เคยเขียนกลอนอ้อนออดเคยพรอดพร่ำ เคยรำพันรักเสมอเคยเพ้อหา เคยดูแลห่วงใยในทุกครา เคยสบตาเย็นเช้ากลับเศร้าใจ มาบัดนี้เปลี่ยนผันทิ้งฉันเหงา หรือรักเราด้อยค่ากว่ารักใหม่ หลายคนเธอเอ่ยปากฝากรักไป สมหวังได้ชื่นชมสมอุรา ฉันจะอยู่ต่อไปเพื่อใครเล่า ให้ใครเขาเย้ยยั่วดังชั่วช้า เธอยิ้มมองมุมปากถากด้วยตา ก็รู้ว่าศรัทธาเสื่อมค่าลง จึงขอลาเพื่อนพ้องและน้องพี่ จากบ้านนี้ ด้วยรัก ที่สูงส่ง ความทรงจำ ครั้งนี้ จะยังคง ดำรงอยู่ในใจ ตราบวายปราณ.....
กอ กา 15 ม.ค. 2553 20:10 น. - ID 132211 
7655
10
0
15 มกราคม 2553 20:18 น. - comment id 1086563
อ้าวววววววว
15 มกราคม 2553 20:19 น. - comment id 1086564
เป็นไรอะ พี่ กอ กา มาอำลา อะไรกันคะ งงนะคะนี่
15 มกราคม 2553 22:18 น. - comment id 1086600
........อ้าววววววว เป็นไรอีกเนี่ยะ แหมๆ เรายังไม่ได้คุยกันเลยน๊า อิอิ ..
อย่าท้อๆๆ ค่ะ ยิ้มๆๆนะคะ ยิ้มมมมมม แบบนี้น๊า
15 มกราคม 2553 22:37 น. - comment id 1086612
กว่าจะพบสบกันนั้นแสนยาก เหตุใดอยากจากลาล้าไฉน มิตรไมตรีพี่น้องเมียงมองไง อย่าอ่อนไหวในรักแม้หนักทรวง.... น่าชีวิตก็เงี้ยแหละ เพื่อน ๆ แยะออกค่ะ ยังไม่ได้คุยกันเลย จะรีบไปไหนคะ
15 มกราคม 2553 22:43 น. - comment id 1086614
หากจำลาร้างไกลด้วยใจน้อย ฉันก็คอยน้อยใจใครจะหา หากไม่มีใครทักฉันก็ลา แต่ก็มาคุยด้วยตั้งหลายคน
15 มกราคม 2553 23:16 น. - comment id 1086633
นั่งอยู่ริมหน้าต่างใจชั่งโปร่ง ยังอยู่โยงจับตาหน้าจอฝัน เคยลำบากยากเพียงใดใจฝ่าฟัน ฤๅยอมให้ขวัญนั้นเสียหายใต้มือเรา เมื่อทำใจไม่ได้ต้องให้จบ อาจไม่พบกันใหม่ในวันเหงา ในบางวันที่ที่นี่ไม่มีเรา หวังเพียงเอาใจดวงนี้เพื่อพลีพลัน โปรดจงได้เข้าใจตามไปด้วย และจงช่วยเอาใจใส่ในไฟฝัน กลางหัวใจไหวว่างยังเงียบงัน น้ำตาจันทร์คงแสนโศกวิโยคใจ ทั้งเขียนสานสรรค์สร้างอย่างงานศิลป์ อ่านงานรินร่ายระบายดอกไม้ไหว ไม่โกรธเกลียดใครบ้างเพียงบางใคร เพียงหัวใจคนกุลาไม่กล้าทน ผลทนอยู่หากผู้อื่นฝืนลำบาก สู้ระเหเล่จากสู่ฟากหน แต่หากไปอย่างเงียบเชียบและเยียบยน แบบนั้นคนกุลาไม่กล้าทำ รักที่นี่หลงที่นี่เหมือนที่บ้าน รักทุกคนรักทุกงานสุดหวานล้ำ รักทุกใจที่เปิดเอ่ยเฉลยคำ จะขอจำจนตายไม่ลืมกัน มาที่นี่มีฝันอันสดใส อ่านงานใจเขียนงานจิตนิมิตฝัน เขียนอารมณ์พรมระบายใต้นวลจันทร์ กลางตาวันก็ยังร่ายได้บางคราว ลาแล้วหนอขอลาจากพรากแล้วขวัญ แล้วจะได้พบกันกี่วันหนาว ที่กลางทางช้างเผือกในเทือกดาว หรืออาจราวราวฟ้านั้นฉันจะรอ . ......... ผมก็เคยอยู่ในอารมณ์ ขอบอกลาแบบนี้ แหละครับ เมื่อปีที่แล้ว แต่ในที่สุด ก็ตัดสินใจ มานั่งเขียนบทกลอนต่ออยู่เท่าทุกวัน นี้ ครับ เหนื่อยและท้อ ก็พัก หายแล้วก็กลับมาใหม่ ก็ได้ นี่ ครับ
16 มกราคม 2553 01:00 น. - comment id 1086661
ใครทำ พี่กอ กา เศร้านะ ถ้ายืนยันที่จะไป ใคร ก็คงไม่อาจห้าม วันไหนคิดถึงกัน กลับมานะคะ นู๋หายไปตั้ง 4 ปี ยังมีโอกาสได้กลับมา เป็นกำลังใจค่ะ
16 มกราคม 2553 01:25 น. - comment id 1086666
,แวะมาส่งกำลังใจ...ค่ะ อย่าเพิ่งบอกลากันเลย โลกใบนี่...ไม่มีใคร ไม่เคยเสียใจ สู้ สู้ค่ะ
16 มกราคม 2553 05:31 น. - comment id 1086683
ใจเย็นๆนะคะ คุณเข้ามาที่นี่ด้วยใจรักในกลอนกลอนกานท์ใช่ไหมคะ ถ้าใช่ก็จงอยู่ต่อไปตามใจฝันของตนเอง แต่ถ้าคุณเข้าเพื่อคนนั้น นั้นหรือเขามีอำนาจต่อจิตใจมากเพียงนั้น ก็หลบพักสักระยะแล้วกลับมาบ้านเรา ที่นี่ยังคอยคุณนะคะและกำลังมีให้กันเสมอค่ะ
16 มกราคม 2553 07:08 น. - comment id 1086699
16 มกราคม 2553 07:32 น. - comment id 1086704
บางที..การอำลามันก็ทำให้หลายๆคนได้รู้รส ของความเจ็บปวด..บางครั้งเราอาจจะมองไม่ เห็นความสำคัญของเพื่อนที่รวมชายคา..เรา ละเลยเขามากไปหรือเปล่า..ลองมาทบทวนวัน วันเวลาทีผ่านพ้นไป..เราได้สนใจเขาบ้าง หรือเปล่า..ผมเองอาจจะไม่ได้ดูแลคุณเท่าที่ ควร..ต่อไปผมจะดูแลคุณให้มากว่านี้ครับ.. แล้วคุณไม่จะเหงาอีกต่อไป..ผมจะแวะมาหา คุณบ่อยๆครับ..มีความสุขนะครับ ให้กำลังครับ
16 มกราคม 2553 08:50 น. - comment id 1086741
ท่านกอ กา จะลาจร สะท้อนจิต ให้ครุ่นคิด คิดเพ้อ ละเมอหา อนิจัง ดังกล่าวขาน โบราณมา พบเพื่อลา พาให้เศร้า เหงาฤทัย ต่อแต่นี้ จะมีใคร ให้หยอกล้อ ความเหงาก่อ ในกมล จนหวั่นไหว แม้นไม่เคย ผูกพันธ์ ถึงขั้นใจ แต่สายใย แห่งดวงตา บอกว่ามี ถ้าวันนี้ ต้องลาไกล ไม่เห็นหน้า ขอสัญญา ว่าจะคอย ไม่ถอยหนี จะเก็บจำ น้ำคำ พร่ำวจี หากโชคดี มีวันหน้า คงมาเจอ..
16 มกราคม 2553 09:10 น. - comment id 1086748
เราเข้าใจท่านทุกประการ ขอส่งแรงใจ และกำลังใจ ให้ท่าน ตามประสาลูกผู้ชายด้วยกัน " ....เกิดเป็นชาย ภูมิใจที่ได้ช้ำ....." หายไวๆเพื่อนรัก
16 มกราคม 2553 09:25 น. - comment id 1086754
ยังไม่ค่อยได้คุยกันเลยจะมาลาแล้ว..สุดจะงง..
16 มกราคม 2553 10:46 น. - comment id 1086785
เขียนกลอนลาไปไหนแปลกใจนัก หรือคนรักรวนเรเลยเหหัน เลยว้าวุ่นครุ่นคิดจิตผูกพัน ลาไปนั้นอกหักเพราะรักใคร
16 มกราคม 2553 15:15 น. - comment id 1086871
ยังไม่ได้ทักทายเลย ได้กล่าวคำลากันเสียแล้ว โชคดีนะคะ แล้วพบกันใหม่ค่ะ
16 มกราคม 2553 18:23 น. - comment id 1086954
บ้านหลังนี้หลายหลากมากเพื่อนพ้อง ต่างปรองดองรักใคร่ไม่หน่ายหนี เมื่อเหนื่อยล้าพักผ่อนก่อนคนดี อย่าเพิ่งลี้ลับหายไปจากกัน
16 มกราคม 2553 22:03 น. - comment id 1087005
การติอต่อสื่อสารกันทางโลกออนไลน์เชื่อมความสัมพันธ์ของคนที่อยู่ห่างไกลกันให้ใกล้กันยิ่งขึ้น ทำให้ความคิดถึงกันหายไปจากผู้คน ทำให้ผู้คนหลงลืมวิธีการทะนุถนอมความคิดถึงกัน ถ้าเราสามารถหยุดความคิดถึงกันได้อย่างง่ายดาย บางที...สักวันหนึ่ง เราก็จะไม่ทะนุถนอมมันอีกเลย.... อำลากันไป บางที ความคิดถึงจึงจะกลับมา คิดถึงกันบ้างนะคะ
16 มกราคม 2553 23:31 น. - comment id 1087039
เจ้า กอกา ลาไกล คงใจเดาะ หรือไม่เพราะ เสาะหา คนมาอ้อน อย่าจากไป ไหนกัน ฉันขอวอน ให้อยู่ก่อน กลอนแต่ง แบ่งกันชม เพื่อนเอ๋ยเพื่อนเตื่อนหน่อย อย่าปล่อยไก่ ถึงเพื่อนไป ใจเพื่อน เหมือนต้องข่ม เพราะว่าเพื่อนรักใคร่ใจนิยม (ในงานกวี) และอารมณ์ ว้าเหว่ จึงเร่จร จาไปไหนจาไปไหน กลับมาก่อนเพื่อน เขาคนนั้นไม่รู้ค่าความรักของเพื่อน แต่เพื่อนคนนี้ เห็นใจเพื่อนนา มาแต่งกลอนย้อนเล่นกันดีกว่านาเพื่อน
17 มกราคม 2553 18:33 น. - comment id 1087244
ท่าน กอกา ขี้ งอน กะเป็นเน้ออ เหอะๆๆ คิดมาก มะดีนะ คำว่า ลา นี่ อาจบาดใจหลายๆ คน คงไม่มีใครอยากให้จากไปหรอกครับ ผมเอง ก็เช่นกัน
18 มกราคม 2553 08:40 น. - comment id 1087424
อ้าวววววววววว เป็นอะไรกันนี่ เหนื่อยและท้อก็ยังมีกำลังใจที่บ้านกลอนเยอะเลยนะคะ อย่าลาไปไหนเลยค่ะ โอ๊ยยยยยยย ฟังแล้วใจหายยยยย
20 มกราคม 2553 06:56 น. - comment id 1088308
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ค่ะ
21 มีนาคม 2555 10:05 น. - comment id 1227913
พี่ ป.6 รักน้อง ป.5
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
