะแง้แล 
เค้นเน้นข้อช่อขานอันคมสม 
ดุจจุดปมประกายฉายแพร่แผ่ 
ลำนำรสบทร้อยคอยกระแสแด 
เปลี่ยนเวียนแปรแห่ทาบอาบอาณา 
................................................. 
 
ผู้เขียน : ดาวระดา 
๑๙ ส.ค. ๒๕๕๒, ๑๓.๓๒ น
////////////////////////////////////////
รักนักคำ พร่ำบ่น ด้นถ้อยร้อย 
จำสำออย ลอยชาย หน่ายหน้าหนา 
กลุ้มกุมหัว ตัวห่าง ร้างวาจา 
จ้องมองตา มาอ่าน หวานคล้องจอง 
.ซึ้งถึงนะ จะบอก ออกเจ้าเย้า 
นุชสุดเศร้า เฉาอยู่ ดูน้องหมอง 
คืนชื่นมื่น รื่นไหล ใจปองดอง 
เพี่ยงเมียงมอง ย่องแย่ง แล้งจินต์ริน.. 
(เงงงงง) 
ผู้เขียน : ภัทราจิตร 
๑๙ ส.ค. ๒๕๕๒, ๑๕.๐๓ น
////////////////////////////////
อ่านงานผู้ครูกวีที่ลือชื่อ 
รับนับถือคือท่านจารรินศิลป์ 
แบบแยบยลค้นพบจบสิ้นจินต์ 
ถ้าฟ้าดินยินได้ในงานกานท์ 
จะประทับจับใจได้รสพจน์ 
คราปรากฏจดจำตำนานหวาน 
รื่นขื่นรักชักนำสำราญมาน 
ผู้รู้ท่านสานคำตำรามา 
ผู้เขียน : ดาว อาขาไนย 
๑๙ ส.ค. ๒๕๕๒, ๑๗.๐๗ น.
ลองมองดูดูใหม่ให้ชัดชัด  
คำจำกัดจัดวางทางภาษา 
คล้องสองคำนำหนุนคุ้นหน้าตา  
หินชิ้นงามตามมาหาไว้ใช้  
ดูคู่คำนำหน้าพาหมดจด 
ทดพจน์คล้องจองคู่อยู่ใช่ไหม 
จำคำครูดูแแบบแนบในใจ 
ครูผู้ให้ไม่เน้นเว้นระยะ 
..................................... 
มัวงุ่มง่าม ถูกตัดหน้าไปแล่ว 
ต้องแก้บทแรก--อีกรอบ 
ผู้เขียน : สุกรวดี 
๑๙ ส.ค. ๒๕๕๒, ๑๗.๑๐ น.
/////////////////////////////
คำย้ำชมสมควรทวนคิดนิด 
ครูผู้ศิษย์คิดจำคำกะจะ 
ครูผู้สอนซ้อนซ้ำจำนะจ๊ะ 
แนบแบบปะกะให้ได้ลองมอง 
วันนั้นท่านผ่านทางวางเติมเพิ่ม 
เรียงเคียงเสริมเติมคำย้ำมองจ้อง 
บุญคุณนี้มีอยู่คู่คล้องจอง 
ทุกข์สุขต้องข้องเกี่ยวเทียววนปน 
ผู้เขียน : สุกรวดี-กราบท่านหยาดกวี 
๒๐ ส.ค. ๒๕๕๒, ๑๖.๔๓ น.
/////////////////////////////////////
คำอธิบาย  จากพี่หมอ วฤกษ์
กลบท อักษรสังวาส
X X O O O O X X
ซ้ำเสียงพยัญชนะ ๒ คำต้น 
และ ๒ คำท้ายทุกวรรค 
ซ้ำเสียงพยัญชนะอย่างน้อย ๑ คู่ ทุกวรรค โดยไม่กำหนดตำแหน่ง
ส่วนนวลเจ้าล้ำเลิศประโลมโฉม        
คลายหายโทมนัสคิดจิตรตั้งหวัง
เพราะเจาะใจในบุตรสุดมั่งคั่ง               
เปรียบเทียบดั่งได้เสวยเชยสมชม
ที่พิภพจักรพรรดิ์ประเสริฐเลิศ                 
ในใจเจิดแจ่มสว่างอารมณ์สม
ครั้นขวัญตาอายุอุดมชม                      
ควรจวนจักนิยมเป็นชีม
(ศิริวิบุลกิตติ์)