*สายลมแผ่วผิวผ่านยังซ่านซึ้ง สบตาหนึ่งเนื้อนวลชวนหวั่นไหว ฤา รักแว่วแววหวานสะท้านใจ อุราไยหยอกเย้าให้เฝ้าคอย *อยากพบอีกอกเอ๋ยฝันเคยค้าง ถึงแต่นางแน่งน้องแอบปองสอย ในความฝันฝากฝังยังเลื่อนลอย กลัวเจ้าปล่อยปละเปลี่ยนวกเวียนวน *พี่คิดถึงถามไถ่ด้วยใจรัก ยากเกินหักห้ามหัวใจให้เลิกสน แอบมองรูปร้อยเรียงกับเสียงคน ช่างเหมาะจนจับจิตให้คิดไกล *อยู่ไหนเล่าลืมแล้วหรือแก้วขวัญ เหม่อมองจันทร์แจ่มจ้าคืนฟ้าใส กลับเป็นภาพพ่วงพ้องทำนองใด เห็นทรามวัยเว้าวอนคล้ายหลอนลวง *เมื่อวันวานหวานอยู่มิรู้หรือ สบตาคือความคิดส่งจิตหวง ยังคงรอร้อยรักสลักทรวง แทนทั้งปวงเปรียบปานยังหวานดี คำอธิบาย ของคุณญามี่ กลบทอักษรล้วนแบบที่๑ เป็นกลบทที่บังคับให้ ใช้เสียงพยัญชนะเดียวตลอดวรรคจนจบ กลบทอักษรล้วนแบบที่๒ เป็นกลบทที่บังคับใช้เสียงพยัญชนะเหมือนเพียงวรรคละแค่๓ คำ แต่ตลอดทุกวรรคจนจบเช่นกัน กลบทอักษรล้วนแบบที่๑ เพียงพานพบพลันเพ้อพ้อพกผ่าว ซ่อนซุกเศร้าสาวโศกสรรค์สร้างสร้อย ร้อยรสร้าวรานร้อนหลงรูปรอย คร่ำครวญคอยเคียงข้างใคร่ขมค้ำ หนักในนัยนึกนานน้ำนองหน้า แต้มเต็มตาตรมตำต้องตกต่ำ ภักดิ์เพียงพ่ายพร้อมแพ้เผลอพึมพำ ทนถ่อทำทักทุกข์ถากถางทาง ใช่ชอบชักเชิญชวนชิดเชยช้ำ แค่คืนค่ำคิดถึงคนเคยข้าง ไร้รู้รสรักรื่นหลงเลือนลาง เหมือนหมางเมินหมดมั่นไม่หมายมี กลบทอักษรล้วนแบบที่๒ รักพี่เสียดายน้อง(ด้วยกลบทอักษรล้วน๒แบบ) โอเลี้ยง เพราะพบคนคิดใคร่ตกหลุมรัก ท่ามตระหนักคนเดิมเคียงข้างถี่ กลัวคน “ใช่”เลือนห่างลาลับลี้ พาชีวีว่ายวนเจ็บจ่อมจม ครั้นจะลาคนเก่าเกินกรายห่าง เพราะคนข้างคนเดิมเคยพาสม รักทั้งสองซ่อนซุกรุกอารมณ์ ให้กอดทุกข์ทับถมทุกค่ำวัน จำครวญคำตำเจ็บจับจิตเศร้า ร้อนรุกเร้าแผดเผาระรัวสั่น ซ้ายก็รักขวาเพ้อพร่ำพัวพัน ทุกคืนวันแวะเวียนเฝ้าไล้รอน อนิจจารักหลงไล้พาหวง เจ็บทุกช่วงชิดช้ำท่ามรักหลอน ซ้ายรักรอลามขวาเฝ้าเว้าวอน ฝันทุกตอนตรมตามเกินหลับตา...
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ 10 ธ.ค. 2552 22:54 น. - ID 131283 
930
16
0
10 ธันวาคม 2552 23:39 น. - comment id 1072774
หวาน ขนาดน้ำตาลยังเรียกพี่เลยนะคะน้องชาย
11 ธันวาคม 2552 00:00 น. - comment id 1072775
เก่งที่จริง ๆๆ น้องกวี
11 ธันวาคม 2552 06:23 น. - comment id 1072798
อื้อหือ!!! บอกได้ 2 คำ
11 ธันวาคม 2552 07:11 น. - comment id 1072801
เมื่อนานเนาว์เขาเลือนใจเคลื่อนคล้อย ไร้ร่องรอยคอยหวนครวญพร่ำหา เหม่อมองดาวเศร้าทรวงหน่วงอุรา คราสบตารอยจำเฝ้าย้ำใน แอบประทับภาพพิมพ์ยิ้มละมุน ความเคยคุ้นซึ้งซ่านให้หวานไหว จำฝังรอยมิเลือนเหมือนคำใคร ลึกซึ้งในทรวงซับขยับเวียน ฤา หลงลืมน้ำคำเคยย้ำบอก ฤา แค่หลอกให้หลงจงใจเปลี่ยน รักยอกย้อนซ้อนกลหนทางเกวียน ดั่งแสงเทียนวูบวับแล้วดับลง มั่วๆ ไปงั้นแหล่ะ
11 ธันวาคม 2552 07:21 น. - comment id 1072805
ตบมือให้ดังๆ แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
11 ธันวาคม 2552 08:34 น. - comment id 1072812
ภาพอดีตวันวานยังหวานแว่ว เสียงยังซ่านหวานเจื้อยแจ้วแผ่วในหู ภาพนวลนางแน่งน้อยยอดพธู ยังฝังอยู่ในใจไม่ลบเลือน ก็ยังเคยสัญญาคราสายัณห์ ใยลืมลงลืมกันเมื่อวันเลื่อน พอเวลาเหหันผ่านวันเดือน เธอก็เคลื่อนไคลคลาสิ้นอาลัย... ...... ฮือ ๆๆ พี่ให้ตัวเอง 3.275 จาก 10.00 นะ พอไหวมะ สูงไปใหม แฮะ ๆๆ
11 ธันวาคม 2552 10:56 น. - comment id 1072853
ขอสมัครเป็นศิษย์ด้วยคนด้ายป่าว
11 ธันวาคม 2552 11:56 น. - comment id 1072862
หวัดดีขอรับ...น้องท่าน...กวีน้อยฯ... ปุเลี่ยว...จาเปลี่ยนชื่อเป็น กวีน้อย...จอมคน กลบท โอเลี้ยงกฎ...เกณฑ์พรม...รมย์อักษร กฎอันใด...ใฝ่รู้...คู่นักกลอน ร้อยกลสอน...กลอนให้...ใฝ่ฝึกลอง ท่านน้อง...กวีน้อยฯแสนกล(บท) อิอิ...
11 ธันวาคม 2552 16:31 น. - comment id 1072959
วันนี้ไม่ค่อยหวานเท่าไรจ้าคุณน้อง
11 ธันวาคม 2552 17:15 น. - comment id 1072970
555555 วันนี้แวะมาเป็นกำลังใจเจ้าคะ ดูแลตัวเองนะ
11 ธันวาคม 2552 21:01 น. - comment id 1073058
ดีมาก ครับ กวีน้อย...
11 ธันวาคม 2552 21:12 น. - comment id 1073059
โอ๊ะโอ...สวัสดีครับเจ้าพ่อกลบท หายไปนานก็ยังคิดถึงและรออ่านกลอนท่านอยู่นะ.....
11 ธันวาคม 2552 21:47 น. - comment id 1073075
ดีครับ พี่สาว อนงค์นาง จินตนาการ น่ะครับ ยังไม่ค่อยดีเท่าไร
11 ธันวาคม 2552 21:50 น. - comment id 1073080
ดีครับ พี่ครูกระดาษทราย จะว่าเก่ง ก็ไม่ใช่ครับ กลบทนี้ ไม่ยากก็ว่าได้ แต่เนื้อหาผม ก็พา งง เหมือนกัน
11 ธันวาคม 2552 22:06 น. - comment id 1073093
ดีครับ คุณปทุมทิพย์ กระพริบ ณ แดนสรวง เมื่อนานเนาว์เขาเลือนใจเคลื่อนคล้อย ไร้ร่องรอยคอยหวนครวญพร่ำหา เหม่อมองดาวเศร้าทรวงหน่วงอุรา คราสบตารอยจำเฝ้าย้ำใน แอบประทับภาพพิมพ์ยิ้มละมุน ความเคยคุ้นซึ้งซ่านให้หวานไหว จำฝังรอยมิเลือนเหมือนคำใคร ลึกซึ้งในทรวงซับขยับเวียน ฤา หลงลืมน้ำคำเคยย้ำบอก ฤา แค่หลอกให้หลงจงใจเปลี่ยน รักยอกย้อนซ้อนกลหนทางเกวียน ดั่งแสงเทียนวูบวับแล้วดับลง ********************************** *ไหนความรักเรียงร้อยรอคอยอยู่ ใครจะรู้รักเราเฝ้าแต่ส่ง ให้กับคนเคยเคียงเพียงอนงค์ มอบเจาะจงจากจิตมิผิดเลย อิอิ วันนี้ ง่วงนอน จังเลยคุณดอกบัว ข้าน้อย ต้องขอ โบกมือลา ไปนอน และกินยา ต่อก่อน ไม่ไหวแล้ว
12 ธันวาคม 2552 01:35 น. - comment id 1073144
เมื่อวันวานหวานนักถักทอฝัน นิจนิรันดร์ร้อยเรียงร่วมเคียงสอง ท่ามวันคืนคอยคิดสนิทปอง ขอนวลน้องเนาว์แนบแอบนิทรา อูยย...น้องกวีฯ ช่างแสนขยันหามากนะคะ อิอิ... ว่าแต่ไม่ทราบว่าใช้ได้หรือเปล่านะคะ เรื่องกลบทเนี่ย พี่ปรางชอบค่ะ เพราะตัว พี่ปรางเอง ก็เขียนในสไตล์ กลบทค่ะ ซึ่งก็อาจจะติดขัดบ้างนะคะ
12 ธันวาคม 2552 10:31 น. - comment id 1073183
เจ้าพ่อกลบท
12 ธันวาคม 2552 12:43 น. - comment id 1073211
..งานงาม...ร้อยเรียงคำได้สวยงาม...แวะมาชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ...เก่งมากนะคะ...
12 ธันวาคม 2552 19:52 น. - comment id 1073323
วันวาน...ยังหวานอยู่ แต่วันนี้วันคู่ดูหวานกว่า.....เนาะ
12 ธันวาคม 2552 21:12 น. - comment id 1073353
เก่งจังค่ะ
12 ธันวาคม 2552 22:49 น. - comment id 1073409
เยี่ยมจริงๆ
13 ธันวาคม 2552 10:07 น. - comment id 1073499
ฝีมือดีขึ้นเยอะมาก ยิ่งได้ฝึกซ้อมกลบทด้วยแล้ว เหมือนสอนจระเข้ว่ายน้ำจริงๆ เป็นรุ่งฝ่ายชายครับ ฝ่ายหญิงยกให้ตังเมเขาไป เมื่อรู้กลบทลึกซึ้งแล้วจะมีประโยชน์มากในการเขียนกลอน เป้นเทคนิคที่เราจะหยิบใส่เมื่อไหร่ก็ได้ให้ผสมกลมกลืนกัน เป็นการพัฒนาก้าวกระโดดอีกขั้น ปัญหาตอนนี้มีเรื่องเดียว ค้นหาแนวทางของตัวเองให้เจอ งานที่เราอ่านของคนอื่นมาทั้งหมดเป็นพื้นฐานให้เรียนรู้ ต่อไปคือการต่อยอด หาความเป็นตัวเองอันนี้สำคัญ ถ้าใครอ่านงานของ อ.เนารัตน์ ก็จะรู้ว่าใครเขียน ถ้าอ่านงานของท่านอังคารก็จะรู้ว่าใครเขียน ถ้าอ่านงานของหมี่เป็ดก็จะรู้ว่าใครเขียน ถ้าเวลาของน้องแล้ว ไม่ต้องรีบ ไปตามจังหวะเวลาของการเรียนรู้เถิด ขอให้มีความสุขครับ
13 ธันวาคม 2552 18:52 น. - comment id 1073643
ปรบมือให้อีกคนนะจ๊ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
