ก่อนจะแต่งกลบทนี้ ผมบอกตรงๆ เลยว่า ชื่อ กวีน้อยฯ จะหมดสภาพก็วันนี้แหละ เพราะงงกะคำว่า เสียงลหุ - คำตาย ยังดีที่ได้ คุณกี้ บอกว่าคำตาย คือ ก ด บ และ สระ อะ อิ อุ เอ๊ะ โอ๊ะ เอี๊ยะ ฯลฯ ต้องขอบคุณ....คุณเจ้าสาว เป็นยิ่งนัก ขอรับ *พูด-ทำ-คิด...ถึงแต่เธอแบบเพ้อหนัก คงเพราะรักเจียนบ้าพาตระหนก ถึงร้อยเรื่องพันราวคราวหยิบยก หวังได้กกกอดกลมให้สมคิด *อยากเอ่ยคำฉ่ำหวานน้ำตาลหยด เพื่อปรากฏรสถ้อยรอยสนิท เพราะห่างไกลเกินใฝ่จะใกล้ชิด เหมือนถูกปิดจิตใจใช่ไหมนะ *ทำแต่งานการกิจรับผิดชอบ ไร้คนปลอบเปล่าดายหลายขณะ แอบเหงาหงอยคอยอยู่มิรู้ละ กี่ครั้งนะรักนั้นหวั่นใจนิด *หรือแค่ครวญป่วนแล้วเห็นแววหยุด กลัวรักสุดสิ้นไปจนไร้สิทธิ์ หากบอกไปใจฉันทุกวันคิด เธอคือจิตคือใจที่ใฝ่พบ *เธอคือฝันนิรันดร์ปลุกปั้นสุข ให้มาลุกปลุกฝันคืนจันทร์หลบ เป็นแสงทองส่องใสในพิภพ รวมบรรจบชายหญิงพักพิงรัก... คำอธิบาย กลบทนายโรงลืมกรับ คือ ทุกบรรทัด จะต้องลงส่งสัมผัสนอก ด้วย คำ ลหุ(คำตาย เสียงสั้น) เท่านั้น เรื่องเล่ามีอยู่ว่า ครั้งเมื่อวางโกลนเรือ เอนกชาติภุชงค์ แล้วเสร็จ จำต้องมีการลองน้ำ พระราชวังบวรฯ โปรดที่จะเสด็จล่องเรือจากท่าวาสุกรีไปขึ้นที่วังหน้า ด้วยความฉุกละหุก นายโรงผู้จัดเตรียมอุปกรณ์ ลืมนำ กรับ ลงเรือให้อาลักษณ์ขับเห่ พอเรือออกจากท่า อาลักษณ์ก็เริ่มเห่ แต่หา กรับ ไม่เจอ ด้วยปรีชา จึงต้องว่ากลอนท้ายหัก จะได้ไม่ต้องลง กรับ กรมพระราชวังบวร เห็นเป็นการแปลก เลยถามอาลักษณ์ว่า เฮ้ย นี่มึง ด้นกลอนกลอะไร อาลักษณ์ จึงตอบไป ว่า นี่เป็นกลบท นายโรงลืมกรับ พระเจ้าข้า ตัวอย่าง บทกลอนที่เกี่ยวข้อง กลเม็ดคนร้อยรัก(กลบทนายโรงลืมกรับ) โอเลี้ยง กับรักเผื่อเหลือที่คิดกอดเกาะ เสียงพลิ้วเพราะเคาะจิตพาอึดอัด ซ้ายก็งามขวาแจ่มเกินคิดคัด ยากสลัดตัดขาดหยุดยั้งรัก วันวานเจอคนหนึ่งจิตคึกคัก วันนี้หลักถูกผลักเพราะเผลอกัก คนวันนี้น่ารักเกินเมินทัก จึงต้องพักแวะชวนสรรค์ต่อพจน์ ผ่านอีกวันพบใหม่ใจสะอึก ห้วงรู้นึกพิมพ์ภาพคนสวยสด คนอะไรช่างงามพาระทด ต้องรีบจดที่อยู่แล้วตามติด หนึ่งสัปดาห์ผ่านพ้นต้องเสาะเคล็ด กลเม็ดก่อนเก่าไม่ศักดิ์สิทธิ์ เพราะคนงามมีมากล้อมทั่วทิศ จำต้องคิดลบทอนรีบปลดซะ หนึ่ง-สอง-สามตัดก่อนเพราะเก่านัก สี่-ห้าดักตามหึงจึงสละ หกดูแล้วใจร้อนชวนปะทะ เจ็ดสะอาดเรื่องมากยากเคียงคบ อาทิตย์นี้จึงเป็นโสดไร้พิรุธ รีบเร่งรุดดักรอเพียรประจบ คนรักใหม่งามเกินเคยพานพบ ต้องตลบตะแลงเพียรเพิ่มภักดิ์ แค่สามเดือนผ่านพ้นจิตกระตุก คนปลุกทุกข์คนใหม่ที่พังหลัก คือคนน้องแสนงามของคนรัก เศร้ารุมผลักอีกครั้งกับรักเลาะ ********************************************* http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=jiujik&month=01-2009&date=27&group=5&gblog=52 เกลาเหงา..คราหนาวจับ(ด้วยกลบทนายโรงลืมกรับ) หนาวยาวนาน ผ่านสั่น ฝันกระตุก คิดสนุก ลุกมา เต้นเปะปะ ริดเดียวดาย อ้างว้าง ที่ปะทะ ให้สละ เหว่ว้า ที่พิงพัก หนาวทีไร ใจเจ็บ ล้อมรุมรัด เบื่อชะมัด ปัดเปลี่ยว เหนี่ยวตรมตัก จำลุกเล่น เต้นรำ แบบแอบลัก ย่ำย้ายยัก ผลักโศก ลับเลือนลบ สวดอ้อนวอน ผ่าวพ้อ ช่อยุบยับ จงเร่งพับ หักห่าง เร้นลี้หลบ ให้สารสุข รุกร่น มาสมทบ พาจิตจบ จมลง ตรงเริงซุก พาเสี้ยวฝัน พรั่นผ่าน กาลหนาวเหน็บ จับจิตเจ็บ เก็บกร่อน ร่อนร้าวเกาะ อยู่ร้องเร้า เฝ้าเกลา ชื่นฉอเลาะ ให้เพลินเพาะ เจาะจิต ทุกระยะ หนาวแค่ไหน ไกลกลุ้ม กุมรุมจับ เพียงพร้อมปรับ ดับทุกข์ ผลักผ่าวผละ หาเพลงเพลิน ปลอบปลุก อย่าลดละ เพื่อชนะ หงอยเหงา คราหนาวทับ ********************************************************* http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=jiujik&month=23-09-2009&group=5&gblog=80 หลงดงดอกรัก(ด้วยกลอนกลบท "นายโรงลืมกรับ") เขียนและอัพโดย......ญามี่///... หลงคีตามาพรมจมจ่อมจิต เนรมิตชิดชื่นคืนกล่อมสุข เพลงพรายพรั่งฝังใฝ่ละลืมลุก โปรยปรอยปลุกหวามจับปรับวุ่นวับ ตราบความรักผลักตึงผึ้งสะดุด หวานสานผุดฉุดฉ่ำละลายขับ ลมเริงร่านิ่งพิงเลือนเลยพับ ใจพร้อมกลับรับรักไม่ห่างละ ผะแผ่วเพลงเร่งหลอนป้อนห่วงมัด สุดสกัดปัดปลื้มยืมเมินผละ แว่วไวหวามซ่านซ้ำย้ำปะทะ ยากสละรักหวานหาญมาทัก ลานรักเคลิ้มหล่นไหลอุ่นระอุ ไล่ปะทุผุพร้อยย้อยประจักษ์ หมดพื้นที่คลี่คลายมาเติมลัก ว่าวางวักปัดรักไม่ห่างคลุก จินต์ชำแรกแทรกคลำลืมตรองตรึก รักเราะลึกศึกสุขเพลินสนุก ลุ่มหลงนานปานปล่อยรอยบรรทุก ยากฉีกฉุกห่วงใคร่ยามรุมทับ เคลิ้มรอยหลับท่ามรักชักชวนดัด กาลเดือนผลัดเปลี่ยนแปรหารู้สับ ในม่านมนต์ดงรักเหมือนเมืองลับ ลืมสดับตรับแล้วแววไหววก. /////////////////////////////////////////// http://gotoknow.org/blog/2etc/213292 กลอน :ธรรมดา หน้า 67-68 แต่งโดย : เพิ่มบุญ (เสริมศักดิ์) เปลี่ยนภู่ (นิติศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ,เนติบัณฑิตไทย) นามปากกา : เวทย์ หนังสือชื่อ : ข้างกองไฟ ( สำนักพิมพ์พรศิวะ, กรุงเทพฯ.พิมพ์ครั้งแรก 2547 . 116 หน้า) พุทธศาสน์สอนอะไรให้ชีวิต ถ้าไม่คิดให้ซึ้งบึ้งสัจจะ กี่ชาวพุทธน้อมนำในธรรมะ เลิกวอนพระศักดิ์สิทธิ์เสริมอิทธิ เหลือกี่สงฆ์เสมือนพระผู้ประเสริฐ แทนเตลิดอวดมนุษย์อุตริ เดียรัจฉานวิชชาอุตส่าห์ริ เพียงหวังผลิศรัทธาเรียกสาธุ สงสารวัดลืมปลงสงสารวัฏ กลับละเลยศีลสัตย์เน้นวัตถุ วัดขาดวัตรฤๅนิพพานท่านบรรลุ ตราบบาปคุคลุมครอบกรอบความคิด กี่คนมั่นอริยมรรคหลักครองชีพ ชูประทีปแห่งธรรมนำดวงจิต กี่บุญทานทำไปในชีวิต แค่แลกสิทธิ์ขึ้นสวรรค์วันล่วงลับ เมื่อแหล่งเที่ยวแหล่งธรรมนำมาคละ แล้วธรรมะหวังให้ใครสดับ กี่งานวัดที่ถวิลเพียงสินทรัพย์ ระเริงกับมหรสพลบเลือนพุทธ ระหว่างกฎแห่งกรรมรอคำตอบ คนชื่นชอบโลกีย์ไม่มีหยุด ปัญหาหนักหมักหมมสังคมทรุด โลกถึงจุดสับสนท่วมท้นทุกข์ กลอน : พจน์ หน้า 79-80 ราวสายลมเริงร่ายล้อสายหมอก ก่อนเย้าหยอกภูผาผืนป่าปก แล้วกล่อมเห่ห้วงฝันอันสะทก ในอ้อมอกคืนวันแห่งพันธะ เจือความงามความหมายสู่ลายลักษณ์ กอบถ้อยทิพย์ผจงถักสร้อยอักขระ อุดมการณ์บานบ่มคมวาทะ นำสัจจะบรรจุมธุรส โศกก็โศกยิ่งกว่าพญาโศก ประโลมโลกก็หวานปานจะหยด ครั้นเสียดสีสาสมอารมณ์ประชด บริบทโดยตลอดก็สอดรับ วิญญาณแห่งบทกวีสุนทรีทิพย์ สมควรจิบเรื่อยร่ำเรียงลำดับ เพื่อให้ถ้อยทุกถ้อยค่อยซึมซับ ผ่านเสียงขับของโศลกโลกทัศน์ ความอ่อนหวานอ่อนไหวในพิภพ จงบรรจบผสานเกลียวเกี่ยวกระหวัด มโนภาพซาบซึ้งช่วยรึงรัด เป็นอาณัติกำหนดบทบาทมนุษย์ อย่าเจื้อยแจ้วแล้วคล้อยเลื่อนลอยลับ แทรกทุกศัพท์ด้วยคติบริสุทธิ์ เผยเงื่อนงามตามธรรมพระสัมพุทธ ให้เป็นจุดเกิดแสงแห่งชีวิต ///////////////////////////////////////////// http://www.thaipoet.net/index.php?lay=boardshow&ac=webboard_show&Category=thaipoetnet&thispage=44&No=282757 แค่นี้แหละ คนใจบาปบ่นพร่ำถ้อยธรรมะ คนกักขฬะขับลำนำทำนองเสนาะ คนโศกเศร้ากลั้นสะอื้นฝืนหัวเราะ เพียงจำเพาะอำพรางสร้างภาพลักษณ์ ยากเสแสร้งทุกสิ่งสมจริงหมด แต่ปรากฏเลศนัยให้ประจักษ์ ยิ่งกลบเกลื่อนเงื่อนงำทำเล่ห์นัก ยิ่งประดักประเดิดเกิดพิรุธ ขอเพียงเราคอยระวังช่างสังเกต ค้นหาเหตุโยงผลจนที่สุด ธรรมชาติธรรมดาของมานุษย์ ตอย่อมผุดทุกทีที่น้ำลด จึงเกิดหลักสำหรับการจับเท็จ กลเม็ดมุ่งข้อบริบท แค่พบความเคลือบแคลงแย้งประพจน์ คำโป้ปดปลิ้นปล้อนซ่อนไม่มิด ไหนจับแพะชนแกะแยกแยะออก ไหนกลิ้งกลอกกลับคำทำปกปิด ใช้ความรู้รอบด้านเอื้อการคิด ทั้งแง่วิทย์แง่ศิลป์ถวิลครบ หลอกได้แค่คนโง่ตามโอกาส ไม่สามารถหลอกผู้รู้เจนจบ ความรู้มีทั่วไปในพิภพ อย่าเป็นกบใต้กะลาปัญญาเซอะ (เวทย์) กลียุค ประเทศไทย ในวิถี กลียุค เมื่อแขกบุก ปลุกชาวบ้าน ต่อต้านรัฐ ใช้กำลัง ชังขันติ จึงวิบัติ ญิฮาด ยัด ระเบิดสู่ ผู้รับเคราะห์ น้ำเหม็นยิ่ง ล้างสิ่งเน่า เคล้าอุตลุด เวรประทุษฐ์ ฉุด ฉะ กัน นั่นหรือเหมาะ ไฟลุกหรือ สื่อเติมเชื้อ เพื่อกระเพาะ ไข้สูงเสาะ กินยาผิด ชนิดชะงัก ศรีสยาม ยามเมื่อป่วย เปี่ยมด้วยโรค ปล่อยตามโชค ชะตาไป ไข้ยิงหนัก ยาดีมี อยู่ที่ใจ ควรใช้รัก(ษ์) เลิกจมปลัก แดดักดาน การสู้รบ กองอัคคี มีน้ำมัน นั้นยิ่งคุ คอยระอุ ประทุได้ ไม่รู้จบ หวังวารี สีสะอาด ราดสมทบ จึงจะกลบ ไฟใต้ดับ กลับสันติ ให้อภัย ให้กันเถิด ไม่เกิดทุกข์ กลียุค เข่นฆ่าฟัน ฉันอริ ไทยไทยไทย เมื่อไรสุข ทุกลัทธิ ดอกไม้ผลิ ศริวิไล ไม่พานพบ (กวินทรากร) คุณพระมารดา ยอสองกร วันทา กว่าศีรษะ หัตถาจะ ขีดเขียน เพียรปรากฏ เอาหัวใจ ตั้งมั่น ดั่งบรรพต บรรเทาทด แทนคุณพระ นฤมิต จะอ้างเอา ดินฟ้า นภากาศ จะเอื้อมอาจ เชิญเทวัญ อันศักดิ์สิทธิ์ มาอวยชัย ต่อพระผู้ ชูชีวิต ด้วยลิขิต บรรเลง เพลงเคารพ ตระหนักซึ้ง ตรึงใจ ไม่คลายขัด สลักชัด เต็มใจ ไม่รู้จบ พระคุณที่ สร้างลูก ปลูกพิภพ แม้ดินกลบ หน้าเกลื่อน มิเลือนรัก สองเท้าลูก ก้าวหน้า กว่าเมื่อเกิด สองมือเลิศ เพียรอุ้มชู มิรู้หนัก สองมือแม่ เฝ้าพยุง เฝ้าจูงชัก สองมือหลัก สูงค่า กว่าที่คิด เสียงกล่อมลูก โอละเห่ โอละหึก เช้าจนดึก ยวนใจจับ หลับสนิท เพลงซ้ำซ้ำ กล่อมกู่ อยู่เป็นนิตย์ แม้ถูกผิด พยายาม ตามแต่นึก หัตถาที่ ขีดเขียน เพียรปรากฏ เพราะได้บท เรียนแปลก แรกรู้สึก แม่กุมมือ วาดกอไก่ ใจจารึก จนผนึก แนบทรวง ทุกท่วงทัด แม่สอนทำ ทุกสิ่ง ยิ่งเก่งกาจ แม่สอนวาด สอนท่องจำ ตามถนัด สอนทำครัว สอนทำใจ สอนไปวัด และเคร่งครัด ให้ฝักใฝ่ ในธรรมะ จวบวันนี้ วันที่ มีโอกาส ซึ่งโอวาท แม่เน้น เป็นสัจจะ ลูกรับรู้ เป็นข้อ สรณะ ซึ่งลูกจะ ยึดไว้ ในชีวิต จะอ้างเอา ดินฟ้า นภากาศ จะเอื้อมอาจ เชิญเทวัญ อันศักดิ์สิทธิ์ มาอวยชัย ต่อพระผู้ ชูชีวิต ขอเทเวศ บันดาลฤทธิ์ พิชิตทุกข์ ให้แม่จง พ้นพาล อันราญราบ ภัยจงสาบ สูญสลาย กลายเป็นสุข เคราะห์ที่แม่ ร้าวรน ที่ทนทุกข์ ขอให้ลูก รับแทนไว้ ได้เชยชด (ม้าก้านกล้วย) เมื่อคำตาย รัตนโกสินทร์ฤาสิ้นปราชญ์? จึงเป็นทาสประเทศตะวันตก เจ้าพระยาสับสนไหลวนวก น่าตระหนกตระหนักจักรภพ กวีแววแก้วปิ่นสิ้นศรีศักดิ์? สิ้นมนต์รักประจักษ์หูมิรู้จบ? สิ้นคำหยาด “ครูเนาว์” ที่เคารพ? สิ้นระบบวาทีกวีวัจน์? เยาวชนรุ่นใหม่ไม่รู้รส กวีบทสารพันท่านบัญญัติ ไม่ประสีประสาประชาทัศน์ ไม่พึงคัดหัดเขียนไม่เพียรคิด “ลูกผู้ชายลายมือนั้นคือยศ” ไม่เคยจดเคยจำย้ำเตือนติด แต่กลับเก่งภาษามหามิตร? สิ้นสนิทเสน่ห์ไทยในพิภพ เมื่อลำนำ “คำตาย” คล้ายสิ้นชาติ ร่องรอยปราชญ์ลางเลือนเหมือนโดนกลบ คำ“ท่านภู่” “ครูเอื้อ” เมื่อเลือนลบ คำจึงจบกวีไทยใกล้กลียุค รัตนโกสินทร์จึงสิ้นศักดิ์ สิ้นบทรักษ์อารมณ์ระดมปลุก จักรวรรดินิยมก็โหมรุก “ไท” จึงทุกข์เพราะประเทศถูกโถมทับ เชษฐภัทร
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ 27 พ.ย. 2552 23:24 น. - ID 130965 
1195
24
0
27 พฤศจิกายน 2552 23:34 น. - comment id 1068607
มาอ่านกลอนกลบทนะคะ ยิ่งอ่านก็เพลินไปอย่างนะเจ้าคะ มาเป้นกำลังใจเจ้าคะ
28 พฤศจิกายน 2552 01:59 น. - comment id 1068620
ยากเหมือนกันนะคะ พี่ปรางมึนค่ะ อยากจะเอ่ยเปรยบอกว่ายอกนัก หัวใจรักหักทรุดจึงหยุดคิด ภาพความหลังฝังไว้ในดวงจิต แม้สนิทผิดมากจึงยากจบ อิอิ....ปวดหัวค่ะ เพราะมีแต่คำตาย คนแจมเลยปวดหัวน่ะ
28 พฤศจิกายน 2552 05:13 น. - comment id 1068661
พูดแล้วเปรียบวาดโครงสร้างงาน ทำลงการงานสร้างเริ่มสำเร็จ คิดคอยแก้ต่อเติมทีละเมตร ตามงานเสร็จจึงเริ่มคิด..ถึงแต่เธอ มาขอแจมด้วยครับ
28 พฤศจิกายน 2552 07:41 น. - comment id 1068676
ยินดียิ่งที่มีคนชอบงานกลบท มาทักทายจ้า คุณกวีน้อย
28 พฤศจิกายน 2552 11:38 น. - comment id 1068720
พี่เพียงพลิ้วพูดเยอะกว่าคิดและทำค่ะ อิอิ
28 พฤศจิกายน 2552 13:21 น. - comment id 1068728
งงครับ พี่กวีน้อย
28 พฤศจิกายน 2552 19:29 น. - comment id 1068780
น่าสนใจมากกลบทนี้ อยากแต่งล่ะ
28 พฤศจิกายน 2552 20:37 น. - comment id 1068792
เพียงแค่คิดถึงเธอละเมอรัก แปลบปวดนักรักเราเศร้าจริงนะ อยากจะลืมลืมได้ไงใช่ไหมล่ะ รักแล้วน่ะจะทิ้งจริงจริงรึ โอ๊ย คุงน้อง มันยากนะ วันหลังบอกนายโรงถ้าลืมกรับก็ให้รีบกลับซะเถอะ อย่าทำให้คุงพี่ปวดหัวไปกว่านี้เลย หุหุ
28 พฤศจิกายน 2552 21:03 น. - comment id 1068794
แม้ยามนอนตอนฝันพลันคิดถึง ห่วงคำนึงถึงเธอละเมอหา ทั้งเจ็บจิตสิทธิ์รักจักอับปรา คำบัญชาฟ้าแสร้งแกล้งใจเรา กลอนกลบทที่พี่กวีน้อยแต่งไว้หนูแต่งไม่เป็น เอากลอนสุภาพไปก่อนแล้วกัน เข้ามาเยี่ยมเยียนหวังว่ายังไม่ลืมกันนะ มีเวลาเดี๋ยวจะมาหาใหม่.....
28 พฤศจิกายน 2552 21:12 น. - comment id 1068795
สวัสดีค่ะพี่กวีน้อย พัฒนาฝีมือเลื่อยๆเลยน่ะค่ะ ขนาดไม่ได้เข้ามานานพี่กวีน้อยก็ยังแต่งกลอนกลบทอยู่ หวังว่าพี่คงสบายดี วันนี้พอมีเวลาก็เลยเข้ามาหาค่ะ ตัวหนูเองเดี๋ยวนี้ก็ชักเครียด ต้องไปหาหมอเพราะปวดหัวทุกวันเลย ก็ได้แต่ทานยาแหละค่ะพยามทำตัวไม่ให้เครียด แต่อดไม่ได้ซักที แวะมาคุยแค่นี้ก่อนค่ะแล้วจะมาหาใหม่
29 พฤศจิกายน 2552 00:07 น. - comment id 1068803
สมแล้วกับฉายาเจ้าพ่อกลบท
29 พฤศจิกายน 2552 10:19 น. - comment id 1068853
หวัดดีเจ้าพ่อ..เจ้าพี่มาเยี่ยม..กลอนยังสะแด่วเหมือนเดิมเลยนะ..
29 พฤศจิกายน 2552 13:12 น. - comment id 1068884
เยี่ยมมาก ครับ กวีน้อยฯ
29 พฤศจิกายน 2552 17:00 น. - comment id 1068942
โอ นับถือ ๆ น้องกวีน้อย ช่างใฝ่หาความรู้จริง ๆ
29 พฤศจิกายน 2552 17:07 น. - comment id 1068947
(กลบทนายโรงลืมกรับ) มนุษย์สุดแท้ดูช่างตลก มักแอบรกพกผ่าวใช่สนุก เจ็บกับรักยังยักเฝ้าแต่คลุก หายอมลุกลี้ลาจากรักคุด กระไรหนอที่ใจหวั่นสะกัด ต้องแอบปัดงัดเฉยอิงแอบอุด ทั้งที่จริงเจ็บปวดอุตลุด ยังทำเป็นฉ่ำฉุดผุดยิ้มนะ ฤาต้องหลอกมีสุขทำมีสิทธิ์ ให้แผลพิษริดรานทำเหวอะหวะ จึงยอมพักรักษาเจ็บปะทะ แต่เรื่องผละนั่น ฤ คงเมินนัดมานอนดิ้นสักพักแล้วไปกินต่อ555 มีความสุขมากๆนะพี่นัด
29 พฤศจิกายน 2552 17:37 น. - comment id 1068960
ทุกวันนี้พี่ก็ยังงงกับ ครุ ลหุ อยู่ค่ะ แต่ก็ผ่านๆๆ เพราะเป็นคนความจำสั้น อิ ขยันจังเลยน๊าน้องเรา
29 พฤศจิกายน 2552 20:54 น. - comment id 1069040
ที่แท้ พี่กวีน้อยคือเจ้าพ่อกลบทนี่เอง แตงมาพยักหน้าและเปล่งเสียงคำว่า "เห็นด้วย" อีกคน จะได้ตอบโจทย์ พูด- ทำ-คิด เน๊อะ
29 พฤศจิกายน 2552 22:11 น. - comment id 1069080
30 พฤศจิกายน 2552 19:09 น. - comment id 1069361
เกือบมะรอดแน่ะครับ กว่าจะผ่าน กลบท นี้ได้ก็เครียดมากๆ ขอบคุณ คุณกี้ ที่มาให้กำลังใจ ครับ
30 พฤศจิกายน 2552 19:22 น. - comment id 1069362
ดีครับ พี่ปรางทิพย์ กระพริบลีลาวดี ศรีอีสาน อยากจะเอ่ยเปรยบอกว่ายอกนัก หัวใจรักหักทรุดจึงหยุดคิด ภาพความหลังฝังไว้ในดวงจิต แม้สนิทผิดมากจึงยากจบ ****************************** *ทุกคำเอ่ยเผยไปใช้ใจถัก เป็นความรักรินไลในพิภพ เพื่อคนหนึ่งตรึงตราคราที่คบ ยอมสยบแด่เธอเสมอนะ
30 พฤศจิกายน 2552 19:42 น. - comment id 1069365
ดีครับ พี่ป๋องปุ๋ย พูดแล้วเปรียบวาดโครงสร้างงาน ทำลงการงานสร้างเริ่มสำเร็จ คิดคอยแก้ต่อเติมทีละเมตร ตามงานเสร็จจึงเริ่มคิด..ถึงแต่เธอ ************************************** *ทำการงานสิ่งใดให้สมหมาย รักจงกลายเป็นพลังทุกครั้งเสมอ แสงสว่างทางใจส่งไปเจอ แอบละเมอเพ้อชื่อก็คือนาง..
30 พฤศจิกายน 2552 19:43 น. - comment id 1069366
ดีครับ พี่กิ่งโศก ผมก็แต่งเพราะอยากจะแต่ง ครับ ไม่ใช่ ว่าชอบ หรอกครับ อยากจะลองทำ....เท่านั้นเอง
30 พฤศจิกายน 2552 19:45 น. - comment id 1069368
ดีครับ พี่เพียงจะพลิ้ว ละลิ่วลม 5555+ คงไม่ใช่เมา นะครับ พูดเยอะไปหน่อยยย อิอิ
30 พฤศจิกายน 2552 20:13 น. - comment id 1069377
ดีครับ น้องกระซู่บิน พี่เอง ก็ ยัง งง อยู่บ้างครับ ไม่ค่อยแตกฉาน เรื่องเสียง เท่าไร
30 พฤศจิกายน 2552 20:17 น. - comment id 1069379
ดีครับ พี่เสมอจุก ลองดูได้ครับ ถ้าเก่งเสียง ก็แต่งได้ มะมีปัญหา ครับ
30 พฤศจิกายน 2552 20:35 น. - comment id 1069382
ดีครับ คุณพี่ วริสมาหรา ว่าแต่ว่า ทำไม ต้องลง เสียง "รึ" ด้วยนี่ 5555+ เพียงแค่คิดถึงเธอละเมอรัก แปลบปวดนักรักเราเศร้าจริงนะ อยากจะลืมลืมได้ไงใช่ไหมล่ะ รักแล้วน่ะจะทิ้งจริงจริงรึ **************************** *เหมือนถูกโจรปล้นใจในขณะ ที่ยังละเลิกหลงมิลงสิ ทุกวันวารผ่านไปใจดำริ ถึงรักผลิรักผุดรักหลุดซะ 55555 มั่ว ขอรับ
30 พฤศจิกายน 2552 20:52 น. - comment id 1069384
ดี จ้า น้องกวีเดินดิน แม้ยามนอนตอนฝันพลันคิดถึง ห่วงคำนึงถึงเธอละเมอหา ทั้งเจ็บจิตสิทธิ์รักจักอับปรา คำบัญชาฟ้าแสร้งแกล้งใจเรา ************************** *ด้วยความรักซ่านซึ้งรัดรึงจิต แสนจะคิดเพ้อหาคราอับเฉา ใจละเมอคร่ำครวญป่วนมิเบา เป็นเพราเฝ้ารำลึกนถึงเธอ... ไม่เจอกันนาน คิดถึง และเป็นห่วง น้องสาวทีน่ารัก ทั้งสองคน มากๆ เลย เรียนยุ่งหรอ
30 พฤศจิกายน 2552 20:59 น. - comment id 1069385
ดี จ้า น้องภัทราภา ไม่เชิงพัฒนาฝีมือหรอกครับ ยังลุ่มๆ ดอนๆ และยังไม่ไปไหน มาไหนสักที เวลาเครียดนะ อย่าทานยา แก้ปวด หรือ พาราเลย ควรทำจิตใจให้สงบ หรือไม่ก็ร้องเพลง ที่ชอบ ที่สำคัญ ควรนั่งสมาธิ วันละ 10-15 นาที ประจำ ทุกวัน รับรอง ความเครียดไม่เกิดแน่ๆ รักษาสุขภาพ ด้วยนะ
30 พฤศจิกายน 2552 21:16 น. - comment id 1069393
ดีครับ พี่สุริยันต์ ฯ ผมละอาย จริงๆ ครับ กับคำนี้ ผมไม่เหมาะเอาเสียเลย ผมแค่ฝึกแต่ง ตามที่อยากแต่ง น่ะครับ อย่าเปรียบเทียบผมกับใครเลย
30 พฤศจิกายน 2552 21:30 น. - comment id 1069397
ดีครับ ท่านเพ่ จะเด็ด เจ็ดน้ำย่าน หุหุ ข้าน้อย มิบังอาจถึงปานนั้นเน้อ เป็นแค่เด็กฝึกหัด อยู่ คงไม่กล้า ไปคุมบ่อน กาสิโน ทีไหน หรอกครับ
30 พฤศจิกายน 2552 21:45 น. - comment id 1069406
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ คุณน้า คนกุลา มีอะไรที่จะ แนะนำ ผมยังยินดี รับฟังเสมอ นะครับ ขอบคุณมากๆ ครับ ที่แวะมาทักทาย ด้วยเคารพรัก ท่านอาจารย์ คุณน้า คนกุลา ที่แสนใจดี ต่อผมเสมอมา..
30 พฤศจิกายน 2552 21:47 น. - comment id 1069407
ดีครับ คุณพี่ ครูกระดาษทราย เรื่องหา น่ะพอไหวครับ แต่อ่าน ไม่แน่
30 พฤศจิกายน 2552 21:54 น. - comment id 1069412
ดีจ้า น้องญามี่ เหอะๆๆ กลอนอารายนี่ เหมือนประชดพี่เลย 5555+ เห้อออ ตอนนี้แฮงค์จริงๆ อิอิ
30 พฤศจิกายน 2552 21:56 น. - comment id 1069414
ดีครับ พี่แบ๊มแบม ผมเอง ก็ยังไม่พ้น เสียง ครับ ยากในจิตใจ จริงๆ ครุ - ลหุ นี่
30 พฤศจิกายน 2552 22:49 น. - comment id 1069428
ดีจ้า น้องตัวเล็ก แหมๆๆ แซวเก่งจริงนะ ตัวเเค่เนี๊ยะ เป็นเจ้าพ่อ ก็ดีสิครับ จะได้มี ลุกน้อง ไว้ใช้งาน แล้วใครจะเป็น ลุกน้อง พี่ล่ะ ราตรีสวัสดิ์จ้า ดึกแล้ว
30 พฤศจิกายน 2552 22:50 น. - comment id 1069429
ดีครับ คุณ ปาณาดีขอให้มีความสุข ทุกวัน ครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
