*แทบไม่เหลือภาพฝันในวันเก่า ก่อนสองเราห่างไกลสุดใฝ่หา หากรักนั้นจบกันวันอำลา ร้าวเกินกว่าคืนดีดั่งที่เคย *คงไม่มีสิ่งใดมอบให้อีก อาจต้องหลีกลี้หน้าไม่กล้าเผย เพราะว่าชะตาต่ำไร้คำเปรย เปล่าประโยชน์ใดเลยจะเอ่ยคำ *ขอแค่ฝันวันล้าสักคราหนึ่ง ในความคิดคำนึงซึ่งถลำ ลึกเกินกว่าถอนใจเมื่อไม่จำ เจ็บจึงซ้ำซ้อนอยู่เพียงผู้เดียว *ดื่มด่ำความวังเวงและเคว้งคว้าง คืบคลานอย่างช้าช้าพาห่อเหี่ยว ห้วงสำนึกภายในป่ายปีนเกลียว กอดเศษเสี้ยวรักร้าวอย่างยาวนาน *น้ำตาเอ่อเผลอไหลหล่นใจหมอง เมื่อเป็นรองเขาหมดสิ้นบทหวาน หวังแค่ฟื้นยืนหยัดทนทัดทาน ท่ามถ้อยคำประหารร้าวรานทรวง
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ 12 ม.ค. 2553 10:55 น. - ID 132092 
1101
6
0
12 มกราคม 2553 10:57 น. - comment id 1084838
หน้าส่วนตัว
กลอนที่เกี่ยวข้อง
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=mamamai
37/104 ขอรักอีกครั้ง (ด้วยกลบทงูกระหวัดหาง)
แว่วเพลงนัยไล่เร้าน้าวให้คิด
ใครเคยชิดคลอเคียงดูเดือนเหลือง
ฤดูกาลแปรลานไม่ประเทือง
ทั้งนำจิตคิดเรื่องของวันวาร
เวิ้งว้างเยือนเตือนตรมขมในอก
อวลกระทบรบรกบนเหงาพล่าน
แผ่วระคายคล้ายคล้อยรอยเจ็บราน
ไหลไปทางประสานฐานเดียวดาย
เดินโดดเดี่ยวเค้นจิตริดรอยหงอย
เงยดูฟ้าตาปรอยสร้อยเข้าก่าย
ก่ออารมณ์พรมแพ้แลทักทาย
ทอวุ่นวายให้คิดชิดใครคน
คราครั้งก่อนสองเราแค่คบทัก
ทางตระหนักเธอดีเหมือนไร้ผล
ผ่านประสบพบคร่ำย้ำหลายทน
ทุกข์เหงาเทียบเลียบปนจึงมองตรอง
ตามของ้อคนดีที่ผูกมิตร
หมายมอบจิตพิศภักดิ์เอนสนอง
นำสายใยไหลชุ่มกลุ่มร่ำปอง
ไปผ่อนผองขุ่นเคืองกระเตื้องตรม
ตระหนักแล้วใจรักภักดิ์ในห้วง
หันจากไปคงร่วงในทุกข์ขม
ขอรับรักเคยมอบมาชื่นชม
ฉ่ำกับฝันสรรค์พรมดีกว่าไกล
..........ญามี่///...
//////////////////////////////////////////
ฉุกใจคิดเกือบสายไป..(ด้วยกลบทงูกระหวัดหาง)
แค่ไม่พบเธอนั้นเพียงหนึ่งครั้ง
คล้ายหัวใจหยุดยั้งไม่เคลื่อนไหว
หวั่นวุ่นวายสับสนร้อนรุ่มใจ
จมในเวิ้งเหว่ว้าเปล่าเดียวดาย
เดินท่ามทางโหยหาละห้อยเพ้อ
พร่ำอยากเจอเหมือนจิตจวนดับหาย
ห่วงคนฝันพรั่นพล่ามยามย่างกราย
ก่อนสะอื้นไม่อายกับฟ้าดิน
เดือนดับลับสุดตามีใครรู้
ร่ำหดหู่หลายครู่ด้วยถวิล
เวียนแวะถามผู้คนจนช้ำชิน
ช้าอีกนิดดิ้นสิ้นจมโศกา
ไกลเกินเห็นมองชัดกับความหมาย
เมื่อเธอบอกคลับคล้ายปริศนา
หน้าเศร้าสร้อยชวนเชื่อในสายตา
เตรียมต่อว่าจึงหยุดหมดสิ้นไป
ปล่อยเงินแสนให้ยืมตามเธอขอ
ไขหัวใจคนพ้อว่าเชื่อได้
ด้วยศรัทธาเธอนั้นจำเป็นใช้
ช่วงต่อไปคงได้ผ่อนคืนกัน
ก่อนห่างหายเธออ้างทางบ้านยุ่ง
ยุเรามุ่งทำงานอย่าโศกศัลย์
ศุกร์หน้านี้พี่จะมาตบรางวัล
ไว้เจอกันน้องนางจะชื่นรื่น
ระรัวกลัวกลุ้มหวั่นยามขานรับ
ร้องกำชับศุกร์หน้าอย่าให้ขื่น
ครบสิ้นเดือนเงินนายต้องรีบคืน
คอยจนเช้ารีบตื่นไปทวงเงิน
งุนงงงวยห้องเธอช่างว่างเปล่า
ปลอบใจเราเขายุ่งใช่ห่างเหิน
ห่วงเงินนายจนเหม่อเพ้อพร่ำเดิน
ด้วยชีวันบังเอิญเจอคนเลว
หลอกรักเราพร้อมเงินอีกนับแสน
สุดคลั่งแค้นครุ่นคิดดังดิ่งเหว
ห้วงคะนึงอึงอาบดังไฟเปลว
ปวดปร่าป่วนเหลวไหลโกรธโทษตน
ต้องตรมตรอมเพราะเชื่อคนใจเสือ
สงสารคนหน้าเนื้อเชื่อคนบ่น
บอกกับเรามีทุกข์อยากหลีกพ้น
พ้อสับสนจนจิตเราอ่อนล้า
ลวงเราช้ำน้ำตาร่วงรินไหล
หลากความทุกข์เผาไหม้ดังเข่นฆ่า
คนคุ้นเคยเร่งรุดเดินตรงมา
มองยิ้มร่าเจรจาปลอบเอาใจ
จวนไม่ทันฝากเงินคืนให้น้อง
นั่งร่ำร้องพนักงานเร่งมือให้
ห่วงตัวน้องจะกลุ้มจนหมองใจ
จึงรีบไป “เข้าแบ็งค์” ก่อนตรงมา
มุ่งห่วงรักเกือบผลักให้เข้าคุก
เคลิ้มสนุกลักลอบก่อปัญหา
ห่วงคนรักลืมคิดโทษตามมา
หมองกมลเจียนบ้าจึงพรั่นทัน
ทัณฑ์ทุกข์รักชักชวนให้หลงผิด
พร่ำสะกิดทุกคนก่อนหุนหัน
ห้วนคิดใคร่สักหน่อยก่อนผูกพัน
เพราะคุกนั้นมีทางมาสู่เรา...
........ยามี่จัง///...
//////////////////////////////////////////////
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=jiujik&month=05-2009&date=27&group=5&gblog=61
จนเงินใช่ต้องชั่วเสมอไป...(ด้วยกลบทงูกระหวัดหาง)
เมื่อมั่งมีเพื่อนพร้อมน้อมทุกท่า
ทาสเงินตราพาภักดิ์ยักมาหมอบ
เมื่อโชคหนี”สูญรวย”ม้วยมาครอบ
ไข้ตอมตอบรัวรุมมุงรังแก
การรวย-จนแบ่งคนออกหลายพรรค
ผลักเรื่องหลักดี-ชั่วห่างกระแส
สร้างเพียงเปลือกเลิศหรูปูให้แล
ลบเรื่องแผลชังชั่วหมดเขินอาย
อันคนจนทำดีจึ่งยากเห็น
ไห้ลำเค็ญก่ายเกาะเจาะสลาย
หลอนซุกทรวงหน่วงจิตคิดมากมาย
ไม่ทันปรายชั่ว-ดีหนีห่างทาง
ท่องเที่ยวใช้เงินตราละลายหมด
ไหม้เริ่มบทประจานสานสร้อยบ้าง
บ่อใบ้บ่มจมหนาวร้าวเคว้งคว้าง
คร่ำครวญอย่างย่ำยอกนองหลอนไล้
เริ่มคิดบ้างจน-จริงใช่ต้องชั่ว
ใช่ชวนกลัวควรเมินฤาไฉน
นั่งพินิจคิดการความเป็นไป
ปนเปไหวฉุกวาบเรื่องรวย-จน
จิตมนุษย์ดีงามเป็นต้นเหตุ
หอบเพียงเศษเงินตราหาคือผล
พาลใส่เอียงเรียงเกลียดเบียดกมล
มีหรือจนใช่ชี้ชั่ว-ดีจริง
ขียนและอัพโดย......ญามี่///...
/////////////////////////////////////
ห่างหาย..กลบทงูกระหวัดหาง กุ้งหนามแดง
แค่คิดถึงไม่พอจะต่อรัก
รำพึงนักห่างหายคลายถวิล
ถนอมหนึ่งคนึงหาเป็นอาจินต์
จักสูญสิ้นทรงจำเมื่อค่ำใด
ดุจสายใจใยสวาทมิอาจบั่น
บ่ลดหลั่นลืมแลแม้วันไหน
หน่ายตะวันนภางค์อยู่อย่างไร
ลมหายใจมีแต่รักมิพักเลย
แลตัวไกลมิหมายหทัยลับ
รักประทับรอยใจได้เปิดเผย
เพียงรอวันคืนหวนชวนชื่นเชย
ช้ำนักเอยหากห่างหายคลายสัมพันธ์
....
กลับมาเมื่อไร....... หัวใจดวงนี้
ฉันพร้อมยอมพลี.. ให้เป็นของเธอ
.....
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
http://www.oknation.net/blog/kondee007/2008/10/28/entry-1
กลบท งูกระหวัดหาง
มีข้อบังคับให้มีลักษณะการเล่นหาง คือ ให้พยัญชนะต้นของคำท้ายวรรค มีเสียง
เดียวกับพยัญชนะต้นของคำแรกในวรรคถัดไป ดังแผน
เส้นที่โยง คือ คำที่มีพยัญชนะต้นเสียงเดียวกัน
กลบท งูกระหวัดหาง
จักจับมัด ขัดสั่ง จงฟังจิต
แจ้งข้อผิด คิดคด บทขยาย
ขืนเข้ามา หาเรื่อง เมืองวุ่นวาย
วิ่งไวหมาย ได้จับ รับตามจริง
แจ้งข้อหา ว่าไว้ เป็นไส้ศึก
แสนระทึก นึกกลัว ตัวผู้หญิง
ยกไม้บอง จ้องจับ รับว่าจริง
จนมุมหญิง พันธมิตร ลองคิดดู
ได้สาวแฝด แวดล้อม จอมอาสา
เสริมวังชา ชื่นชวน หน้านวลหนู
นางสาวสวย อวยอ้อน ย้อนให้ตู
ตำรวจขู่ ค้อนจ้อง มองจังงัง
เงื้อกระบอง จ้องเจ้า เข้ามาสิ
สามัคคี พันธมิตร อย่าคิดขัง
ขัดข้องใจ ไหนเล่า ข่าวก็ยัง
ยอมปิดบัง ความจริง ยิงประชา
ช่างใจร้าย ขายชาติ วาดลิขิต
ขืนทำผิด คิดตาม ผิดความหนา
หนูไม่รัก ทักษิณ กินชาติมา
เมื่อข้อหา ศาลสั่ง ยังดื้อดึง
ดูให้ดี พี่น้อง พวกพ้องมิตร
มันทำผิด รู้ตัว ข่าวทั่วถึง
แถมคิดคด อดสู คอยดูมึง
มันเริ่มถึง ซึ้งเศร้า กรรมเจ้าเอย.
...หยาดกวี...
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
http://www.klon-today.com/index.php?action=printpage;topic=357.0
บรมครู..(กลบทงูกระหวัดหาง) ๐
เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ มิถุนายน 24, 2009, 06:24:24 PM
------------------------------
๐ น้อมวันทา คารวะ ผู้เก่งกาจ
กลอนผุดผาด บานผลิ ทั่วทิศา
สร้างผลงาน กานท์กวี วัจนา
นําภาษา รุ่งเรือง ให้เฟื่องฟู
๐ เฟ้นกลไก ใส่กลอน อย่างอ่อนหวาน
วางพื้นฐาน นุ่มเนียน ได้เรียนรู้
รณรงค์ คุณค่า จนน่าดู
ด้วยฝีมือ ชั้นครู คู่กลอนไทย
๐ ทั่วเขตคาม นามระบือ เลื่องลือนัก
นามประจักษ์ ผองชน คนหลงใหล
เลิศทักษะ รอบรู้ ผู้เกรียงไกร
กวีใหญ่ สุนทรภู่ ครูกาพย์กลอน
๐ แก้วมณี เม็ดงาม สยามชาติ
เชิงนิราศ เจนจัด ประภัสสร
สุกสกาว ราวเทพ ทินกร
กลางอมร เมืองแมน แดนเทวา
๐ วรรณกรรม ลํ้าค่า ภาษาศิลป์
สมดั่งจินต์ เขียนตวัด ด้วยหัตถา
ถ้อยสํานวน ผวนคํา เป็นตํารา
รจนา ดาษดื่น ได้ชื่นชม
๐ ชาตบุษย์ ผุดพ้น บนผืนนํ้า
นัยแห่งคํา ไพเราะ อย่างเหมาะสม
สง่างาม ท่วมท้น คนนิยม
ยกคารม เชิดชู เป็นครูกลอน
////////////////////////////////////////////////////////////////
เริ่มหัวข้อโดย: tomnon ที่ มิถุนายน 24, 2009, 11:18:09 PM
4; ขอฝากตนเป็นศิษย์ด้วย ขอรับ 4;
------------------------
๐ กวีชน หนหลัง มานั่งฝึก
เฝ้าคิดนึก ตรึกตรอง ลองประสาน
สั่งสมคำ จำครู ผู้ต้องกราน
กราบสมภาร กานท์ศาสตร์ หยาดกวี
๐ วรรณกรรม พระ คำ ลานเทวา
วางเนื้อหา ผ่าเมือง ประเทืองศรี
สิ่งสะสาง สร้างสรรค์ อันความดี
ด้วยวาที มีค่า น่าชวนคิด
๐ คมเย็นปราชญ์ อาจอง ดงสยาม
แยบยลความ สอนสั่ง ยังสู่ศิษย์
สตรีเก่ง เพลงผ้า นำพามิตร
มอบแรงจิต ขิตเขียน เรียนประพันธ์
๐ เพียรขานหา อาจารย์ มาสั่งสอน
สืบสานกลอน ที่ชอบ มอบสุขสันต์
ส่งสำเนียก เรียกครู กู่ก้องกัน
ก่อนตัวฉัน วันทา ลาอาจารย์
12 มกราคม 2553 11:30 น. - comment id 1084872
ขอฝันสักครานัยน์ตานั้น นิ่งนิรันดร์วาวอยู่ไม่รู้หาย หอบความหวานผ่านแก้วแววประกาย ก่อนละลายหายวับไปกับตา
12 มกราคม 2553 11:52 น. - comment id 1084882
เศร้าและซึ้งมากค่ะน้องชาย แต่พี่แบมขอทิปหน่อยสิคะ ว่าเราจะสังเกตุ ดูตรงไหนถึงจะรู้ว่า นี่คือกลบทงูกระหวัดหางค่ะ อยากศึกษาบ้าง เพราะดี
12 มกราคม 2553 11:59 น. - comment id 1084891
งูใยเล่าเจ้าจึงกระหวัดหาง หดขอดวางวงกลมเป็นกลุ่มก้อน กกหางหุบหายเพลานอน นิ่งดุจขอนตายชืดมิรู้ความ แวะมาทักยามเที่ยงจ้า
12 มกราคม 2553 12:14 น. - comment id 1084904
ดีครับ พี่แบม คำอธิบายยยยยยย กลบท งูกระหวัดหาง มีข้อบังคับให้มีลักษณะการเล่นหาง คือ ให้พยัญชนะต้นของคำท้ายวรรค มีเสียง เดียวกับพยัญชนะต้นของคำแรกในวรรคถัดไป กลบทนี้ ไม่ยากมากครับ แค่เอา คำท้ายของบาทนั้น มาขึ้นบาทใหม่ จนจบกลอนที่เราแต่ง เช่น แว่วเพลงนัยไล่เร้าน้าวให้คิด ใครเคยชิดคลอเคียงดูเดือนเหลือง ฤดูกาลแปรลานไม่ประเทือง ทั้งนำจิตคิดเรื่องของวันวาร เวิ้งว้างเยือนเตือนตรมขมในอก อวลกระทบรบรกบนเหงาพล่าน แผ่วระคายคล้ายคล้อยรอยเจ็บราน ไหลไปทางประสานฐานเดียวดาย พอจะเข้าใจได้นะครับ คงไม่ยากเกินไป เหมือนพี่ก้าวที่ กล้า น่ะแหละครับ
12 มกราคม 2553 13:31 น. - comment id 1084947
เหอ ๆ น้องกวีฝันกลางวัน เอาน่าอย่าฝันปนเศร้านักสิจ๊ะ
12 มกราคม 2553 14:22 น. - comment id 1084977
สวัสดีครับน้องกวีน้อยฯ กลอนเพราะและน่ารักดีครับ ชอบนะครับ..งแต่ยังงงกับกลบท
12 มกราคม 2553 18:08 น. - comment id 1085073
ขอฝัน ด้วยคน
12 มกราคม 2553 19:58 น. - comment id 1085119
หอบความฝันปันแบ่งทุกแหล่งหล้า ลงนิทราคราใดให้ฝันถึง ที่แหล่งนี้มีใจให้คำนึง น้าวใจซึ้ง..ส่งมอบ..โปรดตอบมา.. ...แบบว่า..มาแจมแบบหัวผงก..แต่งหางไม่กระหวัด..ได้เป่า..
13 มกราคม 2553 16:30 น. - comment id 1085459
ขอเศร้ากว่านี้อีกจิ
13 มกราคม 2553 19:13 น. - comment id 1085515
1 หวัดดีครับ พี่ก้าว..ที่กล้า กลอนไพเราะมากครับ แจมได้ถูกต้องด้วย 2 พี่แบมครับ ผมตอบอธิบายไปแล้ว อาจจะงง ถ้าดูดีๆ จะไม่งง ครับ เน้นเสียงพยัญชนะเดียวกันเท่านั้น 3 พี่กิ่งโศก ตามพี่แบม มาติดๆ แต่ก็แจมได้เพราะ และถูกต้องนะคร้าบบบบ 4 พี่ครูกระดาษทราย แหะๆๆ บางทีก็ฝันร้าย ฝันดี ก็ว่ากันไปครับ 5 ดีครับ พี่หมอ อินสวน ไม่น่างง นะครับ ลองดูแบบ พี่ก้าว ที่กล้า และพี่ กิ่งโศก อ่ะครับ 6 พี่ก่อง ขี้ออน ครับ ฝันแบบไหนดีน้ออ ฝันแบบว่า ตกน้ำตาย แต่ผมรอดล่ะกัน 555+ 7 ดีครับ พี่จะเด็ด โทษทีครับ ที่ไม่ได้ตอบ เป็นกลอน พอดีเวลาน้อยครับ ช่วงนี้ ต้องแบ่งเวลา เม้นท์คนอื่น และแต่งกลอนใหม่ น่ะครับ 8 พี่ยาฯ มาแต่ละที ยังกะ มาวมาไกล เอิ๊กกกกกก ยังมะมาวววว แค่ปิดตาไปข้างๆๆ ขอบคุณทุกคนครับ ที่แวะมาทักทายกัน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
